Onder welke stroming valt "Want dit is mijn lichaam" van Renate Dorrestein?

Al in de jaren tachtig wees Hella S. Haasse er op dat Renate Dorresteins romans veel kenmerken vertonen van het genre dat ‘gothic novel’ (= gotieke roman) of ook wel ‘female gothic’ (= vrouwelijke gotiek) wordt genoemd. Dit genre ontstond in de achttiende eeuw in Engeland, toen veel vrouwen ontevreden waren over hun rol in de maatschappij, maar daar (nog) niet openlijk over konden schrijven.
Dorrestein is de eerste Nederlandse auteur die in deze traditie te plaatsen is en die er een moderne draai aan heeft gegeven. Ook bij haar komen typisch gotische thema’s en kenmerken voor, zoals: verdrongen herinneringen, familiegeheimen, geestverschijningen en (de dreiging van) bloedstollende gewelddadigheden. Haar verhalen spelen zich vaak op geïsoleerde plaatsen af die veiligheid lijken te bieden, maar ook voor een verstikkende atmosfeer zorgen. Waan en werkelijkheid lopen soms naadloos in elkaar over.

In het boekenweekgeschenk van 1997 "Want dit is mijn lichaam" komen alle thema's van Renate Dorrestein samengebald terug. Centraal in het boekje staat de manier waarop mensen met hun lichaam omgaan en bij de schrijfster betekent dat ook meteen de omgang met elkaar. Het gaat over Maria, de kreupele dochter van de wereldberoemde en bejaarde schilder Job Olson. Zij staat al haar hele leven model voor de doeken van haar vader. Daar komt verandering in wanneer de veertig jaar jongere Felicity zijn minnares wordt. Hun verhouding zorgt voor een impasse in zijn werk. Hij wendt zich af van de schilderkunst en stapt over op computeranimatie, waarbij het perfecte lichaam van de verantwoord etende en sportende Felicity beter past. Maria wordt afgedankt.
De tweede verhaallijn draait om de zoon van Maria en diens vrouw Xandra. Een modelhuwelijk waarbij de vrouw haar man op een streng dieet houdt. Dat modelhuwelijk gaat barsten vertonen op het moment dat Xandra in verwachting raakt (en haar lichaam dus vervormt) en ze paranoïde gedachten krijgt over haar man die samen met Felicity hardloopt. Die paranoia blijkt later terecht want deze twee overgebleven mooie mensen blijken seks met elkaar te hebben.
"Dit is mijn lichaam" kan gezien worden als een aanklacht tegen het perfecte lichaam zoals dat in glossy's te zien is. Dorrestein schrijft in ironische en vlijmscherpe zinnen over die waanzin. Haar sympathie ligt bij Maria, de kreupele, die niets anders kan zijn dan ze is.

Het betreft dus de stroming 'vrouwelijke gotiek'.