Waarom is 'De Avonden' van Gerard Reve een '3-punter' op de literatuurlijst?

Een boek is een boek. Je begint te lezen en na een tijdje sla je het dicht, omdat het je niet boeit. Het kan ook zo zijn dat je het boek wel uitleest, het wel een leuk boek vond en er verder niet meer aan denkt. Dit soort boeken valt dan onder de noemer 'lectuur'.
Literatuur echter is een boek dat op één of andere manier zo geschreven is dat het je boeit. Ook al is het begin taai, je wordt toch door de schrijfwijze gedwongen om verder te lezen. Je wordt gedwongen na te denken; "Wat wordt bedoelt? Wat voor persoon is de hoofdfiguur, wat zal hij/zij doen? Hoe loopt het af?" Vaak kan literatuur diepzinnig zijn. Je begrijpt het vaak niet in één keer, maar je wordt tóch geïntrigeerd om het te willen begrijpen.

Gerard Reve is zo'n schrijver. Hij weet de aandacht vast te houden door vaak een complex thema te kiezen waarvan je niet weet; 'Wat is de bedoeling''?
In de avonden schrijft hij in hoofdzaak over een individualist, die als erg onsympathiek overkomt. Je krijgt er direct een hekel aan en toch gaandeweg valt die aversie weg voor de hoofdpersoon. Door de manier van schrjven raak je geamuseerd zelfs vanwege de humor die tevoorschijn komt in de vele herhalingen die zijn opgesomd. De ongelukkige situaties, het geplaag en het overdenken.
Het boek wordt nooit saai. Het wisselt veel af, van een donker gevoel komt er weer hoop en ergens leef je mee met de hoofdpersoon.

Dat is de kunst van literatuur. Een boek te schrijven, dat door veel mensen met plezier uit gelezen wordt. Waarover gesproken en gediscussieerd wordt. Wat reacties blijft uitlokken. De avonden is zo'n boek en zal altijd blijven boeien bij mensen die van de stijl van Reve houden of geïntrigeerd worden.