Heb je wel eens een boek gelezen waarbij je een traantje moest laten?
Ik had het bij mooi meisje, mooi sjaaltje. Baalen - Mooi sjaaltje - mooi meisje
Op een herfstmorgen zegt een helikoptervlieger van de Koninklijke Luchtmacht zijn vrouw gedag voor een routinevlucht. 'Doe voorzichtig', zo klinken wederzijds de laatste woorden. Ze zijn nog geen twee jaar getrouwd en stapelgek op elkaar.
Een paar uur later stort de vlieger neer; materiaalbreuk. Ze mag hem niet meer zien. De vrouw is verdoofd, lamgeslagen, leeg, alles is zinloos. 'Ik ben niet meer compleet. Mijn andere ik is van mij afgescheurd.'
Ze begint aan een dagboek. Anderhalf jaar lang schrijft ze en het wordt een aangrijpend verhaal. De onopgesmukte, eerlijke en authentieke wijze waarop dit dagboek is geschreven, maakt het een diepmenselijk document, dat de auteur aanbiedt aan lotgenoten, die ook met een plotseling verlies worden geconfronteerd.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.