Bestaat Kunst zonder Vakmanschap?

Kunst kan ook alleen in je hoofd bestaan, zonder dat je de vakmanschap hebt om het echt te maken.

Ja.

In 1917 stuurde Marcel Duchamp bij een tentoonstelling een urinoir (pisbak) in als kunstwerk. Citaat Wikipedia:
"Fountain was een gewoon urinoir - gesigneerd met "R.Mutt" 1917 - dat Duchamp anoniem inzond voor een jury-loze expositie in 1917 te New York, waarvan hij zelf directielid was. Men nam de inzending echter niet serieus, men dacht dat het ging om een belediging van de organisatie van de expositie. Het werk werd aldus geweigerd. Het kunstwerk is in 2004 door een panel van 500 kunstkenners verkozen tot meest invloedrijke kunstwerk van de 20e eeuw."

Het idee achter de pisbak was geniaal. Hij wilde de (kunst)wereld in de zeik zetten. Het was 1917. Miljoenen stierven in een wereldoorlog en Duchamp kwam met een pisbak aanzetten.

Je zou het misschien wel kunnen maken of bedenken; maar de kunstenaar heeft het daadwerkelijk ook gedaan. Dat maakt hem een kunstenaar (als het kunst betreft). Ik kan ook een boek schrijven; ik weet hoe een toetsenbord werkt, maar de woordkeus maakt een boek een kunstwerk. Of een object een kunstvoorwerp is is weer een andere vraag....

Als je denkt, dat kan ik ook maken of bedenken, ben je niet de eerste geweest die het bedacht heeft. Kunst is dus deels de uitvoering van een kunstobject, maar ook het bedenken ervan.

Tegenwoordig lijkt door stromingen als dadaïsme en abstractisme de kunst eenvoudiger, maar je moet er nog wel opkomen.

Ja natuurlijk. Wat dacht je van de bekende mondriaan. Das toch geen kunst? (Om het te maken dan)
Over het algemeen wordt dit echter wel als kunst beschouwd.

De afbeeldingen van werken van mondriaan en de pisbak die ik hier zie, zijn absoluut kunst. Mondriaan heeft het bedacht om de vakken en de lijnen zo in te kleuren, daar komt echt meer bij kijken dan je zou denken.
En om een pisbak uit zo'n hoek te fotograferen, en het hele idee erachter, is ook gewoon kunst. Dat kan misschien een ander zo namaken, maar niet iedereen kan dit bedenken.
Vaak is dit criterium een beetje ondergesneeuwd. Veel mensen vinden iets pas kunst als het heel moeilijk te maken is ofzo. Dit is, naar mijn mening, juist het minst belangrijke concept van kunst. Naar mijn mening gaat het meer om de originaliteit (het bedenken van een interessant onderwerp, kleurgebruik, toets, onderliggende betekenis, gevoel wat overkomt) dan om puur vakmanschap (een timmerman die heel goed kozijnen kan maken is ook geen kunstenaar, iemand die een willekeurige foto precies kan naschilderen ook niet).
Wanneer je echter helemaal zonder vakmanschap kunst maakt, die dus alleen om ideeen draait, is de lol er vaak snel af, omdat de kunst dan alleen nog om een concept draait, en 'kaal' is.
Uiteindelijk denk ik dat er hier en daar wel een werk te bekennen is wat kunst is, zonder dat er vakmanscap aan te pas komt, maar dat je als kunstenaar nooit een heel oevre op kunt bouwen zonder vakmanschap.

Volgens mij is abstracte kunst (de kunt waarvan de meesten mensen zullen zeggen "dat kan ik ook") pas kunst als er een gedachte achter het kunstwerk zit. Dus niet alleen het kunstwerk is dan de kunst, maar ook het verhaal, de diepgang, het nadenken erachter.

Kunstenaars zijn al heel lang geen ambachtslieden meer. Al vanaf zijzelf hun eigen opdrachtgevers werden. Ambachtslieden hadden opdrachtgevers die veel invloed hadden op het uiteindelijke kunstwerk. Dat is hetzelfde moment ongeveer als toen zij (vooral hun eigen) emoties expressiever in beeld begonnen te brengen. Ze beoefenen niet een specifieke handeling meer waar zij gespecialiseerd zijn, zoals Leonardo da Vinci in de beheersing van olieverf, of duitse housnijderskunstenaars.
Kunst is een venster van de wereld. Kunst is als een tijdmachine. Je kunt een hoop informatie (bijvoorbeeld een schilderij halen) over de tijd aflezen waarin het gemaakt is. Over de manier waarop mensen met elkaar omgingen en hoe zij over hun eigen tijd dachten. Zo kun je dat heel duidelijk aflezen uit de schilderijen van Breugel zien. Hij schildert trouwerijen en de specifieke tradities en ceremoniën van die tijd. Bij moderne kunst (waar het vooroordeel over bestaat dat jijzelf dat ook wel zou kunnen) kun je ook aflezen hoe men dacht in hun tijd. Het gaat erom dat de kunstenaar zijn gevoel uit op het doek of in een stuk steen, oid. Als de kunstaar bijvoorbeeld zijn woede wilt uitdrukken zul je hem zien smijten met zijn verf. Karel Appel deed dat als een van de eersten zo. Hij zei dan ook: "Ik schilder als een barbaar in deze barbaarse wereld." Dat zegt net zoveel over die tijd als Breugel deed in zijn tijd, en wel op eigentijdse manier.
Het vakmanschap zat hem in de tijd van de ambacht in specialisatie en beheersing van een specifiek onderwerp.
Het vakmanschap van de kunstenaars van deze tijd (vanaf 1850 grof genomen) zit hem in het innerlijke uiten. Onderschat dat niet. Het is erg confronterend om je gevoelens te erkennen en vervolgens te weerleggen in bijvoorbeeld een blok steen. Op hun beurt konden (kunnen) moderne kunstenaars ook weer zeggen dat -je suf studeren aan een academie om onwijs gespecialiseerd te worden in het beheersen van olieverf, kan ook iedereen-, je echte woede, verliefdheid of visie op deze maatschappij in een werk vastleggen op eigentijdse originele wijze is een complexe opdracht en bevrediging aan een uitdaging waar menig hedendaagse kunstenaar zich mee bezig houdt.
Het is aan jou om te bepalen waar je de meeste waardering voor hebt( of wat het mooist past bij de kussentjes op je bank;)