kan iemand mij vertellen wat de plassende man naast de herberg in het schilderij de marskramer van jeroen bosch betteken?

De plassende man heeft teveel gedronken.

Het schilderij wordt gezien als een waarschuwing tegen bandeloos leven. Zoals drank (de plassende man), sex (het vrijende stel) en verspilling. Dit leidt tot verval (de krakkemikkige herberg), verwonding (het verbonden been) en uiteindelijk de dood (figuur aan de galg). De keuze is aan de mens zelf: kies je voor de gevaarlijke verlokkingen of blijf je op het rechte pad? Dit is een klassiek schilderij, gemaakt in opdracht van de adel, met een stichtelijke, religieuze boodschap. Maar Bosch is een beetje ondeugend, vandaar de plassende man en het vrijende stel.

Er is vooral veel symboliek in de dieren die hij op schilderijen schilderde.
In de onderstaande link kun je daar heel veel informatie over vinden.

Toegevoegd na 3 minuten:
Jeroen Bosch geeft de mens bijna steeds weer in zijn onvolmaaktheid. Van zijn doeken valt een fundamenteel pessimistisch mensbeeld af te lezen, van een wereld waarin alle mensen gek en zondig zijn en slechts enkelen later in de hemel kunnen worden toegelaten. Tegenover de enkele zaligen van geest, staat een leger van verdoemden. Hier op aarde reeds worden ze geplaagd door de duivel en zijn verleidingen. Bosch was bezeten van de zonde, althans hij ‘vertelt’ op zijn doeken over niets anders dan zonden en ondeugden.
Als je de zonden, welke hij hekelt, in groepen verdeelt, krijg je: 1) Onkuisheid, overspel, tegennatuurlijke ontucht. 2) Losbandigheid, ongebreidelde pretmakerij, drankzucht, vraatzucht, zwelgzucht, onmatigheid. 3) Vechtlust, verdrukking van de zwakkere, bloeddorstigheid, kwelzucht, opvliegendheid, ruwheid. 4) Onbetrouwbaarheid, schijnheiligheid, geveinsde liefdadigheid, oneerlijkheid. 5) Gierigheid. 6) IJdelheid. 7) Dwaasheid, domheid. 8) Bedelzucht.
De zonden genoemd onder 1), 2) en 3) waren in Bosch’ ogen verreweg de ergste. Er is een gemeenschappelijke noemer in te ontdekken. Ze vinden alle hun oorsprong in het toegeven aan wilde, lichamelijke impulsen als eten, drinken, vrijen en vechten. Wie niet bij machte is deze primaire driften in te tomen, te beheersen, handelt volgens Bosch als een onbeschaafde, een wildeman, iemand aan wie het cultuurproces voorbij is gegaan. Wie regelmatig en graag deelneemt aan populaire feesten en ‘platte’ vormen van vermaak - goedkoop lawaaiplezier - valt makkelijk in de valkuilen van zinnelijkheid en lompheid. Bosch was een pleitbezorger van oplettendheid, voorzichtigheid, terughoudendheid, gereserveerdheid en zelfbeheersing.