hoe is acrylverf ontstaan ?

De geschiedenis van acrylverf gaat terug naar omstreeks 1930, terwijl de aard en keuze van kleurstoffen, pigmenten en bindmiddelen toen al een ontwikkeling van duizenden jaren achter zich hadden. Otto Röhm was de uitvinder van de commerciële acrylaatdispersies, dat werd verkocht als metaal- muur- en houtverf. Het Amerikaanse bedrijf Bocour Artist Colors ontwikkelde in 1947 in een oplossend mengsel van xyleen, tolueen en terpentijn, een methacrylaatdispersie. Deze uitvinding werd als kunstenaarsverf in 1949 onder de naam Magna uitgebracht. De verf was mengbaar, kende een korte droogtijd en was in terpentine oplosbaar na droging. Deze verf is echter nooit echt populair geworden onder de kunstenaars.

Het Amerikaanse bedrijf Permanent Pigments ontwikkelde in 1954 voor de kunstenaar de eerste acrylverf op basis van een gelijkmatige verstrooiing van bindmiddeldeeltjes in water, ofwel waterdispersieverf die de naam Liquitex kreeg. De geschiedenis van acrylverf was geschreven. De eerste jaren werd de verf in verdunde vorm in flacons verkocht, maar vanaf 1962 kwamen ook de tuben met dikkere vorm op de markt. Al snel volgden eveneens andere merken en langzaamaan maakten het olieverf schilderen en plakkaatverf schilderen plaats voor acrylverf schilderen. In de jaren 60 namen vrijwel alle grote fabrikanten deze verfsoort op in hun assortiment en ook de professionele kunstschilder accepteerde het medium.