Wat is het nut van kunst in depot museum?

Op deze manier kan de collectie af en toe gewisseld worden en men kan het uitlenen aan andere musea.

Nog niet zo lang geleden rustte er in Nederland een taboe op het afstoten van voorwerpen uit museumcollecties. Afstoten mocht niet van het Rijk, de eigenaar van de Rijksmusea. In 1999 riep het voornemen van Museum Boijmans Van Beuningen om het schilderij Gray, Orange on Maroon van Marc Rothko te verkopen - ten behoeve van de nieuwbouw - sterke emoties op. Onder staatssecretaris van Cultuur Aad Nuis werd er een nieuwe richting ingeslagen met de Cultuurnota 1997-2000 Pantser of ruggengraat. Nuis bepleitte selectie en afstoting om de mobiliteit van de collecties te verhogen. Zijn opvolger Rick van der Ploeg trok deze lijn door. Op dat moment - in 1999 - was van alle collecties die de gezamenlijke Nederlandse musea bezaten slechts een schamele 5% zichtbaar en een groot deel was zelfs niet geregistreerd. De depots puilden uit; de kunstwerken leidden veelal een duister bestaan. Daarnaast zijn de beheerskosten van de depots hoog. Zo huurt het Centraal Museum bijvoorbeeld extra depotruimte op een industrieterrein.

"Het is bekend dat de Doornroosjes in het depot van het ene museum, bij het andere museum kunnen gaan schitteren op zaal," aldus Van der Ploeg. Collectiemobiliteit, toegankelijkheid en zichtbaarheid voor een zo breed mogelijk publiek werden ook zijn credo's. Van der Ploeg deed hiervoor enkele aanbevelingen: musea zouden bijvoorbeeld meer gezamenlijke tentoonstellingen moeten maken - ook met werk uit de kerncollecties. Een mooi voorbeeld hiervan was Gogh Modern (2003). Dit samenwerkingsproject van het van Gogh Museum en het Stedelijk Museum had als onderwerp de invloed van Vincent van Gogh op de hedendaagse kunst. Ook bepleitte Van der Ploeg het inrichten van filialen van grote musea elders in het land, zoals bijvoorbeeld een filiaal van het scheepvaartmuseum bij Bataviawerf in Lelystad, of een afdeling van het natuurhistorisch museum bij het Noorderdierenpark in Emmen. Een praktijkvoorbeeld hiervan is het Rijksmuseum Amsterdam Schiphol; helaas alleen toegankelijk bij intercontinentale vluchten. Een aanbeveling van de oud-staatssecretaris, waaraan de laatste jaren gelukkig steeds meer gehoor wordt gegeven, was het verruimen van de openingstijden. Dit beleid was overigens ook al van kracht onder directeur Willem Sandberg in het naoorlogse Stedelijk Museum.

Ik weet niet of de BKR regeling nog bestaat,maar (destijds?)
kocht de overheid kunst op van schilders, beeldhouwers.
Maar ja, die kunst moest wel ergens opgeslagen worden,dus kwam het vaak in de kelder of een andere opslagplaats terecht,om er nooit meer uit te komen.

Kunst is meer waard dan centjes.
‘Ja’ op de vragen die je stelt in de vraag. ‘
Een museum bestaat niet alleen om dingen aan de muur te hangen ter bekijking, het is primair een tempel van schoonheid en waarheid (Ode G.U., Keats). Om te bewaren, te verzorgen en te bestuderen.

Kijk naar je eigen boekenkast. Waarom breng je niet alles wat je niet onlangs ingezien hebt naar De Slegte?

Beleggen in kunst is veiliger dan beleggen in aandelen. Dit bleek maar weer eens afglopen kredietcrisis. Verder wil een museum zijn/haar tentoonstellingen wel eens wijzigen, met verschillende thema's. Daar moet dan ook e.e.a. voor in voorraad zijn. Je kunt ook niet álles gaan lenen.............

Als deze werken vanuit het depot verkocht zouden worden, dan zijn ze echt weg!
Het probleem is dat er in Nederland te weinig muren zijn om al dat moois konstant aan ons te kunnen tonen....

Uiteindelijk maakt de gemiddelde kunstenaar kunst om van te genieten. Dat betekent dat mensen het moeten kunnen zien wat in een depot onmogelijk is. Gewoon ophangen in publieke gebouwen, daar hangen tegenwoordig toch overal bewakingscamera's !

Jerry Griep
www.smartcollective.com