Waarom werd juist Pan gekozen om het uiterlijk van Satan te visualiseren?

Het uiterlijk van de duivel is eigenlijk een mengelmoes van verschillende mythologieën en godsdiensten. Zijn uiterlijke kenmerken zijn ontleend aan al dan niet kwaadaardige schepsels.
- Om te beginnen de Babylonische inbreng: in die religie was het basisidee dat iedereen een eigen god had die hen beschermde. Maar nadat je een fout maakte kreeg je een demon die je folterde en kwelde. Eén van deze kwelduivels was de Assyrische demon Pazoezoe. Pazoezoe had vier vleugels, een vleermuiskop en een schorpioenenstaart.
- De Egyptische inbreng is al wat bekender. In het begin was het geloof van de Egyptenaren polytheïstisch, maar uiteindelijk begonnen de verschillende goden zich te groeperen in twee kampen. De ene groep schaarde zich achter Horus, de hemelgod met de valkenkop (waarvan het zwarte hoofd doet denken aan het vruchtbare slib van de Nijl). De andere groep schaarde zich achter Seth, afgebeeld als slang, varken of wezen met een dierenkop met een vooruitstekende varkenssnuit (meestal rood gekleurd om de hitte van de woestijn weer te geven).
Seth was geen kwade god. Hij had alleen een negatieve bijklank omdat hij Osiris had vermoord en Horus’ oog had uitgekrabd. En wat misschien ook tot zijn verslechtering heeft geleid is dat hij diegene was die de mensen aanriepen in tijden van hongersnood, dus de bevolking had hem liever niet. Enkele uiterlijke kenmerken van Seth worden nu nog vaak gebruikt voor de duivel: de slang, de varkenssnuit, of in het algemeen het dierlijke uiterlijk, en de rode kleur.
- De Grieks-Latijnse inbreng is het waarschijnlijk die het meest heeft bijgedragen tot het uiterlijk van de duivel. De Grieken en de Romeinen hadden geen “goede” en “kwade” goden. Goed en kwaad waren gewoon twee krachten van de natuur. Pan was de god van de seksuele begeerte, van de voortplantingskrachten. Lust is één van de zeven hoofdzonden. Pan was gehoornd, behaard en hij had een bokkenkop. Deze kenmerken worden vrijwel altijd gebruikt om de duivel af te beelden.

In de beeldende kunst wordt de duivel afgebeeld met een roodkleurige huid, bokkenpoten en horentjes op zijn hoofd. De angst voor de "duivel" - in de verschijning als die van Pan - is nog steeds terug te vinden in een woord als paniek.