Hoe herken je een ets en hoe een gravure etc

Een ets is een diepdruktechniek waarbij getekend wordt op een met vernis afgedekte koperen of zinken plaat. De tekening wordt vervolgens ingebeten in zuur en op vochtig papier afgedrukt.

Een gravure is een afdruk van een afbeelding die op een metalen plaat wordt gemaakt.

Een graveur tekent rechtstreeks op de metalen ondergrond

Ets
Diepdruk. Afdruk van een plaat waarin de lijnen door zuur in het metaal zijn uitgebeten. Meestal is de plaat van koper, soms van ijzer of zink. De plaat wordt enigszins verwarmd en bedekt met etsgrond. Dit laagje wordt met een kaarsvlam beroet om de lijnen die daarna met een etsnaald in de etsgrond worden getekend, tot op de plaat, goed zichtbaar te maken. In een bad met etswater worden de bloot gekomen delen van de plaat aangevreten en verdiept. De achterkant van de plaat wordt afgedekt met b.v. afdekvernis. Lijnen die ondiep en dun moeten blijven, worden na de eerste bijting afgedekt. De lijnen die dikker moeten worden, worden nogmaals gebeten. Van een normaal gebeten koperplaat zijn ca. 50 goede en 200 redelijke afdrukken te maken, van een zinken plaat maar resp. ca 30 en 120. De oudste en gedateerde ets werd in 1513 gemaakt in Duitsland.


Gravure
Oudste type diepdruk. Afdruk van een plaat met lijnen die direct gestoken zijn in de plaat. Die is meestal van koper, in de 19e eeuw ook wel staal. De graveur begint met dunne krasjes die telkens wat verdiept worden. Hij steekt daarvoor met de burijn van zich af. Zo ontstaan lijnen met een puntig begin, het kenmerk van de gravure. De plaat rust op een met zand gevuld leren kussentje, zodat de graveur de plaat goed kan draaien. De braam wordt met schraap- en polijststaal weggehaald om de lijn scherp te houden. Arceringen en kruisarceringen zijn de nadelen om halftonen en schaduwen aan te brengen. Van een gravure zijn ca. 300 goede en 300 redelijke afdrukken te maken. De oudste en gedateerde gravure werd gemaakt in 1446 en is waarschijnlijk Duits.