Wie kent er voorbeelden van een 'ideale identiteit' in de kunst/geschiedenis?

Kunstwerken en documentaires wordt denk ik lastig. Maar verhalen en films zijn er genoeg. Dat komt omdat het voor de meeste mensen gewoon bij het dagelijks leven hoort, om je een beetje goed te prestenteren, of te proberen een ideaalbeeld neer te zetten. Als je een liefde voor je probeert te winnen, een mooi baantje wilt, of zelfs iets graag wilt verkopen, dan zul je je zo goed mogelijk presenteren, en b.v. niet in je neus peuteren, een net overhemd aantrekken, je haar kammen, en beleefd zijn, ook als je dat in het normale leven niet altijd doet.

Of het nu "voornamelijk" op facebook gebeurt, dat weet ik niet. Het zal niet alleen op facebook gebeuren, maar overal. Want wie gaat er nou een foto plaatsen die niet geslaagd is? Iedereen plaatst toch een foto die een beetje beantwoordt aan de "ideale identiteit"?

Als dat zo tot het dagelijks leven behoort, dan zijn er natuurlijk ook boeken en films over. Ik denk zomaar opeens aan de film "The Heartbreak Kid" uit 1972 met Charles Grodin. Op het einde van de film wil hij toestemming van zijn aanstaande schoonvader, maar die ziet het absoluut niet zitten. Grodin is dan in zijn wanhoop alleen nog maar bezig, met tot in het absurde, zijn ideale identiteit neer te zetten. Met indrukwekkende zinnen als (vrij vertaald) "We vernietigen het milieu, dat is zo fout! We moeten juist iets teruggeven aan de natuur!". Dan blijkt al snel dat hij die zin letterlijk heeft gehoord in een talkshow. ;-)

En een grappig voorbeeld is natuurlijk Basil Fawlty in Fawlty Towers (door de KRO nu voor de 867e keer herhaald). Basil is met niets anders bezig, dan zich mooier voor te doen dan hij in werkelijkheid is. Het grappige is daar dat hij het steeds niet volhoudt, en dat het kantelt naar het andere uiterste. Dan leren we hem pas echt kennen ;-)

Succes met je schoolopdracht.

In communistische landen was het vaak gewoonte om de leider van het land te verheerlijken: er werd een zodanig imago gecreëerd dat iedereen (van jong tot oud) ging geloven dat het land zonder die leider reddeloos verloren was. In Noord Korea zijn de overblijfselen hiervan nog steeds zichtbaar: overal hangen portretten van de "Grote Leider" Kim Il Sung.
http://www.reisomdewereld.nl/reisverhalen/we-zagen-maar-een-benzinestation/
Hitler deed in feite hetzelfde. Ook hij zorgde ervoor dat er een beeld van hem ontstond van een groots staatsman én kindervriend. Maar (zoals je eigenlijk in je vraag al zegt) proberen we ons allemaal niet mooier voor te doen dan we in werkelijkheid zijn? Als er een foto van ons wordt gemaakt, tijdens sollicitaties etc.
Nog een heel ander voorbeeld: er zijn verschillende filmsterren die strenge eisen stellen aan de manier waarop ze gefotografeerd willen worden. En de leden van het Koninklijk Huis hebben tijdens hun vakanties altijd een "foto-uurtje" voor de pers. Zo weten ze zeker dat de "minder leuke/flatteuze momenten" niet gefotografeerd zullen worden...

Qua kunst moet ik denken aan de marmeren beelden uit de tijd van de oude Grieken. Meestal waren dit goden en godinnen die zo ideaal en perfect mogelijk werden uitgebeeld.

Verder hebben door de jaren heen vele vorsten en andere belangrijke mensen de opdracht gegeven om een schilderij van hen te laten maken. Dit schilderij werd dan vaak nog mooier en idealer dan diegene was. Het moest in elk geval niet minder mooi zijn dan de werkelijkheid.

Eigelijk pas vanaf het moment de kunststroming, het realisme zijn intrede deed, werd het niet meer belangrijk om het ideaalbeeld af te beelden, maar werd het belangrijk om het echte, ware, en vaak harde leven weer te geven..

Hopelijk heb je er iets aan :)

Succes, leuke opdracht!