wanneer heb je anorexia

Bij meisjes met anorexia zien we ook vaak dat ze extreem actief zijn. Dat kan in de vorm van heel veel sporten, maar we zien ook dat deze meisjes bijvoorbeeld vele uren per dag met hun huiswerk bezig zijn, meteen vanuit school tot het naar bed gaan. Ze leggen een activiteit aan de dag die de gemiddelde mens absoluut niet zo kunnen opbrengen met zo'n tekort aan voedsel.
Een puur lichamelijke reactie die we vaak zien bij meisjes met anorexia is het stoppen van de menstruatie.
We zien vaak ook kenmerken van een depressie bij deze meisjes.

Om de diagnose anorexia vast te kunnen stellen moeten een aantal gesprekken worden gevoerd. Zowel het meisje als de directe omgeving wordt een uitgebreid vraaggesprek afgenomen. Hierbij moet vermeld worden dat meisjes met anorexia zich vaak geen patiënt voelen en ook geen hulp willen omdat ze vinden dat er niets aan de hand is.
Medisch onderzoek is niet de juiste methode om anorexia aan te tonen. Bij het medisch onderzoek van meisjes met anorexia komen vaak vreemde onderzoeksresultaten naar voren zoals: bloedarmoede, trage pols, lage temperatuur, tekort aan witte bloedcellen. Hierdoor zou het idee kunnen ontstaan dat er een ernstig lichamelijk probleem

kijk eens op de volgende checklist:

http://www.sabn.nl/zelftesten/anorexia.htm

Anorexia is als iemand een zelfbeeld van gewicht wilt nastreven en daar voor alles op alles zet en soms niet gezond leeft door deze omstandigheden.

je hebt anorexia als je erg veel met je gewicht/en niet eten bezig bent.
obsessief in de spiegel kijkt en ondanks een laag gewicht jezelf te dik vindt.
calorieën tellen..
ook behoort vaak je eten eruit spugen erbij.

ga alsjeblieft hulp zoeken als je ermee te maken hebt.
het is een heel erg probleem.

Meisjes met anorexia ervaren wel degelijk honger. Ze zijn alleen zo bang te dik te worden dat ze niet durven te eten. In het begin is het niet een kwestie van 'niet kunnen eten' maar 'niet willen eten'. Deze meisjes zijn ook trots op hun controle over hun voedselinname. Ze beschouwen hun wilskracht om te lijnen als een prestatie. Het dieet neemt steeds extremere vormen aan. En in een enkel geval overlijdt het meisje aan haar enorme drang naar afvallen. Over het algemeen wordt er gesproken van anorexia wanneer een meisje 15 tot 20 % onder haar normale gewicht komt. Maar ook meisjes die minder gewichtsverlies hebben kunnen anorexia hebben, wanneer zij zeer obsessief met eten (niet eten) bezig zijn.

Na enige tijd ontstaat er toch een verstoord hongergevoel. Vooral de signalen van voldoening raken verstoord. Dan ontstaat er uiteindelijk wel een situatie van 'niet kunnen eten'. Na een zeer kleine hoeveelheid voedsel gegeten te hebben geven de meisjes aan helemaal vol te zitten en zelfs misselijk te zijn. Deze meisjes zijn de hele dag bezig met voedsel en het 'niet eten'. Het bepaalt alles: hun denken, hun voelen en hun handelen. Ook treed er vaak een vertekend lichaamsbeeld op. Het meisje ziet zichzelf echt nog steeds als dik, terwijl de buitenwereld een zeer mager meisje ziet.

Bij meisjes met anorexia zien we ook vaak dat ze extreem actief zijn. Dat kan in de vorm van heel veel sporten, maar we zien ook dat deze meisjes bijvoorbeeld vele uren per dag met hun huiswerk bezig zijn, meteen vanuit school tot het naar bed gaan. Ze leggen een activiteit aan de dag die de gemiddelde mens absoluut niet zo kunnen opbrengen met zo'n tekort aan voedsel.
Een puur lichamelijke reactie die we vaak zien bij meisjes met anorexia is het stoppen van de menstruatie.

Even puntsgewijs, want lange verhalen kun je her en der makkelijk vinden:

*Als je overdreven met je gewicht en je figuur bezig bent.
*Als je je hongergevoel onderdrukt.
*Vermindering van contact met vrienden waardoor isolement.
*Na verloop van tijd vermagering.
*Daardoor zwakken gevoelens en bepaalde behoeften af.
*In het begin van het lijnen is er vaak sprake van een gevoel van superioriteit.
*Later worden veel mensen met anorexia neerslachtig of zelfs uitgesproken depressief
*Vaak zijn AN-patiënten erg prestatiegericht.
*Vaak fanatieke sporters.

We spreken van een gematigde eetstoornis als er niet aan alle criteria wordt voldaan. Gematigde stoornissen dienen wel serieus genomen te worden, omdat ze een begin kunnen zijn van een verdere ontwikkeling in negatieve richting.

Ik ben er zelf van overtuigd dat tekorten aan essentiële voedingsmiddelen een grote rol spelen, misschien niet als oorzaak, maar zeker als een factor die AN in stand houdt. Er zijn sterke aanwijzingen dat vooral een tekort aan zink in de voeding een grote rol speelt. Onderstaand een goede samenvatting.