Is schizofrenie dementie op jongere leeftijd?

Het is een verouderde benaming. Vroeger werd voor schizofrenie ook de term dementia praecox (=dementie op jonge leeftijd) gebruikt.
Onder deze naam beschreef psychiater Emil Kraepelin (1856–1926) een groep ziekten met samenhangende symptomen. De Franse psychiater Bénédict Morel (1809–1873) gebruikte de benaming démence précoce voor het eerst voor het ziektebeeld van een erfelijk soort van 'psychologische degeneratie' bij een 14-jarige jongen.
Aan het einde van de negentiende eeuw werden psychische aandoeningen voornamelijk beschreven aan de hand van opzichzelfstaande symptomen. Kraepelin stelde zich ten doel niet alleen de symptomen als zodanig te beschrijven, maar ook de manier waarop de verschillende symptomen samengingen. Op deze manier kwam hij tot een tweedeling van ziektebeelden: dementia praecox en manisch-depressieve ziekten (tegenwoordig bipolaire stoornissen genoemd).
Bij patiënten met dementia praecox nam hij waar dat de geestelijke gesteldheid sprongsgewijs en onomkeerbaar achteruitging. Hij beschreef de aandoening als de subacute ontwikkeling van een staat van geestelijke zwakte die op jonge leeftijd optreedt.
De Zwitserse psychiater Eugen Bleuler (1857–1939) verrichtte in de volgende jaren verder onderzoek naar de aandoening. Hij richtte zich hierbij niet alleen op de ordening van symptomen, maar ook op het verloop van de ziekte. Na verloop van tijd kwam hij tot de conclusie dat er niet altijd dementie of cognitief verval optrad en dat er niet altijd symptomen in de jeugd optraden. Deze bevindingen publiceerde hij in 1911 in het boek ‘Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien’, waarmee hij de aandoening definitief de naam schizofrenie gaf.