Hoe ontstaat een auto-immuunreactie?

Bij een auto-immuunziekte is er sprake van een fout in de afweer (falend afweersysteem). Het immuunsysteem reageert te hevig en valt daarbij ook nog eens lichaamseigen cellen aan. Bij veel auto-immuunziekten maakt het lichaam specifieke antistoffen aan die soms in bloedonderzoek kunnen worden gemeten. Bekende antistoffen zijn anti-TPO (bijvoorbeeld de ziekte van Hashimoto) en anti-TSI (ziekte van Graves). Er zijn ook auto-immuunziekten waar de antistoffen nog niet van bekend zijn. Het is dan ook nog niet honderd procent bewezen dat het dan om een auto-immuunziekte gaat.

Wanneer het immuunsysteem sterk belast wordt en langdurig overactief is, is de kans dat een auto-immuunziekte zich openbaart vergroot. Vaak gaat er chronische stress (bijnieruitputting), ziekte (virussen) of een bevalling aan vooraf. Daarnaast kan ook een ongezond voedings- en leefpatroon het immuunsysteem actiever (en dus agressiever) maken. Verhoogde bloedsuiker, grote hoeveelheden orgaanvet, voedselovergevoeligheden, allergieën, darmproblemen (lekkende darm syndroom) en een darmflora die uit balans is kunnen allemaal bijdragen aan een overactief immuunsysteem en dus auto-immuunziekten.

Uit de media heb ik begrepen dat in het geval van Van Ruijven een operatie aan de schouder mogelijk de trigger is geweest. Bij die operatie zijn uiteraard ook lichaamsvreemde stoffen in de wond terecht gekomen. Normaal gesproken worden die prima opgeruimd door het immuunsysteem en is het klaar. In dit geval is het immuunsysteem echter op hol geslagen waardoor het ook lichaamseigen, gezonde cellen is gaan opruimen.