Welke soorten suikerziekten bestaan er?

Er zijn verschillende soorten diabetes, suikerziekte. De bekendste zijn diabetes type 1 en diabetes type 2. Die soorten lijken op elkaar, maar zijn heel verschillend. Dat leidt vaak tot misverstanden, waardoor veel patiënten te maken krijgen met onbegrip en verwarring in hun omgeving.

Typen diabetes:
• Diabetes type 1;
• Diabetes type 2;
• Monogenetische diabetes:
o Neonatale diabetes,
o MODY, ‘maturity onset diabetes of the young’,
o Syndromale diabetes;
• MIDD, ‘maternally inheritited diabetes and deafness’. Deze vorm van diabetes is erfelijk en wordt doorgegeven via de moeder. Bij deze vorm van diabetes heb je ook gehoorverlies.
Zie:
https://www.cyberpoli.nl/diabetes/medisch/typendiab

Fasen van diabetes type 2
De ontwikkeling van diabetes type 2 verloopt langzaam. Een periode van 15 – 20 jaar is niet ongewoon. Gedurende deze periode doorloopt een patiënt vier verschillende fasen. De ontwikkeling van diabetes type 2 begint met een chronische laaggradige ontsteking. De ontstekingreactie blijft onopgemerkt omdat er geen klachten zoals pijn en temperatuurverhoging optreden.
Deze fase wordt gevolgd door de metabole deregulatie fase, ook wel MetS of Hyperinsulinemie Syndroom genoemd. In deze fase neemt de productie van insuline sterk toe terwijl de glucosewaarde nog binnen de referentiewaarden blijft. De laaggradige ontstekingsfase en de metabole deregulatiefase worden samen prediabetes genoemd maar niet als zodanig door een arts gediagnosticeerd.
Pas als de lever insuline resistent begint te worden, leverdysfunctiefase, stijgt de nuchtere bloedglucosewaarde tot boven de normale waarde en stelt een arts de diagnose diabetes type 2. Dan wordt vaak het geneesmiddel metformine voorgeschreven. Uiteindelijk houdt de pancreas de hoge productie van insuline niet vol en ontstaat er een pancreasdysfunctie. In deze fase gaat een patiënt over van orale geneesmiddelen naar het gebruik van insuline-injecties.

Bij type 1 diabetes maakt het lichaam geen insuline meer.
Bij type 2 diabetes maakt het luchaam juist enorme hoeveelheden insuline maar zijn de lever en vetcellen insulineresistent en negeren dat signaal.