hoe lang leven bacterieen?

Er zijn bacteriën bekend die in een sediment leven dat al 66 miljoen jaar begraven is. De hoeveelheid beschikbaar voedsel was er zo gering en de stofwisseling van de bacteriën zo traag, dat de bacteriën zich slechts eens in de duizend jaar delen. Het zijn hiermee de traagste organismen op aarde.
.
Wat ziektebacteriën betreft:
Duitse onderzoekers deden een zeer uitgebreid systematisch literatuuronderzoek. De meeste grampositieve bacteriën zoals enterokokkensoorten, stafylokokken (inclusief de MSRA) en streptokokken overleven vele maanden op harde oppervlakken.
Ook gramnegatieve soorten zoals de E. coli, Pseudomonas en Klebsiella kunnen waarschijnlijk maanden overleven. En een Candida houdt het ook vier maanden vol. De meeste virussen die luchtweginfecties geven, halen maar een paar dagen, maar de gastrointestinale zoals het rotavirus zijn echte doorzetters: na twee maanden leggen ze pas het loodje. CMV en herpes blijven maximaal een weekje in leven.

Bacteriën hebben het eeuwige leven.
Een bacterie is geen complex organisme dat nageslacht krijgt en sterft; een bacterie splitst zich in twee gelijke nieuwe bacteriën. Er is geen begin van een 'nieuwe bacterie', en dus ook geen einde. Bacteriën zijn dus ook zo'n 3 miljard jaar oud.

In principe hebben bacteriën het eeuwig leven, maar ze evolueren wél heel snel, dus het is nooit zeker dat je na een x-aantal generaties nog exact dezelfde bacterie hebt. Juist omdat de voortplanting (celdeling) met een sneltreinvaart gaat is het DNA van de micro-organismen extra gevoelig voor mutatie. DNA wordt "beschadigd" door UV-straling, kosmische straling en chemicaliën. De organismen die dat overleven hebben zich dan weer aangepast aan de nieuwe omstandigheden. Dat is ook de basis van de evolutietheorie.
De micro-organismen in sedimenten hebben meestal in sporen-vorm overleefd. De sporenvormers overleven n.l. het makkelijkst (zelfs in sterilisatieprocessen).
NB: De makkelijke wijze van mutaties (meestal met UV of mutagene stoffen) wordt in de industrie gebruikt om micro-organismen aan te passen aan nieuwe omstandigheden om b.v. betere producties te geven van enzymen, gisten en antibiotica.
De wereld van de micro-organismen is héél wat ingewikkelder als op Wiki wordt aangegeven.