Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Heb ik de juiste diagnose gekregen? (Eetstoornis NAO)

Sinds ik op de middelbare school zit heb ik last van eetproblemen. Ik atbmet fase heel weinig, dan weer redelijk normaal, dan weer te weinig enz. Sinds n paar jaar is dit eetprobleem een eetstoornis geworden. Toen mijn moeder me te dun vond worden en zich geen raad meer wist met het feit dat ik heel vaak niet/weinig wilde eten, zijn we samen naar de huisarts gegaan. Zij heeft me doorgestuurd naar de praktijkondersteunder (psycholoog). Hier ga ik nu sinds 8 maanden bijna elke week. Maar ben inmiddels doorgestuurd naar Virenze Riagg, waar ik de diagnose eetstoornis nao kreeg. Verder krijg ik hier cognitieve gedragstherapie. Terwijl ik het altijd prima vind om naar mijn psycholoog te gaan vind ik het bij Virenze verschrikkelijk. Ik zou dan ook graag ergens anders heen gaan, omdat ik het alsmaar slechter gaat ipv beter. Verder twijfel ik een beetje over mijn diagnose en behandeling, hier over had ik graag jullie mening. Eerst dus nog wat informatie: ik ben een meisje van (net) 17 jaar, 163 m en momenteel 56 kg. Van mijn 14e tot 16e ben ik altijd mooi dun geweest (dit vind ik nu op foto's, toen vond ik mezelf te dik) Echter sloeg mijn lijnen op de mijn 16,5e erg door, ik durfde niet meer boven de 500 kcal te eten, had hierdoor af en toe ns een eetbui die ik dan compenseerde door te braken. Laxeren en overmatig bewegen deed ik sowieso regelmatig. Ik woog toen +- 49 kg. Ik vond mezelf nog steeds te dik, maar zag wel het verschil met voorheen.
Vervolg in de reacties!!

Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
in: Ziekten
2.5K
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Sinds 4 maanden heb ik last van een depressieve stemming, ik kon hier op het begin lastig mee omgaan en probeerde letterlijk mijn verdriet weg te eten. Hierdoor heb ik maanden lang teveel gegeten( en hierdoor voelde ik me nog verschrikkelijker omdat ik eigenlijk wilde afvallen) waardoor ik veel aankwam, ik woog op een gegeven moment 61 kg. Dit was het moment dat ik mijn 'eetbuien' onder controle kreeg en de gedachtes van het niet-eten zéér sterk terug kwamen. Ik ben nu 2 weken verder en weeg inmiddels 56,5kg. Ik eet ong 300-500 KCal op een dag en sport ontzettend veel. Door het weinige eten heb ik al langer dan een jaar geen fatsoendelijke menstruatie meer. Ook heb ik het voortdurend koud, tintelingen in handen en voeten, duizelig, idee van flauwvallen, ernstige haaruitval, slaapproblemen, hoofdpijn en ernstige concentratieproblemen (Mn depressie kan ook meeslepen bij deze verschijnselen). Ik heb al vaker geprobeerd om weer normaal te eten en beter te worden, dit is me echter nog geen enkele keer gelukt. Persoonlijk heb ik ook totaal geen vertrouwen in de cognitieve gedragstherapie omdat dit meer op mijn depressie gericht is dan op mijn eetstoornis.
Vinden jullie de eetstoornis NAO een terechte diagnose? Wat voor soort hulp zou ik het beste kunnen zoeken, want alleen lukt het me niet! Is er misschien iemand met soortgelijke problemen/ervaring ?
Respect als je dit lange bericht hebt gelezen, maar alvast bedankt!
Erna55
7 jaar geleden
Je bent onderzocht door een professional.
Ga er van uit dat de diagnose goed is. Vertel je behandelaar dat je moeite hebt met de diagnose. En dat je nu toch weer erg ongezond wil afvallen met 300 kCal per dag.
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Misschien is een opname de beste oplossing, zodat je ieder moment ondersteunt wordt. Je moet aan veel zaken werken, in je eentje lukt dat niet, met anderen in dezelfde, of soortgelijke omstandigheden is het makkelijker eerlijk en open te zijn en te begrijpen waarom je behandeld moet worden. Zo'n centrum helpt je ouders ook je beter te ondersteunen. Hier een voorbeeld daarvan:
https://www.psyq.nl/eetstoornis/behandelingen-eetstoornis/-/psyq-kliniek-voor-eetstoornissen
Bespreek dit eens met je behandelaar, er zijn meer klinieken, ga er eens kijken, kies er 1 die prettig aanvoelt. Je bent zover dat je weet dat je niet goed bezig bent, dat je jezelf aan het slopen bent, zet nu de stap om te genezen en weer jezelf terug te vinden.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Allereerst is het uiteraard niet mogelijk om een dergelijke diagnose te stellen op GV. Daarvoor moet je echt terug naar je arts of psycholoog.

Ik kan wel uitleg geven over de diagnostiek van eetstoornissen. Ik kan nogmaals geen diagnose stellen, maar op basis van wat je hier vertelt, lijkt de diagnose eetstoornis-NAO me passend.

Volgens de diagnostische criteria kan de diagnose anorexia nervosa (AN) alleen gesteld worden wanneer er sprake is van ondergewicht, en de diagnose bulimia nervosa (BN) alleen wanneer er sprake is van regelmatige eetbuien. Voor het overige kan er behoorlijke overlap zijn in symptomen: bij het eetbuien/purgeer subtype van AN is net als bij BN sprake van eetbuien en purgeergedrag, met soms het lichaamsgewicht als enige verschilpunt. Het kan daarom gebeuren dat iemand van de ene diagnose overgaat naar de andere (of van AN of BN naar NAO, of andersom) door het veranderen van eetgedrag, lichaamsgewicht, of van beide.

Soms voldoet iemand met een eetstoornis niet precies aan de criteria voor AN (iemand heeft bijvoorbeeld alle symptomen, maar er is geen sprake van ondergewicht) of BN (iemand heeft bijvoorbeeld wel eetbuien, maar minder vaak dan omschreven in de diagnostische criteria, of iemand compenseert alleen met overmatig sporten en niet meer braken of laxeermiddelen). Dan wordt de diagnose eetstoornis-NAO gesteld. Dat betekent echter NIET dat de eetstoornis minder ernstig is. Het betekent simpelweg dat iemand niet voldoet aan de criteria die we eens met elkaar hebben afgesproken.

In jouw geval is er geen sprake van ondergewicht en kan dus de diagnose AN niet gesteld worden. Ook heb je niet gemiddeld minimaal één eetbui per week, omdat je periodes hebt waarin je helemaal geen eetbuien hebt. Daarom heb je ook geen BN. Maar je hebt wel periodes met eetbuien, je vertoont purgeergedrag en hebt een gestoord lichaamsbeeld waarbij je zelfbeeld op een ongezonde manier afhangt van je lichaamsgewicht. Momenteel beperk je je voedselinname enorm, ben je in korte tijd flink afgevallen en ben je overduidelijk ondervoed. De diagnose eetstoornis-NAO lijkt mij hier passend, of in de nieuwe criteria eventueel atypische anorexia, wat een onderdeel is van andere gespecificeerde voedings- of eetstoornissen, de categorie die NAO vervangt. Bij atypische anorexia is voldaan aan alle criteria voor anorexia, behalve dat er ondanks fors gewichtsverlies geen sprake is van ondergewicht.

(In de reactie ga ik verder in op de behandeling.)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Als jij je niet prettig voelt bij je huidige behandelaar of behandelteam, dan doe je er goed aan om dit aan te kaarten. Ook jouw behandelaars weten dat het belangrijk is dat jij je daar prettig voelt en dat je het idee hebt dat je er op je plek zit. Misschien zou je ergens anders inderdaad beter op je plaats zijn, en kunnen zij je verder helpen om zo'n plek te vinden. Mocht de behandelrelatie zó slecht zijn dat je het idee hebt dat je dit al niet kunt bespreken, ga dan naar je huisarts en bespreek het daar. Bij de praktijkondersteuner voelde je je goed thuis, maar een praktijkondersteuner is niet voldoende toegerust om iemand met een ernstige eetstoornis te behandelen. Die behandelt vaak ofwel wat lichtere stoornissen, óf mensen met een ernstige stoornis die verder uitbehandeld zijn en die enkel bij de huisarts (in dit geval de praktijkondersteuner) komen zodat die een beetje een vinger aan de pols kan houden. Maar zeker nu is er bij jou sprake van een acute zorgvraag omdat je ernstig ondervoed bent en heel snel verder achteruit zult gaan als er niet snel iets gedaan wordt. Als bij jouw huidige behandelaars niet bekend is dat het nu zo slecht gaat en dat je zó weinig eet en zó snel afvalt, dan is het echt heel belangrijk dat je nu heel hard en heel grondig aan de bel gaat trekken. Als dat om de één of andere reden niet kan bij je huidige behandelaars omdat je bijvoorbeeld pas over een tijdje een afspraak hebt en het niet mogelijk is om de afspraak naar voren te halen, ga dan naar je huisarts en leg daar je situatie voor. Je kunt hier niet mee gaan zitten afwachten, en waarschijnlijk zie je dat ook wel in en is dat ook deels de reden dat je hier deze vraag stelt. Er zijn allerlei behandeltrajecten mogelijk voor mensen met eetstoornissen, en als jouw huidige behandeling niet voldoende is of niet bij jou past, dan is er bijna altijd een andere behandeling mogelijk. Dus als je nu achteruit gaat en je misschien een intensievere of in elk geval een ándere behandeling nodig hebt, geef dit dan duidelijk aan. Het is jóuw behandeling, dus JIJ moet het zien zitten.
Erna55
7 jaar geleden
Hele grote + .
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Ontzettend bedankt voor je uitgebreide reactie, ik heb er heel veel aan!
Ja, van de ene kant zie ik in dat het (weer) de verkeerde kant uitgaat. Maar van de andere kant is dit juist wat ik wil. Daarom vind ik het erg moeilijk om dit aan te geven, omdat ik bang dat ze het dan van me afnemen. Ook ben ik bang dat ze vinden dat ik overdrijf als ik vraag om een intensievere behandeling, ik heb toch een normaal gewicht..
Mijn gezonde verstand weet ook dat alleen 'gesprekken' en wat huiswerk opdrachtjes me niet verder gaan brengen, integendeel. Het grootste probleem is het eten nuttigen, en dit moet ik nog altijd alleen doen. Een opname is dus eigenlijk de enige 'hoop' die er voor mij nog is, echter vind ik mijn eetstoornis daar weer niet ernstig genoeg voor en zou ik hier nooit om durven vragen.
Nogmaals ontzettend bedankt voor je antwoord!
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
@Lies12
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Ja, dat je eigenlijk het liefst alleen gelaten wilt worden met je eetstoornis zodat je verder kunt afvallen is nu juist een onderdeel van die eetstoornis. Maar érgens wil je dat ook weer helemaal niet, anders zou je hier deze vraag niet stellen. En zeg nu zelf: wat voor leven leid je dan? Je gaat dan óf door tot je (bijna of daadwerkelijk) dood gaat aan ondervoeding, óf je krijgt weer eetbuien omdat je gewoon hartstikke honger krijgt, óf je gaat door tot het anderen dusdanig opvalt dat je ergens gedwongen wordt opgenomen, óf je vraagt uiteindelijk wél ergens hulp, en dan moet je uit een veel dieper dal komen dan nu. En hoe dan ook heb je totdat je je eetstoornis onder controle krijgt, een miserabel level: continu bezig zijn met eten, zelfhaat, jezelf straffen, jezelf lelijk vinden, proberen je eetstoornis te verbergen voor anderen, liegen over wat je eet en hoeveel je sport.. dat is toch geen leven? Dat is toch eigenlijk óók niet wat je wilt? Uiteindelijk, op de lange termijn, zijn er maar twee mogelijkheden: OF je eetstoornis wint het en je gaat eraan dood (en onderschat je eigen eetstoornis niet, sommige onderzoeken laten zien dat juist in de NAO-groep de sterftecijfers hoger zijn dan in de anorexia- en bulimiagroep, waarschijnlijk juist doordát patiënten met NAO minder opvallen bij zorgverleners en minder snel hulp vragen of krijgen omdat zij geen overduidelijk ondergewicht hebben) OF jij wint, en je krijgt de juiste hulp om te herstellen. En als je dan tóch een keer die (schijnbare) controle uit handen moet geven om te herstellen, waarom dan niet eerder in plaats van later, zodat je misschien met minder lichamelijke én psychische schade kunt herstellen?
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Ergens weet ik dat je gelijkt hebt, maar het is 'helaas' allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Op dit moment voel ik me totaal niet klaar voor herstel, het voelt als onmogelijk dit (de eetstoornis) los te laten.
Maar ik weet zeker dat het uiteindelijk allemaal goed komt!
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Dat is een begin, dat je uiteindelijk het vertrouwen hebt dat het goedkomt. En je hebt gelijk, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Daarom noemen we het ook een stoornis: je bent ziek, en net zo min als dat je iemand die depressief is kunt genezen door te zeggen dat hij niet zo moet somberen, zal een eetstoornis genezen door te zeggen dat je lichaam voedsel nodig heeft en dat iemand met jouw lengte en gewicht onmogelijk dik kan zijn. Of dat 500 kcal per dag eten per definitie ondervoeding is. Want dat wéét je allemaal wel, maar je hebt het nu eenmaal niet meer volledig in de hand. Zomaar uit het niets weer normaal gaan eten, dat kun je niet. Wat je wél kunt, waar je wél controle over hebt, is hulp vragen. Bij je therapeuten aangeven dat het niet goed met je gaat. Wanneer spreek je hen weer? Heb je al een afspraak staan, of gebeld voor een nieuwe afspraak op een eerder moment?

Andere antwoorden (1)

Of je de juiste diagnose hebt gekregen? Ik denk van wel, maar vergeet niet dat ik geen doktor ben en dat andere mensen dit ook niet zijn. Een huisarts geeft je niet zomaar een diagnose. Je kunt het beste je huisarts vertrouwen en er iets aan doen in plaats van te twijfelen of je wel de juiste diagnose hebt gekregen. Je zegt dat je altijd al eetproblemen hebt gehad dus ik denk dat je het antwoord zelf wel weet! Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je in de toekomst geen eetproblemen meer zult hebben!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Dank u wel voor de reactie!
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image