Is een second opinion van de huisarts zinvoel?

Als jij een goed contact hebt met je huisarts kan het zeker zinvol zijn om hem om advies te vragen (wat een second opinion in feite is).
Maar dan moet je er wel op vertrouwen dat hij zelf in staat is een kundig oordeel te vellen over wat dat onderzoek voor jou kan betekenen. Het is inderdaad mogelijk dat hij contact opneemt met de specialist maar dan nog moet je op zijn oordeel vertrouwen. De huisarts is (als het goed is) heel goed in staat zelf een oordeel te geven over datgene hij met de internist heeft besproken.
Of je internist blij is dat je contact over dit onderzoek hebt gehad met je huisarts is een tweede. Hij zou het als een teken van wantrouwen kunnen zien. (Ik zeg dit omdat je vertelt dat het geen empathische man ). Maar hier zou je je dus niets van aan moeten trekken want het is jouw lichaam waar het om gaat.
Je zou ook nog kunnen overwegen om een andere internist om een second opinion kunnen vragen. Misschien komt deze tot een andere conclusie.
Je zegt dat internisten erom bekend staan dat ze steeds verder willen zoeken. Dat klopt deels wel maar dat geldt zeker niet voor elke internist. Het hoort ook een beetje bij het vak. Patiënten komen tenslotte niet voor niets bij hem of haar. De internist en ook de patient wil toch weten waar de klachten vandaan komen en ja, dan kun je ook iets anders tegenkomen.

Toegevoegd na 8 uur:
De huisarts neemt overigens alleen contact met de specialist op als jij daar mee instemt. Je kunt dit dus weigeren maar misschien is het zo dat je huisarts eerst meer informatie nodig heeft om jou van dienst te kunnen zijn.

Dat zou ik zeker doen. Wanneer je de keus wordt gelaten wel of niet een verder onderzoek, kan je huisarts je daar goed raad in geven.
Hij zal geen contact opnemen met de internist, wel zal hij je eerlijk vertellen of hij in deze een gefundeerde hulp kan zijn bij het nemen van een beslissing.
Als de internist is verbonden aan een academisch ziekenhuis dan blijven ze zoeken tot er niets meer te vinden is. Ik heb de ervaring dat je best een keer "stop, ho!" moet roepen. Je moet oppassen dat je niet gehospitaliseerd raakt, dat is slecht voor je geestelijke gezondheid.

Wanneer je je echt beroerd voelt is het natuurlijk wat anders, maar een vaag vermoeden van een internist...... Ik heb "stop" geroepen toen ik geen vrede meer had met het gezoek naar vage zaken. Ik had het gevoel dat ik alleen nog dienstbaar was voor de wetenschap en de onderzoeken niet meer zinvol waren voor mijn gezondheid.

Ga naar je huisarts, hij zal alleen inlichtingen aan de internist vragen als jij daarmee instemt en dan kan je gewoon "nee" zeggen.

Ja en nee, natuurlijk kun je dit met je huisarts bespreken, maar je huisarts is geen internist. Als je een echt goede relevante second opinion wil zul je deze bij een andere internist moeten gaan halen. Wel kan je huisarts je helpen met een doorverwijzing naar een internist in een ander ziekenhuis. Wellicht is deze ook wat empatischer dan de internist die je nu hebt............dokters.....het zijn net mensen ;-)

Als je een second opinion wil, dan zeg je dat gewoon tegen je huidige internist. Het kan gaan om een advies over een al uitgevoerde behandeling of om bepaalde twijfels weg te laten nemen. Een second opinion betreft dus niet het overnemen van de behandeling, maar een verwijzing naar een collega specialist om er eens met andere ogen naar te kijken. Een huisarts gaat daar niet tussen zitten.

Heel belangrijk: als patiënt heb je recht op een second opinion en de zorgverlener, in dit geval jouw internist, behoort dat recht te erkennen.
Zo goed als alle specialisten erkennen dat recht, veel zijn er zelfs blij mee.
Je moet altijd je specialist op de hoogte stellen van je wens om een tweede mening te vragen. Hij dient namelijk jouw dossier naar de andere specialist te sturen, dat kan wel via jouw huisarts geregeld worden.
Als de internist je doorverwijst naar een collega is de vergoeding volgens de basisdekking van de zorgverzekering meestal geen probleem. Regel je zelf een second opinion, dan kan het zijn dat deze niet wordt vergoed, of slechts gedeeltelijk. Het hangt af van de regels van je zorgverzekeraar en mogelijke extra dekkingen.

Als de mogelijkheid van een second opinion niet of moeilijk te bespreken is met deze internist, dan kún je ook je eigen huisarts vragen om je naar een andere internist te verwijzen, maar dan is het geen second opinion meer, maar een nieuwe verwijzing.

De arts kan een second opinion alleen weigeren als hij zwaarwegende redenen heeft, bijvoorbeeld als een patiënt voortdurend second opinions aanvraagt zonder goede argumenten, maar dat lijkt mij in jouw geval niet aan de orde te zijn.