Waarom blijven hybride gemaakte antilichamen niet ongeremd delen wanneer het in een lichaam ingespoten wordt?

Een antilichaam is een ingewikkeld eiwit; het zijn dus geen cellen.
Eiwitten kunnen zich niet delen, zoals cellen dat wel kunnen.

De (hybridoma)cellen die het monoklonale antilichaam in het laboratorium produceren zijn onsterfelijk (zolang je ze voedt natuurlijk) en scheiden steeds monoklonale antilichamen uit, maar de monoklonale antilichamen zijn gewoon een product zoals het alcohol dat bij bierproductie wordt gevormd. Het alcohol in het bier produceert jammer genoeg ook geen extra alcohol meer, het is een eindproduct. Wat ze inspuiten is dus gewoon een einproduct dat aan heel specifieke stoffen bindt. Ik dacht dat ze monoklonale antilichamen trouwens nooit als therapeuticum inspoten, maar meer als laboratoriuminstrument gebruikten. Voor antisera worden weer meestal levende paarden gebruikt, ook dan spuiten ze gewoon het eiwitgedeelte in en worden de cellen van het paardenbloed gewoon afgecentrifugeerd.