Wat is een conversie en zijn er medicijnen die hierbij kunnen helpen?

Een conversiestoornis is een psychiatrische aandoening waarbij er neurologische symptomen zijn, zonder dat daar een medische oorzaak voor is. Het gaat dan om klachten als uitvalsverschijnselen, verlammingen, pseudo-epileptische aanvallen of andere vormen van regelmatig bewustzijnsverlies, spasmen, krachtsverlies, maar ook blindheid, doofheid, of het onvermogen om te spreken.

Voor deze klachten is alleen geen fysieke oorzaak. De klachten zijn wel echt aanwezig, er is dus geen sprake van "doen alsof", of ingebeelde klachten. Iemand met een conversieverlamming is écht verlamd, alleen ligt de oorzaak niet in de zenuwen of in de spieren, maar in het hoofd. Dat kan zijn door extreme of langdurige stress, door een trauma in het verleden, doordat iemand altijd over zich heen heeft laten lopen en nooit ruimte heeft gehad voor zichzelf of zijn eigen gevoelens, of nog weer heel andere oorzaken. Het is in feite een signaal van het lichaam dat de geest het moeilijk heeft, waardoor bepaalde signalen niet of niet goed kunnen doorkomen. Een soort kortsluiting in het contact tussen hoofd en lichaam, maar dan niet in neurologische zin.

De behandeling bestaat uit therapie, vaak een combinatie van psychologische en lichamelijke behandeling. Typerend voor conversie is verder dat de klachten vaak plotseling komen, maar ook heel plotseling weer vanzelf over kunnen gaan. Voor patiënten die langdurige conversieverschijnselen hebben, zijn er gespecialiseerde centra waar mensen behandeld worden door een team van allerlei behandelaars (zoals psycholoog, fysiotherapeut, ergotherapeut, creatief therapeut, ontspanningstherapeut en psychiater). Soms kan medicatie ook helpen, vooral als iemand naast de conversie ook andere klachten heeft zoals een depressie of angsten. En als de conversieklachten bestaan uit spiersamentrekkingen, worden soms spierontspanners gegeven. Maar medicatie is niet de eerste keus, omdat er geen specifieke medicatie bestaat tegen conversie. Het is een soort conflict tussen lichaam en geest, en medicatie kan dat conflict niet oplossen. Hooguit kan het ondersteunend werken terwijl de patiënt met goede begeleiding en therapie zelf probeert om weer grip te krijgen op zijn eigen lichaam.