Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Mag een comapatient geeuthanaseerd worden zoals een terminaal zieke?

Als voorbeeld even friso, stel dat hij zefstandig ademt maar na bijvoorbeeld 2 jaar nog steeds niet is bijgekomen en de artsen die mogelijkheid ook eigenlijk uitsluiten. Mag er dan besloten worden tot euthanasie? zoals dat hij terminaal zieken ook gebeurd?

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
in: Ziekten

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (5)

Als hij een euthanasieverklaring heeft afgegeven dan wel
vraag me af wat er gaat gebeuren.
(Lees meer...)
12 jaar geleden
Amadea
12 jaar geleden
Eigenlijk vraag ik mij af of hij nog wel in leven zou zijn geweest als hij geen beroemd persoon was. Vijftig minuten zijn ze bezig geweest met reanimeren, nadat hij 25 minuten geen zuurstof kreeg en z'n hart stil stond....
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Het is niet zo dat BN'ers een sterker hart hebben dan anderen. Het is heel bijzonder dat het hart uberhaupt weer is gaan kloppen na zolang. Ze zijn zolang door gegaan omdat hij gekoeld was onder de sneeuw en dan kunnen je hersenen langer zonder zuurstof dit itt tot als je niet in de kou zat. Verder denk ik dat zijn hart misschien in die tijd een paar keer wel weer zelf ging kloppen en toen weer stopte.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@Amadea: Ik denk dat dat een vraag is, waar nooit een antwoord op te krijgen. Misschien is die vraag ook wel niet te beantwoorden. Ik geloof in elk geval niet in een protocol die aangeeft dat leden van een koninklijk huis of andere "belangrijke" mensen langer gereanimeerd moeten worden. En tijdens het reanimatieproces (toch in een stressituatie) is het ook lastig om een weloverwogen besluit te nemen. En ik kan me best voorstellen dat de druk gewoon hoger ligt als je bezig bent met het reanimeren van een "belangrijk" persoon. In die zin kan ik me voorstellen dat er toch langer doorgegaan is met reanimeren. En nu kun je je afvragen of ze dat misschien beter niet hadden kunnen doen. Maar die vragen had je ook gehad als hij wel was overleden en ze de reanimatie eerder hadden gestaakt. De hulpverleners/medici kunnen nu wel zeggen dat ze tot het uiterste gegaan zijn.
Volgens de Nederlandse wet is euthanasie bij comapatiënten niet toegestaan.

In de eerste plaats is daar een schriftelijke wilsverklaring van de patiënt voor nodig: het moet dus zijn/haar eigen wens zijn. Verder moet er sprake zijn van "uitzichtloos en ondraaglijk lijden"; een lijden waarvan de patiënt zich bewust is.

Artsen, maar ook nationale en internationale commissies die zich specifiek met deze problematiek hebben beziggehouden, zijn tot de slotsom gekomen dat patiënten die in coma liggen niet "lijden".
(Lees meer...)
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
niet verifieerbaar lijden in ieder geval...
Er kan besloten worden de behandeling te staken als blijkt dat enige mate van herstel absoluut onmogelijk is. In Italie is dit een issue geweest en heeft er zich een politiek gevecht op het hoogste niveau afgespeeld om een behandeling van een comateuze vrouw te staken. Bij autopsie bleek dat er inderdaad van de hersenen die met het bewustzijn te maken hadden nauwelijks nog iets over was.

In de medische praktijk wordt het als inhumaan gezien patienten die geen bewustzijn meer vertonen en ook weer zullen gaan vertonen (voordat daar zekerheid over is moet de toestand lange tijd (ca een jaar) nauwlettend worden gevolgd. Op een bepaald moment besluit men dan de instandhouding van het leven te staken omdat de praktijk heeft uitgewezen dat langer wachten op herstel van het bewustzijn geen enkele zin heeft.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Gister hoorde ik in t nieuws dat artsen om de zoveel tijd (maanden) overleggen of het nog zin heeft de begandeling voort te zetten. Hun mening daarover delen ze met de familie.
In de basis zou het afhankelijk zijn of de patient ook een wilsbeschikking heeft. Is dat niet het geval en de artsen lijkt het beter de behandeling te staken dan is de keus aan de directe familie. In dit geval zou dat Mabel in eerste plaays zijn.
Dan is er nog euthanasie als actief iets doen, zoals bv de stekker eruit trekken zodat ademhaling stopt (maar 'we' gaan ervan uit dat Friso zelf ademt) en er is ook nog zgn passieve euthanadie, dat is dat ze bv complicaties niet meer behandelen, niet meer zouden reanimeren mocht dat nog eens nodig zijn.
Het verschil in beide vormen euthanasie zal door artsen ook meegenomen worden in hun afweging of verdere behandeling nog zin heeft.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Niet meer reanimeren is geen vorm van euthanasie, het lichaam doet het dan zelf. Er wordt dan niet actief een hartfalen opgewekt. Soms wordt er voor gekozen om wel door te behandelen maar een eventuele reanimatie niet meer uit te voeren. Passieve euthanasie wil zeggen dat je vaak alleen pijnbestrijding geeft, maar verder niet meer behandelt, dus ook geen voeding , antibiotica en eigenlijk dus wacht tot het lichaam het opgeeft. Ook "de stekker eruit trekken"is passief, omdat het lichaam dan niets meer doe. Bij actieve euthanasie dien je iets toe zoals bijvoorbeeld extra morfine.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ha Jet,
Wb wat je zegt over reanimatie bedoel ik hetzelfde als wat jij zegt. Wb passieve en actieve euthanasie verschillen we iets in wat we zeggen, en ik lees net weer iets ongeveer t zelfde op een nieuwssite.
De strekking lijkt me wel duidelijk, en jij, ik en de kranten zitten wel op dezelfde lijn met hier en daar een schommeling.
In elk geval goed dat je een aanvulling geeft.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
De termen passieve of actieve euthanasie zijn eigenlijk een beetje ouderwets en binnen de wetgeving en in de medische sector niet meer zo gebruikt.
Euthanasie is altijd een actieve directe handeling waardoor het leven beëindigd wordt (cru gezegd 'een spuitje geven'). Dit mag alleen met inachtneming van de verschillende criteria die al genoemd zijn. Het stoppen van voeding, medicijnen of beademing vallen nadrukkelijk niet (meer) onder de term euthanasie of de euthanasiewet. Dit is meer een medisch- ethische beslissing die de artsen en de familie in de loop van het ziekteproces kunnen nemen.
Nee, dat mag niet. In Nederland niet, en volgens mij mag het nergens. Volgens de Nederlandse wet is euthanasie alleen toegestaan wanneer de patiënt daar zelf nadrukkelijk om verzoekt. Bovendien moet dit verzoek door een tweede arts beoordeeld worden (in Nederland meestal een SCEN-arts, die zijn hier speciaal voor opgeleid) en moet ook die zich ervan verzekeren dat aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan, en dat levensbeëindiging heel nadrukkelijk de wens van de patiënt zelf is. Dat betekent dat euthanasie per definitie niet kan wanneer de patiënt niet zelf bewust is.

De levensbeschikking waarover hierboven gesproken wordt, kan dan ook nooit worden opgevat als een euthanasieverzoek. Al was het alleen maar omdat niemand kan weten of dat wat de patiënt vooraf heeft beoordeeld als "ondraaglijk lijden" nog steeds ondraaglijk is voor de patiënt wanneer hij het daadwerkelijk meemaakt. Zo'n beschikking kan dus hooguit worden opgevat als een verzoek om niet te reanimeren, geen kunstmatige levensverlengingen toe te passen, en niet meer te behandelen wanneer iemand in een eerder omschreven situatie terecht is gekomen en bijvoorbeeld een infectie krijgt waarvoor normaal gesproken antibiotica zou worden voorgeschreven.

Bij patiënten die afhankelijk zijn van beademing, zal - wanneer er geen enkel uitzicht is op herstel - besloten worden om de beademing stop te zetten. Als iemand zelfstandig ademt, is zo'n besluit altijd moeilijker. Ook dan kan besloten worden om niet meer te behandelen, en dat bestaat er dan uit dat er geen kunstmatige voeding en vocht meer gegeven wordt. Dit wordt ook wel 'versterven' genoemd. Zo'n beslissing is voor de familie vaak moeilijk om te nemen, omdat natuurlijk altijd de hoop leeft dat iemand nog enigszins bij bewustzijn is. En het is natuurlijk waar dat áls de patiënt nog enige basale functies heeft, of wel bewustzijn heeft maar dit niet kan communiceren, de patiënt zal sterven terwijl hij vreselijke honger en dorst heeft. Dat, en het feit dat mensen nu eenmaal altijd blijven hopen dat hun geliefde die ene uitzondering zal zijn die toch nog bijkomt uit zo'n langdurig coma, maken dit soort beslissingen ontzettend moeilijk.

Toegevoegd na 3 uur:
Voor de volledigheid: patiënten in een vegetatieve staat waarbij de voeding wordt stopgezet, sterven meestal erg vredig. De lichamelijke reacties bij niet-eten veroorzaken een milde euforie. Echter, wanneer iemand eigenlijk locked-in is en bewustzijn heeft, zal de patiënt in de eerste dagen zeker honger hebben.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Als patiënten niet bewust zijn, waarschijnlijk niet. Maar bij patiënten die wél bewust zijn, is het zeker wel aannemelijk dat zij honger ervaren. Er zijn ook verhalen bekend over mensen die kortdurend in coma lagen of verminderd bewust of responsief waren, die dit vertellen. Ik noem ook bewust locked-in als voorbeeld, want één van de grootste angsten is natuurlijk dat iemand die wél bewust is maar niet kan reageren (dus locked-in is) zal worden aangezien voor PVS (vegetatief). Ik zeg daarom dat de meeste mensen die op zo'n manier overlijden, vredig sterven. Ook omdat het proces een milde euforie oproept, en natuurlijk omdat uitdroging versuft, dus ook bij mensen die nog (wat) bewust zijn, worden er meestal geen uiterlijke tekenen van lijden waargenomen. Maar uiteindlelijk weten we natuurlijk niet precies wat iemand voelt of meemaakt, en daarom ben ik wat voorzichtig in mijn uitspraken.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Bij locked-in is er meestal wel communicatie mogelijk door oogbewegingen of knipperen. Dan kan iemand dus gevraagd worden of hij verder behandeld wil worden of niet, zodat hij zelf kan beslissen. Het probleem is natuurlijk dat het niet ongewoon is dat er verkeerde diagnoses worden gesteld op dit vlak, en dat iemand voor PVS wordt aangezien, terwijl hij locked-in is. Eigenlijk vind ik euthanasie sowieso humaner dan versterven, hoewel ik in basis niet voor euthanasie ben (ook niet tegen trouwens). Ook als iemand totaal niet meer bewust is, dus vegetatief, lijkt het humaner om iemand medicatie toe te dienen waardoor binnen een uur de dood intreedt, dan tot soms twee weken lang te wachten tot één voor één alle organen ermee ophouden. Ook voor de familie trouwens, die cyclische ademhaling en, in het ergste geval, spasmen kan waarnemen bij hun geliefde. Toch vinden we met z'n allen dat actieve euthanasie op iemand die daar niet bewust om vraagt, ook weer niet kan. Ik vind het zeer moeilijke kwesties, deze zaken rondom het levenseinde. Wat ik zelf zou willen als ik locked-in was, weet ik eigenlijk niet. Ik zou het vreselijk vinden als ik bewust was maar niet kon communiceren. Wel kunnen communiceren maakt een wereld van verschil, vind ik. Maar toch: ik denk dat ik het op zo'n moment bijzonder aantrekkelijk zou vinden om de hemel met eigen ogen te kunnen gaan zien.
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image