Wat is ontstekingswaarde en hoe hoog moet deze zijn ?

Ontstekingswaarde is een meting in je bloed om te bepalen of je in je lichaam een ontsteking hebt. Normalitair ligt die bij 10 mg/l . Ingeval van ontstekingen stijgt die tot soms wel 200 mg/l.

Toegevoegd na 1 minuut:
Wikipedia zegt over de CRP bepaling (Het eiwit wat bepaald wordt bij een ontstekingsmeting:

http://nl.wikipedia.org/wiki/C-reactief_prote%C3%AFne
Het C-reactief proteïne (Engels: C-reactive protein), meestal afgekort tot CRP, is een zogenaamd acutefase-eiwit. CRP wordt geproduceerd door de lever en afgegeven in de bloedbaan. Na het ontstaan van een ontsteking neemt de hoeveelheid CRP in het lichaam binnen een paar uur toe. Hierdoor is CRP waardevol voor het vaststellen van de aanwezigheid van een ontsteking of om het effect van een medische behandeling op de ontsteking te volgen. De toename van CRP wordt vaak al gezien voordat er klinische symptomen van een ontsteking door de patiënt worden waargenomen. CRP is niet specifiek genoeg om de oorzaak van de ontsteking aan te tonen, maar het is een signaalmolecuul dat aangeeft dat aanvullend medisch onderzoek nodig is.

Naast de gebruikelijke CRP-bepaling is er ook een ultrasensitieve CRP-bepaling op de markt gekomen, hs-CRP; high sensitive CRP of C-reactief proteïne (CRP), ultra-sensitief, waarmee zeer laaggradige ontstekingsreacties aangetoond kunnen worden. Uit diverse recente studies is duidelijk geworden dat de hs-CRP, met name indien gecombineerd bepaald met het totaal cholesterol en het HDL-cholesterol, een sterke voorspeller is van toekomstige coronaire aandoeningen bij ogenschijnlijk gezonde personen. Dit onderzoek is uitgevoerd omdat vermoed wordt dat laaggradige, chronische ontstekingen een belangrijke rol spelen bij het proces van atherosclerose.[bron?]

Voordat CRP toegepast werd, werd er gebruikgemaakt van de bezinking (erytrocytbezinkingssnelheid ofwel BSE), voor het aantonen van een ontsteking. Bij het begin van een ziekteproces kan het echter enkele dagen duren voordat er een stijging van de BSE optreedt. Daarmee verandert de bezinking veel trager dan het CRP, dat in zes tot acht uur na begin van de ontsteking verhoogd is. Ook daalt de BSE na het uitdoven van een ziekteproces veel trager dan het CRP. Verder is de bezinking ook afhankelijk van onder andere geslacht, leeftijd, zwangerschap, geneesmiddelengebruik, hematocriet en morfologie van de rode bloedcellen. Door al deze factoren is de bezinking in de acute fase van de ontsteking van minder diagnostische waarde geworden.

Er zijn verschillende waardes waarnaar gekeken wordt als men zoekt naar tekenen in het bloed van een ontsteking.

Eén van de bekendste is de BSE, ofwel bezinking. Voor elke waarde geldt dat de precieze normen afhangen van het laboratorium en de meetmethode, maar de BSE hoort bij mannen ongeveer onder de 12 mm/u te zitten, en bij vrouwen onder de 20. Voor ouderen liggen de normaalwaardes wat hoger.

Een andere belangrijke waarde is de CRP, die zou normaal gesproken onder de 5 mg/l moeten zitten. Bij bacteriële infecties kan de waarde wel het 500-voudige daarvan zijn, bij virusinfecties is het vaak minder hoog.

Verder kijkt men naar de leukocyten, dat zijn witte bloedlichaampjes. Ook die kunnen verhoogd zijn bij ontstekingen. Normaalwaardes liggen tussen de 4 en 10 x 10^9/l.

Er zijn nog meer bloedwaardes die iets kunnen zeggen over een ontsteking, dat hangt ook af van de ontsteking waar men naar zoekt. Overal geldt dat in de eerste plaats de interpretatie van waardes lastig is, omdat elk lab z'n eigen normaalwaarden, meetmethoden én manier van noteren heeft. Je kunt dus de getallen niet simpelweg vertalen naar een waarde. Daarnaast is het ook nog eens zo dat al deze waardes a-specifiek zijn. Dat wil zeggen dat een verhoogde waarde wel duidt op een ontsteking, maar dat je niet weet wat voor ontsteking, en dat een afwijkende waarde ook nog veel andere oorzaken kan hebben. De leukocyten bijvoorbeeld kunnen verhoogd zijn bij een ontsteking, maar ook bij ziektes die niet samengaan met ontstekingen, en ook bij stress. Het is dus altijd de waarde samen met de symptomen die iemand heeft, en de informatie uit andere onderzoeken die een arts vertellen wat er aan de hand zou kunnen zijn, en nooit alleen een bepaalde bloedwaarde.