Hoe kan worden verklaard dat veel mensen met een autisme-stoornis moeite hebben om sociale emoties te kunnen herkennen/benoemen?

Autisten leven erg vaak in hun eigen wereld. Ze isoleren zich zelf of worden door reacties van hun omgeving afgeschrikt. Ze leren dus niet wat iemand voelt als bijvoorbeeld zijn gezicht triest staat. Sarcasme, ironie etc. zijn ook vaak erg moeilijk te herkennen voor autisten. Worden ze echter op tijd, goed geholpen kunnen ze dit op latere leeftijd leren. Zelf ben ik het perfecte voorbeeld hier van. Door intensieve ondersteuning heb ik mijn autisme zodanig onder controle gekregen dat mensen, als ik ze vertel dat ik autisme heb, raar opkijken. Het is echter zo dat autisten die nooit geholpen zijn vaak sociaal geïsoleerd zijn. Ze worden als zonderlingen geprofileerd. Hoop dat dit een beetje helpt.

Het heeft ook te maken met een andere manier van "kijken". Dat is een heel ingewikkeld proces en moeilijk te begrijpen, zeker voor neit-autisten (zoals ik).
Zo is het mij uitgelegd:
Bijvoorbeeld: iemand met autisme ziet niet een hamer...hij/zij ziet een steel, van welk materiaal? Met een een homp ijzer eraan, en dat beeld moet dan in de hersenen samengesmolten worden tot een hamer...en wat doe je daarmee? Hameren.... Zo heel globaal en ongeveer werkt het in de hersenen bij iemand met autisme.....
Het proces is zeg maar trager en ingewikkelder dan bij niet autisten.
Daar komt dan nog bij, dat het herkennen van emoties nóg veel moeilijker is. Ook dat heeft inderdaad te maken met de werking van de hersenen.
Ik heb geprobeerd om een onderzoek hiervan op internet te vinden en dat is tot nu toe niet gelukt.
Als ik wat vind, zal ik het bijvoegen.

Toegevoegd na 12 minuten:
Hier kan je wat meer vinden:
https://www.eduvier.nl/user_files/1269337796rec.pdf

Een hypothese stelt dat personen met autisme mogelijk een stoornis hebben ter hoogte van de spiegelneuronen. Deze neuronen treden in werking wanneer men zich "inleeft" of "meeleeft" met wat men ervaart.

Zo "voelt" een moeder vaak zelf de pijn als ze ziet dat haar kind zich bezeert. Onderzoek toonde aan dat hersenscans in dezelfde delen oplichtten als mensen zich inleven in pijn als wanneer zij echt deze pijn ondervinden.
Bij autisme schijnt dit anders te zijn.

Mensen met autisme kunnen echter wel leren emoties van anderen te interpreteren en hun analyse kan bijzonder verfijnd en scherp worden, aangezien ze zich vaak zich minutieus een vaardigheid kunnen meester maken.