Waarom wordt men boos?

Lijkt me logisch?
Als iemand zich geirriteerd/benadeeld/gekwetst etc. door iemand voelt, wilt men zich afreageren op deze persoon.

Je wordt boos als je onjuist wordt bejegend. Zonder respect wordt behandeld

Omdat er op dat moment een bepaald stofje in je hersenen geprikkeld wordt, dat stofje zorgt ervoor dat je boos wordt.

Boos zijn is een reactie op het aanvallen van je eigen waarden. Welke dat zijn verschilt per persoon. Sommigen worden boos als ze een bon krijgen (waarde = "ik kan heel goed rijden, ook bij hogere snelheden"). Zelf wordt ik boos als mijn kinderen niet aan tafel komen als ik ze roep (waarde = "mijn kookkunst is de moeite waard om de tv voor uit te zetten").

Boos zijn is een vorm van angst. Als je boos bent, lijk je gevaarlijk. Voel je je bedreigt dan kan je vluchten of vechten. Als vluchten niet lukt of kan dan ga je boos doen.

Omdat dingen niet gaan zoals zij willen

Vaak word je boos, omdat je niet in je waarde gelaten wordt.

Als je mening, gedachten en gevoelens/emoties niet geaccepteerd worden, of nog erger : gebagatelliseerd worden, voelt dat, alsof jij zelf niet geaccepteerd wordt, alsof je niet belangrijk genoeg bent, alsof je niet meetelt, en er geen rekening met je gehouden hoeft te worden door degene die jou boos maakt.

Ook als je aangegeven hebt, waar voor jou de grens ligt, en ze walsen er gewoon overheen, alsof je niets gezegd hebt, word je niet zó waargenomen door de ander, als jij vindt dat je zou moeten worden waargenomen, en niet gerespecteerd in je recht grenzen aan te geven.

Omdat je eigenlijk volledig machteloos bent tegen zo'n behandeling, en je je in de verdediging geduwd voelt, blijft er weinig anders over dan boos worden.
Omdat diegene die je zo behandelt blijkbaar belangrijk voor je is.

Want als het een willekeurig iemand is waar je niets mee hebt, kan je je schouders ophalen, en denken, :'nou, dan niet, joh'...

Of je slikt alles in (wat niet aan te raden is, omdat het slecht is voor je gezondheid, en de communicatie volledig stilvalt), of je wordt boos.

Dat opent de weg om te gaan praten, en de communicatie op een beter plan te brengen.

Maar neem, als je wit-heet bent, even een afkoelingsperiode, zodat je wel met argumenten komt, en niet met geschreeuwde verwijten en rondzeilend servies....

Boos zijn, kwaad zijn is angst voor onmacht. Het maakt ons onzeker en ongemakkelijk..

Onder andere uit ongeduld en onbegrip.

Omdat je onrechtvaardig behandeld wordt;
omdat je onbeschoft bejegend wordt;
omdat mensen zich niet aan hun beloftes of afspraken houden;
omdat je bedrogen bent;
omdat iemand je voortdurend lastig valt;
omdat iemand iets kapot heeft gemaakt dat voor jou juist veel waarde had;
omdat iemand probeert je een loer te draaien;
omdat je belasterd wordt;
omdat mensen hun neus in jouw zaken proberen te steken;
omdat er tegen je gelogen wordt;
omdat je de werkdruk niet aankunt;
omdat je te weinig verdient;
omdat Feyenoord met 10-0 verloren heeft;
omdat het weer lange tijd te slecht is;
omdat de winter te lang duurt;
omdat alles zo duur is;
omdat internet het niet doet of je computer stuk is en je weet niet wat eraan mankeert.

boosheid heeft in vele gevallen te maken met je ego. je ego is het geheel van waarden, overtuigingen, loyaliteiten en eigenschappen die je onterecht aanvoelt als 'dat ben ik". Vanuit de illusie dat je samenvalt met je ego, ga je deze waarden, overtuigingen, loyaliteiten en eigenschappen dan ook verdedigen. ALs je dat niet doet voelt het onbewust een beetje aan als "sterven".
Naarmate je wijsheid toeneemt zie je ook de relativiteit van het ego in. Je kan dan wel even boos worden, maar tegelijk kost het je betrekkelijk weinig moeite om dat waarover je boos werd te relativeren. Het is maw geen zaak meer van leven op dood of je gelijk haalt of niet. Je voelt je dan ook minder snel persoonlijk geraakt als anderen dingen over je zeggen die je als onrechtvaardig of onterecht beschouwt
Je kan dan nog wel kiezen om 'strategisch "boos te worden bv. als je hond iemand gebeten heeft en je hem wil leren dat niet meer te doen. Dan kies je een bepaalde benadering in de veronderstelling dat dit op dat moment beter zal werken dan "Foei, Brutusje lief, je mag die mevrouw niet pijn doen, dat wéét je toch lieve schat?".
En natuurlijk moet je al een "ijzere" zijn om niet boos te worden als iemand je bv. bijna omver rijdt als je reglementair de straat oversteekt.
Boosheid is trouwens niet in alle gevallen negatief. "Gezonde" boosheid was vaak de prikkel tot maatschappelijke veranderingen. De arbeidersstrijd, de vrouwenemancipatie etc... zijn er allemaal gekomen doordat mensen vanuit de kracht van hun boosheid in actie kwamen en zeiden "nu is het genoeg". Want enkel boosheid en zeuren heeft weinig zin. De sleutelbegrippen zijn dan ook actie en solidariteit en niet het passief egocentrisme dat je nu zo vaak bij mensen ziet.

because it's that time of the month again! :D

Bij onrechtvaardigheid en nog bozer word je als je ook nog eens machteloos bent om er iets aan te doen.

ik zou denken: waarom niet?

Blij wordt men als iets leuk, fijn, lekker, prettig, positief is.
Bedroefd wordt men als iets verdrietig is.
Bang wordt men als iets bedreigend, beangstigend is.
Boos wordt men als iets heel vervelend gaat, en niet zoals men het zelf gedacht of gewenst had, en er onrecht wordt aangedaan, of onmacht groot voelt en dergelijke.

belangrijk is de manier waarop men met de eigen emoties omgaat, en ook dat men andermans emoties gezond weet te hanteren.

op zich is het net als de emoties blij, bedroefd of bang.
alleen om een of andere (voor mij) onlogische reden zijn er veel mensen die de emoties boosheid en het voelen van irritaties e.d. niet willen accepteren.
dergelijke mensen vinden dat je blij mag zijn, bedroefd en bang, en dat je vooral emoties moet toelaten en leren uiten en en blabla blabla.
tót dat ze geconfronteerd worden met boosheid, dan zou díe emotie ineens niet mogen.
naar mijn smaak is dat héél onlogisch.

naar mijn smaak is boos zijn heel normaal. men kan over iets boos zijn, dat moet dan gewoon even geuit worden, en klaar.
net als een vers gebakken brood. als die klaar is, is die klaar. niks mis mee.
maar ja, men WIL die emotie niet, DUS blijft die smeulend hangen, omdat men die niet lekker uiten wil, en daardoor niet uiten kán.
mijn manier is: gewoon eruit gooien en klaar. lekker kort en krachtig, en op naar de volgende emotie.

ooit heb ik eens een vraag gesteld over omgaan met irritaties. http://www.goeievraag.nl/vraag/best-omgaan-irritaties.21848 nogal wat antwoorden hadden de strekking dat dergelijke emoties vooral beheerst moeten worden. nogal merkwaardig, vind ik.
bij blijdschap of bedroefdheid zeg je dat ook niet: beheers vooral!!
nee.

ga er góéd mee om, dat wel. dat kán beheerst zijn, maar creatievere manieren zijn er ook.
een weg benutten die wat zinnigs oplevert voor jezelf en de ander, dat lijkt me wel zo efficiënt.