Ben zwanger maar dan van een andere man. Ik wil het niet vertellen. Is de kans dat het ooit naar boven komt? Wil iemand mij deze vraag beantwoorden?

Als je vriend het niet weet, zijn er ook geen problemen met erkennen. Naar boven komen kan het natuurlijk, bij een erfelijke aandoening of ziekte. Of je kind kan zich later afvragen van wie hij deze of gene eigenschap heeft, of karaktertrek of uiterlijke trekken. Dit is natuurlijk een doem-scenario, maar het kan wel.
Het lijkt me voor jou een enorm dilemma, en ik wens je er heel veel sterkte bij! (en een mooi gezond kind natuurlijk).

Uw vriend kan het kind gewoon erkennen, als hij dat wil.
Hij hoeft er in principe niet achter te komen, dat hij niet de biologische vader is van het kind, tenzij uiterlijke kenmerken hier iets over verraden.

Tevens kan het natuurlijk zo zijn, dat er in de toekomst een genetische afwijking naar boven komt, waardoor blijkt, dat uw vriend niet de vader kan zijn. Maar dat is dan van latere zorg.

De kans is behoorlijk groot dat het naar boven komt. Waarom? Omdat het jij een geheim met je mee draagt. Bijna geen mens kan een geheim tot in zijn graf meedragen. Het gaat een keer escaleren. Als je de rest van je leven niet wilt laten verzuren, zou ik er maar open en eerlijk in zijn. Beter nu een fikse ruzie, dan de rest van je leven zo'n vreselijk zware last met je meedragen.
Bovendien is het niet eerlijk naar het kind toe. Ieder kind heeft het recht om te weten wie zijn ouders zijn.

En wat bedoel je met: 'Kan mijn oorspronkelijke vriend het kind gewoon erkennen'? Je spreekt jezelf nu een beetje tegen. Als jij zegt dat je zwanger bent, dan neemt hij toch gewoon aan dat hij de vader is? Er valt dan toch niks te erkennen? Of wil je het hem wel vertellen en het voor het kind geheim houden? Ingewikkeld hoor!

Al met al, wees eerlijk! Want dat geeft rust!

is het moreel gezien misschien niet beter als je eerlijk bent? kun je toezien hoe degene die denkt de vader te zijn, heel gelukkig die baby in z'n armen houdt terwijl het niet van hem is? en stel hij komt er ooit achter, dan is het niet bepaald leuk om er achter te komen dat je al die tijd iets verborgen voor je is geweest.

maar er achter komen hoeft niet, als ze bijvoorbeeld allebei blank zijn valt het minder op dan wanneer de 1 blank is en de ander donker.

"Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel".

Uiteraard is er een kans dat het ooit naar boven komt, het kunnen uiterlijke kenmerken van het kind zijn dat hem aan het denken zet, karakter eigenschappen of (laten we het niet hopen) een erfelijke ziekte die niet aan jou of aan hem te linken is.

Weet je zeker dat je zwanger bent van een ander en dat het niet per ongeluk van je eigen vriend is?

Ja, als je vriend niet weet dat je zwanger van een ander bent, dan kan en zal hij het kind erkennen.
Als de derde wel weet dat jij zwanger bent van hem ipv je eigen vriend en hij besluit een vinger in de pap te willen hebben bij de opvoeding en dergelijke, dan zal ten eerste dit verhaal zeker uitkomen en ten tweede kan het dan nog wel eens lastig worden met het erkennen van het kind.

het komt altijd uit , en hoe langer het duurt hoe pijnlijker het wordt (JA , nog pijnlijker) .
Kijk maar eens naar die programma's als spoorloos en zo .
Stel je voor dat je kind een bloedgroep heeft die onmogelijk een combo van jou en je echte vriend kan zijn , dan komen er vragen .
Ook met erfelijke ziektes en zo , zal je er mee te maken krijgen .
En zeg eens eerlijk ... wil je echt een toekomst met zo een grote leugen tegen je man en je KIND !!!
Sterkte ........

nou....geheim houden, stel dat je kind niet op een van jullie lijkt dan, hoe verklaar je dat?
en de bloedgroep.. stel je kind een bloedtransfusie nodig heeft..
ook word de bloedgroep al bij het bezoek aan een verloskundige en of of gynaecoloog..
je denkt dat t makkelijk word maar stel..de biologische vader van je kind komt op de proppen...
maar je vriend kan t kind wel erkennen, maar of hij blij zal zijn als jou grote geheim uitlekt..

dit is een pittig dilemma.
Ik denk dat als je het voor jezelf houdt dat het altijd blijft knagen! en het schuldgevoel, je zult er niet gelukkig van worden.
Is het op alle fronten niet beter om het te vertellen?
Dan maar zien wat er gebeurd. Het zal zo wie zo niet makkelijk worden. heel veel sterkte.

Beste 067006, het simpele feit alleen al dat je deze vraag op Internet stelt, zal vroeg of laat leiden tot het bekend worden van jouw geheim. 100% zekerheid.

De waarheid komt vroeg of laat aan het licht.
U blijft hoe dan ook alleen achter met uw kind.
Geef het al uw liefde.

ben je helemaal zeker dat het van die andere man is???? Zo ja, waarom was die andere man er? was het een korte romance,misschien omdat je niet helemaal gelukkig bent met je vriend? Of gewoon omdat je je jezelf ongewild hebt laten gaan een keertje? of was je al zwanger voordat je je vriend leerde kennen, en zocht je iemand die mee voor je kind zorgt?de precieze omstandigheden zijn wel belangrijk voor jezelf om te bepalen wat je hier het best kan doen. Wat je zeker niet màg doen, is jezelf te veroordelen. Iedereen brengt zichzelf wel eens in een moeilijke situatie en alles wat gebeurt heeft zijn specifieke zin.
wat het erkennen betreft kan dat natuurlijk, tenzij je nu al zeker weet dat het kind een kenmerk zal hebben waarbij je partner kan twijfelen of het zijn kind is (bv. als de echte vader van een ander mensenras is). dan zou ik voor alle zekerheid toch eerlijk tegen hem vertellen hoe de vork aan de steel zit.
want al bij al moet je toch behoorlijk stalen zenuwen hebben om het "voor eeuwig" geheim te houden. want dat betekent ook : geheim houden voor het kind zelf, veronderstel ik toch?
en wat is hiervan dan de reden, van de wil om het geheim te houden? dat je je partner niet kwijt wilt omdat je zoveel van hem houdt? Of omdat je misschien bang hebt niet alleen voor je kindje te kunnen zorgen?
ik stel je al deze vragen natuurlijk niet omdat ik een antwoord verwacht, wel omdat dat juist de vragen zijn die je aan jezelf moet stellen om een duidelijke beslissing te kunnen nemen.
veel sterkte, meid!

Als jij en je vriend beiden blond haar en blauwe hebben. En de man waar je van zwanger bent heeft bv zwart haar en bruine ogen dan is er veel kans dat je een baby krijgt met bruine ogen en donker haar. In dat geval kan iedereen die een beetje afweet van erfelijkheid onmiddellijk zien dat jouw huidige vriend niet de vader van de baby is.
Zelfde met bloedgroed trouwens.

Wat je omhoog gooit zal altijd een keer terugvallen op je hoofd. Dat is de wet van de karma.
Het zal ooit aan het licht komen, en de ravage die er dan bovenkomt zal verschrikkelijk zijn.

Kies nooit voor een leven met een zelfverkozen, verschrikkelijke leugen naar de twee mensen die jou het meest lief zijn: Je partner en je kind.
Je zal er diep ongelukkig van gaan worden om een levenlang rond te lopen met de geheim.

Kortom: Kom ermee voor de draad. Vertel het.
Wat de gevolgen van jouw bekentenis ook mogen zijn: Je zal jezelf en je kind altijd recht in de ogen kunnen kijken.
Ga voor eerlijkheid, het is het enige dat er toe doet.

Er zijn heel veel manieren waarop dit uit kan komen. Dat begint al met timing: als jij zeker weet dat het van een andere man is, kan je vriend dat ook weten. De timing klopt dan immers niet, en hij kan ook tellen.

De tijd dat je kon beweren dat je een maand langer of korter zwanger was (en dat de baby zogenaamd te vroeg/te laat geboren werd) is echt voorbij. Dat komt bij de echo (de eerste of die met 20 weken) al uit.

Wat wil je daaraan doen? Zeggen: schatje, ik ben zwanger, en ik wil niet dat je meegaat bij de echo? De papieren van de verloskundige waarop staat wanneer je bent uitgerekend voor hem verstoppen? Hem verbannen uit de bevallingskamer uit angst dat één van de verplegers iets laat vallen over het feit dat de baby voldragen is?

Uiterlijk, bloedgroep, genetische aandoeningen, de échte vader die erachter komt hoe oud je kind is (hij kan waarschijnlijk óók tellen, denk je ook niet?), allemaal manieren waarop het uit kan komen.

En dan heb ik het nog niet eens over hoe dit geheim aan je gaat vreten, je leven lang, net zolang tot je er zelf niet meer tegen kan. Het is nu misschien makkelijk om te zeggen dat je het eeuwig geheim wilt houden, nu je kindje nog een wurmpje in je buik is.

Maar straks is het een kind van vlees en bloed, daarna een tiener, daarna je volwassen kind, en iedere keer dat je hem/haar aankijkt, word je herinnerd aan de manier waarop je je kind voorliegt over zijn achtergrond.

Bedenk ook dit: hoe langer je dit geheim houdt, hoe erger de fall-out wanneer (niet 'als') het uiteindelijk toch uitkomt.

Je hebt al aardig wat reacties maar ik wil toch ff mee kwebbelen. Het gaat er ook om wat je zelf wil, maar als je besluit je mond te houden moet je dit wel voor altijd doen. En dan de vergelijkenis. als mensen niet beter weten dan vinden ze het toch op de vader lijken ondanks het kind kind niet van hem is. Ons 1e kind leek op geen van ons beide. En iedereen zei maar goh het is net je man of goh het is net de moeder en bij het eerste zei ik dan: Wie zegt dat hij de vader is???? Nou als je dan hun reactie ziet. maar dat ter zijde. Maar de kans is klein dat je in een maand zwanger wordt dus hoe groot is de kans dat het van doe ander is? Bereken je vruchtbare dagen uit (week na je ongesteldheid) en bedenk wanneer je sex hebt gehad. Ik neem aan ook met je vriend want anders hoef je niets te vertellen is het gelijk al duidelijk. Vertellen kan een hoop vertrouwdheid stuk maken maar denk hierbij wel aan dat je zelf schuld hebt. Hoe kan je het oplossen. Bedenk jezelf dit goed!! Ik zou gek worden als mij dit overkwam en ik zou ook niet weten wat ik zou doen. Kan wel zeggen dat ik het gelijk zal zeggen en zo denk ik er nu over maar realistisch gezien weet ik dat het zeggen makkelijker is dan het doen. Misschien is er bij jullie wel een situatie dat het kan gebeuren en gaat je vriend er rustig mee om. Het is moeilijk te oordelen van een vraag. Je kan ook dna testen tijdens zwangerschap doen. Ik zu zeggen succes en vergeet neit van je zwangerschap te genieten.

Ja je kan het geheimhouden maar ik denk dat je dit nooit gaat volhouden.Als je je kind straks ziet zal je altijd aan die andere man herinnert worden.Misschien lijkt het kind zelfs wel op hem. Verder vind ik dat je vriend en ook het kind recht heeft op de waarheid. Je moet er zelf toch ook niet aan denken dat je er zeg maar op je 40ste achter komt dat je vader niet je echte vader was.
Ik zou alles eerlijk opbiechten ook voor jezelf.Zelfs al laat je vriend je zitten dan nog.

Afgelopen week vertelde een man mij dat hij naar de rechtbank moest omdat een kind uit zijn vorige relatie niet van hem was (bewezen door een DNA test). Omdat hij nooit een klik heeft gehad met dit kind en de moeder na de scheiding steeds dwars ligt, wil hij nu van het vaderschap en de te betalen alimentatie af. Dit kind is inmiddels 15 jaar oud. Volgens mij zijn er in dit geval alleen verliezers. Misschien helpt dit verhaal je om een verstandige keuze te maken.
Ik zou zelf nooit met zo'n leugen kunnen leven.

Los van dat je je partner bedrogen hebt, ben je ook nog van plan je kind zijn of haar leven lang voor de gek te houden.
Slecht verhaal is dat.
Neem je verantwoording en wees nu al eerlijk over wat je gedaan hebt. Dat maakt het op de lange termijn voor jezelf draaglijker en is eerlijker naar je kind.
Als het boven water komt bijvoorbeeld bij een transplantatie, DNA onderzoek om wat voor reden dan ook, of als het kind precies de oren van de melkboer heeft, dan is dat voor iedereen vele malen pijnlijker.
Nogmaals : Neem je verantwoording en bijt door de zure appel heen.
Ik snap heus wel dat het moeilijk is, maar je hebt zelf deze situatie gecreeerd.

Ja, die kans is redelijk groot, en altijd als je het minst verwacht. Maar daar komt nog bij, ben je niet van plan de volgende 40-50 jaar gewoon rustig te slapen s'nachts? Een slecht geweten slaapt behoorlijk vervelend. Ga nou eerst heel goed na, van wie het kind is en handel dan ernaar. Beter voorkomen dan genezen.

Toegevoegd na 1 minuut:
En trouwens dat met "voor eeuwig geheim houden"geloof ik niet zo in.

Niet liegen!

Kijk als je nou een reep chocolade had gejat toen ergens in 1960 toen er nog geen electronica en camera controleregime heerste. Dan kan je over die reep zwijgen. Maar dit is veel diepgaander dan die camera's van tegenwoordig die tot in je binnenzak gluren. Sterker nog, elke dag dat voorbij gaat is een dag teveel. Zwijgen over dit is de grootste straf voor een liefhebbende vader. Draai de rollen eens om. Misschien goed om te zien dat het reeds fout is gegaan en niet dat het nog fout kan gaan. Begin aan het herstel van de fout de eerder, de beter voor jullie alle drie. En, by the way wat is hier zo fout aan? Je raakt in de verleiding, je gaat vreemd en je raakt zwanger. Er zijn ergere dingen hoor en bovenal we zijn mensen, geen robots. Zie het positief, misschien kunnen jullie wel met z'n drieën goed overweg?

Je wil het niet vertellen, daar zal je dan wel een heel goede reden voor hebben. Dan zou ik weggaan van je huidige man en proberen het alleen te redden. Dan ben je niemand wat verschuldigd en kan je je kind later recht in de ogen kijken.

Dit kan je niet meer geheim houden, aangezien je het nu net hier hebt verteld. Als je dit nu al hier vertelt, kan je het ook vast niet voor je laten tegen anderen. Ooit zal dit uitkomen. . Vertellen/praten/e.d. lijkt mij de beste optie..

los van het morele, los van het feit of je het wel niet kan verzwijgen, los van mijn eigen mening of je het wel of niet moet vertellen... ben ik het niet eens dat het 'altijd wel uitkomt'. Een vrij groot percentagen van de kinderen in Nederland/Belgie (7%, 10%, 20% ???) binnen een huwelijk zijn NIET van de eigen partner en dit komt heel zelden uit. Nogmaals los daarvan moet jij en alleen jij beslissen wat je gaat doen/vertellen. Er staan best wel zinnige antwoorden hier boven!

Verplaats je eens in je huidige vriend..
Hoe zou hij je waarderen als jij er over denkt om voor altijd voor hem iets verborgen te houden?

Andere kijk: hoe zou jij hem waarderen als hij zoiets voor jou verborgen houdt. Stel je buurbrouw is zwanger van hem.

Liefde en Eerlijkheid, dé sleutels voor een goede langdurige relatie!
Ik durf bijna met 100% zekerheid te stellen dat een relatie met geheimen vroeg of laat stuk loopt.
Een eerlijke verhouding tot je partner dwingt respect af, en houdt langer, zo niet altijd, stand.

Dit voor eeuwig geheim houden, moet je dat willen?
Ook je kind komt te zitten met vragen als toch eens ontdekt wordt dat dna van pa en kind verschillen.
Ook zal bij jou de angst voor ontdekking en het verwijt daarover in de tijd (vrees ik) alleen maar toenemen.
Kwel jezelf beter kort door eerlijk te zijn dan jezelf en anderen levenslang.
Een man die echt van je houdt kan ongelooflijk vergevensgezind zijn als je EERLIJK tegen hem bent.
Tegen bedrog en oneerlijkheid is ook echte liefde NIET bestand.
Leugens komen altijd uit, dat is slechts een kwestie van tijd.
Iedere keer bij bloedonderzoek of andere dingen kan dit eenvoudig uitkomen, vaak kan dat met een bloedgroepbepaling al.
Met alle begrip voor je angst raad ik je aan voor echt geluk te kiezen.
Dat begint met eerlijkheid.
Besef ook dat als je man -wetend dat hij niet de verwekker is van je kind- een liefdevolle vader is dit ook een bewijs is voor de liefde voor JOU.
Je haalt dan zoveel meer uit het leven........

Ik denk zelf dat het even niet belangrijk is wat jij vindt. Je hebt zowel naar je vriend als naar je kind de verantwoording toe om de waarheid te zeggen. Zij kunnen er niks aan doen dat je onverantwoordelijke persoon bent die enkel aan zichzelf denkt.
Daarnaast zal het wel heel opvallend zijn als de vader ineens ziet dat het kind totaal niet op hem lijkt. Daarnaast, als het in de toekomst toch uitkomt dat het verhaal anders in elkaar steekt dan ben je nog verder van huis.

vertel de waarheid
die duurt het langst.

Met schuld kan niemand leven.

Toegevoegd na 2 dagen:
Laat het leven van je kind niet met een leugen beginnen. Ikzelf wist als kind altijd dat er iets was en ik ontwikkelde een eetprobleem. De hele familie wist wat er was, maar omdat ik de jongste was wilden zij mij beschermen. Hadden ze dat maar niet gedaan, gezien het eetprobleem en de faalangst die ik ontwikkelde. Ik voelde altijd dat er iets was!!! Leugens en geheimen beschermen niet.

Heel kort!
Kijk je wel eens naar spoorloos?
Mijn mening is, dat je een kind zijn biologische vader niet kan ontnemen!
Net zoals je de vader zijn kind niet mag ontnemen!

Natuurlijk zijn er uitzonderingen! Heel botweg!
Sorry voor de grofheid!

Dat de vader van je ongeboren kind: je verkracht heeft!
Een psychopaat is!

Je bent er zelf bij geweest een kind te verwekken dus zul je ook voor de konsekwenties op moeten draaien.
Ik vind het heel egoïstisch alleen aan je zelf te denken in deze situatie,
En de waarheid komt altijd boven water, is het niet nu, dan later!
Steek je kop niet in het zand maar bijt door de zure appel dan kun je verder leven in rust, in plaats van altijd op je hoeden te moeten zijn!

Veel succes en je weet zelf best wel wat het beste is!!
Omarm je kind, ontneem hem niets!
Met liefde en hoop kom je een heel end!!

Dat wil je niet. Jouw band met je kind wil je zo zuiver mogelijk houden. Als je kind er straks is, wil je alleen maar het beste voor je kind. En het zal een straf zijn om de waarheid voor jezelf te houden. Je zal kenmerken van hem in je kind herkennen, en wanneer je kind ermee worstelt in de pubertijd omdat die niet kan verklaren waarom hij of zij zo is,zal je machteloos moeten toekijken..ik zou het niet doen, tenzij het een gevaar voor mijn kind zou opleveren om zijn vader te kennen(stel dat hij kinderen misbruikt maar niet veroordeelt is).Dan zou ik het voor later bewaren. Maar je kan het niet maken om tegen je huidige man of vriend te liegen,je ontneemt hem het recht hier zelf een keus in te maken..

Toegevoegd na 3 uur:
ik zit zo te denken,dat je dit nooit zonder goede reden zou willen.je zal wel je redens hebben.sterkte ..

Ik hoop niet dat je mijn vrouw bent......

Ze zeggen niet voor niets "Mothers baby, father's maybe".

Wat ik ervan denk - en elk ander gezond denkende man - zal ik meteen overslaan. Het kind.. Iets dat zo mooi en onschuldig is wordt de leugen van je leven. Heb je een (beetje) geweten? Dan zal je nog vaak huilen en zweten.

Hoe dan ook: vroeg of laat komt het boven water. Misschien kort na de geboorte, misschien over 30 jaar of iets daartussen. Hoe langer het zal duren, hoe moeilijker het wordt voor een kind (en de band die je dan misschien enigszins kan herstellen).

"Het eerste recht van een kind, is te weten wie zijn moeder en vader is" is een uitspraak die ik vaker gehoord heb. Klinkt ook erg logisch. Dat wil jij het kind ontnemen? Natuurlijk kan je "prins op het witte paard" het kind erkennen, maar vergeet niet dat vanaf die dag hij denkt dat hij daadwerkelijk vader is. Hoe zou hij reageren, als uiteindelijk blijkt dat het een grap is?

Ik had laatst nog een koppel over de vloer. Vol verbazing heb ik naar die man zitten kijken omdat ik het gewoon knap vind dat die man denkt dat hij de vader van dat joch is. Ze lijken totaal niet op elkaar, maar het joch lijkt wel op een ex van haar. Het is niet alleen het vermoeden, maar ook een stukje geschiedenis ging eraan vooraf. Ze was op een dag zwanger en na een tijdje - 3 weken volgens mij - had ze een miskraam gehad. Toen ze het me vertelde, draaide mijn maag ervan. "Wat moet dat vreselijk zijn voor een moeder dacht ik". Ik probeerde haar te troosten, maar ze leek er zelf minder moeite mee te hebben ( sterker nog ze reageerde laconiek!). De relatie met de vermoedelijke vader was toen al weken uit en al snel kwam haar volgende prins. Een tot twee weken later was ze weer zwanger?? En alweer per ongeluk??

Ik denk dat je niet de eerste en zke niet de laatste zal zijn die zoiets doet/overkomt...

;is abortus geen optie? en waarom niet dan?

Beter voor het kind en in mijn ogen de enige eerlijke keuze..
Met zo'n bagage op deze wereld komen...; ik zou bedanken..

Sterkte, je zal het wel moeilijk hebben; ga alsjeblieft op zoek naar deskundige hulp; ik bedoel het niet op een nare manier ; je hebt het hard nodig, die deskundige hulp.

En als ik je verstandig advies mag geven, kies voor een abortus, alsjeblieft...

Ik vind dat je je goed recht is om het te vertellen of niet
en die verwijten dat je nu krijgt slaat echt nergens op
mensen weten niet de geschiedenis en dat hoeft ook niet ze moeten niet zo oordelen over een ander

ik wens je in iedergeval heel veel sterkte er mee en alleen jij weet wat het beste is

groetjes

Het lijkt nu misschien makkelijk om het geheim te houden....
maar ik ben zelf moeder en de dag dat mijn dochter werd geboren veranderde mijn hele leven.. Alleen het aller allerbeste voor haar.
Met zo'n leugen valt niet te leven nu mischien wel maar als jij je kindje in je armen hebt weet ik zeker dat deze leugen je helemaal op zal vreten....

IK denk dat er hier 2 mensen schuldig zijn jij en de man waarmee je vreemd ging.

Jullie hadden ten eerste als jullie vreemd gingen veilig moeten vrijen dat is jullie eigen verantwoordelijkheid.

Ook zou de man moeten weten dat dit fout is en dat hij beter nee gezegd had zelfde voor jou je bent in een relatie met een man


Excuses als dat je aan verliefdheid niks kan doen en dat je met die andere zomaar het bed in dook zegt niks. Je hebt instincten maar je kan nog altijd zeggen nee ik doe het niet zelfde ons lichaam zegt we moeten slapen maar als we moeten werken dan werken we.

Trouwens na verliefdheid komt houden van respect hebben voor je man en ook al ben je niet verliefd dat je bij hem blijft....


MIjn advies is dat je het gewoon zegt het komt vroeg of laat toch uit en dan heb ik het niet alleen over het kind maar ook over het vreemdgaan en geloof me dat doet pijn niet alleen voor je man
maar ook voor jou denk ook is aan de toekomst van je kind hij zal naarmate hij ouder wordt zich afvragen wie zijn vader is? En als het uitkomt gaat jouw man weg waar hij aan gehecht is geraakt zijn zogenaamde vader.
Nee het is beter meteen de stap te zetten en zien wat de gevolgen zijn en er leren mee leven.

Wie een fout maakt moet de gevolgen zien...
Abortus zou een optie zijn maar dat vind ik moord het was jouw verantwoordelijkheid het is jouw lichaam jij had 1 niet vreemd moeten gaan 2 protectie moeten gebruiken. Er zijn uitzonderingen op abortus zoals verkracht enz... Maar dit was jouw eigen fout en je zal er dus voor moeten zorgen dat het goed komt...

kortom: zeg het gewoon

Programma's als "dna onbekend" en "spoorloos" laten maar al te duidelijk zien dat mensen er ongelooflijk veel last van kunnen hebben als ze niet weten wie hun biologische ouder(s) is/zijn. Ook het later erachter komen dat de vermeende vader hun "echte" vader niet is zet vaak hun wereld op z'n kop. Doe je kind (en je man/vriend)dit niet aan en wees van het begin af aan eerlijk. Zorg ervoor dat je kind weet wie zijn/haar echte vader is en nog beter: zorg ervoor, als dit mogelijk is, dat hij/zij hem leert kennen.

Sterkte met deze moeilijke situatie.

Toegevoegd na 6 minuten:
Ook voor jezelf, trouwens. Zul er niet, telkens als je naar je kind kijkt, eraan moeten denken? Het lijkt me niet dat je dit voor altijd kunt "vergeten". Het zal als een zwaard van Damocles boven je hoofd blijven hangen. Zeer weinig geheimen blijven echt "geheim"! Stel je voor dat je kind een erfelijke aandoening blijkt te hebben die niet in jouw of je man/vriend zijn familie voorkomt? Dan krijg je al vragen. Of vragen van de dokter over ziektes in de familie t.b.v. je kind. Die zul je nooit 100% correct voor je zoon/dochter kunnen beantwoorden.... Wil je dat op het spel zetten?

Nogmaals sterkte!

Het gaat jezelf ontzettend opvreten als je hier niet eerlijk over bent.

Ik raad het ten strengste af om over kwesties als deze te liegen/verzwijgen.

ik zou het gewoon vertellen tegen je huidige vriend en dan zie je wel hoe het verder gaat, eerlijkheid duurt het langst.

Je kunt dat toch niet je leven geheimhouden , het zal toch een keer bekend worden . Bovendien zal die gedachten aan je blijven knagen . Het beste voor je geweten is er mee voor de dag te komen lijkt mij .

Gewoon nu vertellen, en rustig alles uitleggen en opbiechten. Als je langer wacht wordt het alleen maar erger. Dan had je maar niet vreemd moeten gaan.

Misschien lukt het je wel om het voor je vriend verborgen te houden. Maar jij neemt een last op je nek waarvan je nu niet weet of je hem op den duur zult kunnen blijven dragen. En je maakt je kind wijs dat jouw vriend zijn echte vader is. Trauma dus voor hem als hij er ooit achter komt dat zijn eigen moeder hem gewetenloos voorgelogen heeft. Daarbij vind ik het nogal laag om je vriend een kind te laten erkennen dat helemaal niet van hem is. Stel dat ooit jullie uit elkaar gaan (wat mij, gezien de vraag, absoluut niet onwaarschijnlijk lijkt) dan blijft je vriend verantwoordelijk voor het kind tot het 21 jaar is. Je kunt eigenlijk niets anders doen dan je vriend de waarheid vertellen, wat er ook voor consequenties aanzitten.

Ten eerste zadel je jezelf op met een leven vol ellende (als je tenminste nog enig normbesef (over) hebt). Ten tweede - en veel belangrijker - lieg je je partner en kind voor, de rest van hun leven...?
Neen, dit kan nooit goed gaan. Kans dat 't uitkomt ligt boven de 99,9%. Maar ook al was de kans 0,00%: je hebt 't recht niet om 't te verzwijgen.