ik ben bang voor dood gaan van mensen om wie ik geef, ik zelf en nog meer kan iemand me helpen?

Wanneer je hier echt erg vaak mee bezig bent dan zou het weleens zo kunnen zijn dat hier sprake is van thanatofobie,oftewel doodsangst.Beheerst het je hele doen en laten of heb je er zo nu en dan last van?
In het laatste geval,dat heeft iedereen weleens.Heb je echter last van een niet reëele doodsangst en daarmee dus misschien zelfs een fobie,dan zou ik zeker hulp gaan zoeken.
Je zou bijvoorbeeld contact op kunnen nemen met Korrelatie,of alvast wat rondkijken op hun site.

www.korrelatie.nl

Iedereen is wel eens bang voor de dood. Niet zo gek, want het is niet alleen een mysterie (niemand weet wat er ' daarna' eventueel is) , je moet ook afscheid nemen van iedereen die en alles wat je lief en dierbaar is.
Die angst is er dikwijls als mensen in je omgeving ziek worden en sterven, als je ziek wordt of soms zomaar.
Dat die angst er is , heeft ook een nuttige kant, want het maakt mensen waakzaam en voorzichtig bij gevaar.
Niks mis mee tot dusverre.
Wel mis als de angst zo groot is, dat het je belemmert in het dagelijks leven.
Ik heb dat zelf gehad na een dramatisch ongeluk in eigen gezin. Ik schoot in paniek als ik een sirene hoorde en durfde geen kind meer alleen over straat laten gaan. Heel lastig en afschuwelijk voor mijn omgeving.
Door te zorgen dat alle veiligheidsmaatregelen piekfijn in orde waren en zijn ( vervoersmiddelen , kleding, persoonlijke conditie, voorzieningen bij calamiteiten enzovoort) heb ik geleerd er verstandelijker mee om te gaan. Risico's beperken tot een minimum en realiseren dat je de rest aan de overmacht of het lot hebt over te laten.
Voor wat eigen dood betreft heb ik het meest aan de uitspraak (niet zelf bedacht) : " Waar de dood is ben ik niet, en waar ik ben is de dood niet. Dus ik heb niets te vrezen."
Als jouw dagelijks leven belemmerd wordt door je angst, zou ik eens een gesprekje met een psycholoog regelen.
Die kan inschatten waar je angst op gebaseerd is en wellicht een therapie adviseren die je zorgen kan verlichten.

Wat je hebt is een hele vervelende angst. In principe heeft iedereen een bepaalde 'angst' om dood te gaan. Dat kan iemand merken aan bijvoorbeeld de adrenaline die vrij komt als je in de auto zit en bijna een ongeluk maakt. Maar dan krijg je de angst op het moment dat er gevaar is. Dan heb je ook angst nodig. Je maakt dan adrenaline aan en je kan snel reageren.
Wat jij hebt is dat je eigenlijk altijd je bewust bent van het feit dat je dood kan gaan. Je bent voorbij de grens om dat af en toe eens te voelen op het moment dat het nodig is.
Een angst is eigenlijk altijd aangeleerd gedrag dat je af kan leren door gedragstherapie. In vrij veel grote plaatsen zijn angstcentra te vinden, onderdelen van een GGZ instantie die gespecialiseerd is in angsten en gedragstherapie. Je kan daar leren andere gedachtes te hebben. Ook kan je uitvinden hoe je aan die angst bent gekomen, als je wilt.

Wat eventueel kan helpen om je in eerste instantie te helpen om uit een eerste dal te komen, zijn anti-depressiva. Maar medicatie zou dan wel enkel ter ondersteuning moeten zijn, zodat je inderdaad naar de behandeling kan gaan en dat je je gewoon beter gaat voelen.