Is Hypogonadisme te genezen?

het lijkt erop dat het genezen kan worden:

THERAPIE
Bij secundair hypogonadisme eerst de reactie op gonadotrope (HCG en FSH) hormonen nagaan. Indien klinisch resultaat wordt bereikt, met deze therapie doorgaan tot de ontwikkeling normaal is en fertiliteit eventueel is bereikt. Eventueel ook LHRH (GnRH), pulsatiel met infusiepomp, toedienen. Als de behandeling geen resultaat heeft of wanneer geen fertiliteit wordt nagestreefd en ook bij primair hypogonadisme, is men op testosteronsubstitutietherapie aangewezen. (i.m., peroraal als undecanoaat of transdermaal). Nadelen van testosteron: bij oudere patiënten is activering van prostaatcarcinoom mogelijk; water- en zoutretentie (oedemen) en remming van eventueel bestaande spermatogenese. Zie ook Imperato-mcginleysyndroom en kallmannsyndroom.

Het ligt er aan wat de oorzaak van de hypogonadisme is.
soms komt het bijvoorbeeld door een tumor die de hormoonproductie tegenhoudt (in de hypofyse)
Bij andere oorzaken zal je helaas synthetische hormonen moeten blijven nemen.


http://www.kiesbeter.nl/medische-informatie/medische-encyclopedie/hypogonadisme-bij-mannen/

Behandeling
Met de diverse toedieningsvormen van testosteron (oraal, transcutaan, parenteraal) kunnen fysiologische serumconcentraties van testosteron worden bereikt bij mannen met hypogonadisme. Omdat het klinische effect tot stand komt door het bereiken van een in de tijd stabiele plasmaconcentratie van testosteron op een fysiologisch niveau, kunnen de diverse toedieningsvormen als gelijkwaardig worden beschouwd. De toediening van testosteron via een gel of de muco-adhesieve tablet vormt een alternatief voor de orale toediening.
Opgemerkt moet worden dat bij de hormonaal normaal functionerende man testosteron zelfs in hoge doseringen niet tot seksuele stimulatie leidt. Het is dus niet bruikbaar als afrodisiacum. Impotentie berust bovendien in de overgrote meerderheid der gevallen niet op hormonale deficiëntie: hormonale behandeling heeft dan geen zin.
Bij jongens zijn androgenen te gebruiken voor de behandeling van vertraagde groei en ontwikkeling bij een (ver)late puberteit. Dit heeft geen gevolgen voor de testesfunctie op hogere leeftijd. Gezien het geringe effect is het hoog doseren met testosteron bij overmatige lengtegroei in onbruik geraakt.
De gebruikelijke therapie van vrouwelijke seksuele functiestoornissen bestaat uit counseling en andere psychosociale interventies. Als het waarschijnlijk wordt geacht dat een geslachtshormoondeficiëntie bijdraagt aan de seksuele functiestoornis kan psychoseksuele therapie worden ondersteund met een aanvullende hormonale behandeling. Het effect van testosteron op een verminderd seksueel verlangen bij vrouwen die een dubbelzijdige ovariëctomie en hysterectomie hebben ondergaan, is bescheiden. Er bestaat nog onzekerheid over de effectiviteit en bijwerkingen bij langdurig gebruik.