waarom lijkt het alsof ik onzichtbaar ben voor anderen?

Het lijkt mij het beste als je professionele hulp zoekt.

Ga met je vraag naar de huisarts die zal je verder kunnen helpen.

Waarschijnlijk versterkt je eigen houding ten opzichte van zulke situaties het effect op de mensen om je heen. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat je nu geslotener bent dan eerst, om jezelf tegen de buitenwereld te beschermen. En doordat jij de buitenwereld buiten sluit zal de buitenwereld jou ook niet toelaten.

Ik zou er inderdaad met een specialist over hebben. Want ik denk dat als je het wat positiever in gaat zien en je openstelt naar anderen toe, dat je veel meer contacten zal leggen.

Het kan ook door je uitstraling komen, als je constant loopt te denken: Ik ben onzichtbaar, niemand vind me aardig, etc, dan straal je dat ook uit in je lichaamshouding.

Ik denk dat je het beste met je huisarts of met een psycholoog kunt praten hierover. Je moet hier aan werken, je zelfvertrouwen terugkrijgen, dan ga je dat ook uitstralen.

Vreemd zoals dat werkt, onbewust vertaal je inderdaad de manier hoe je, om in computertermen te blijven, geprogrammeerd bent. Je voelt het helemaal goed aan. programmering in de vroege kindertijd en nog daarvoor spelen je leven lang.
Dat je je bewust ervan wordt is goed, anderen reageren op jou non verbale signalen; mimiek, lichaamshouding. Hoe is jou blik als je een ander ziet of eigenlijk wilt begroeten? Heel erg gesloten en afwerend agressief of integendeel heel erg vrolijk, dat werkt namelijk ook niet altijd want mensen die zich (stiekem) alle moeite moeten getroosten om zich staande te houden ( en dat zijn er nog best veel) zullen zich juist teweer stellen tegen vriendelijkheid. Mannen maar ook vrouwen.
Eigenlijk moeten zij naar jou toe komen; dus zorg dat je nodig bent door je capaciteiten en rol in het geheel.
Weet je wat afstand is en de nuances tussen te ver of te dicht bij?
Je hoeft niet officieel op therapie een camera en een vertrouwde b.v een vriendin die je echt wil helpen zijn voldoende voor feedback op non-verbale signalen. Oefen met situaties Als het niet lukt, leg de fout niet atijd bij jezelf.
Maak ook eens vrijblijvende babbeltjes met de postbode of speel heel even met de kinderen mee, leer ze een nieuw spel b.v. uit je land vraag of je erbij mag horen ( en dat mag je omdat je iets komt brengen dat waarde heeft voor hen. Toon interesse en geef hen een goed zo, ze geven je terug wat jij brengt.
Je vraag raakt me omdat je onrechtvaardig werd behandeld en uitgestoten.
Naar mijn eigen ervaring is het zo dat er binnen een groep maar een mens hoeft te zijn die oprecht en eerlijk zegt dat hij of zij jou graag mag dan pas is de weg vrij voor eigenwaarde en waarde voor de groep.
Ik mag je.

Je zegt het zelf al: het is een programmering uit je jeugd en kindheid. Zelf vermoedt ik dat het van nog eerder is dat wat jij momenteel aangeeft.

Als je dit niet meer wilt, dan zul je jezelf moeten herprogrammeren en dan helpt het om te weten wanneer en waarom het allemaal is begonnen voor jouw.

Misschien helpt dit en zeg je tegen jezelf: Ik ben een prachtig persoon en iedereen mag me zien zoals ik ben.

Blijf dit tegen jezelf herhalen om jezelf opnieuw te programmeren. Vooral als je merkt dat je onzichtbaar bent of je jezelf op de achtergrond hebt geplaatst.
Je kunt dan ook een stapje dichterbij gaan staan en je als het ware uit de schaduw stapt.

Geef dit een paar weken/maanden de tijd. Het herprogrammeren is een langdurig proces.

Je kunt natuurlijk altijd nog naar een psycholoog of een ander soort therapeut gaan.