Ik hoorde, dat in een verpleegtehuis te pas en te onpas de morfinespuit wordt gehanteerd. Gebeurt dat elders ook? Kan dat zomaar? Zie toelichting.?

De problemen in verpleeghuizen blijven zich opstapelen. Tijdens de kabinetten Balkenende schreeuwde JP het van de toren: "Mijn moeder in het verpleeghuis krijgt alle zorg en aandacht die zij nodig heeft. Er is niks mis in onze verpleeghuizen."
Fijn voor de moeder van JP maar onze moeders liggen te verkommeren omdat de politiek weigert geld en middelen beschikbaar te stellen. NU het nieuwe rechtse kabinet op stapel staat, zullen de problemen alleen maar verergeren. Neem niet het personeel kwalijk dat er van alles mis is. De politiek is schuldig aan deze problematiek. Goed stemmen is de oplossing.

Dat kan zomaar, als de mevrouw in kwestie de beslissing heeft genomen geen pijn te willen lijden en dan liever morfine toegediend te krijgen.

Het is de moeder van een kennis van je, schrijf je. Zou het misschien kunnen dat je niet helemaal op de hoogte bent?

Zoals met zo veel zaken is er wel wat aan de hand.
In veel verpleeghuizen zijn er misstanden.
Maar niet altijd en overal!

En, zoals gewoonlijk, ligt het in ieder geval niet aan de gewonde verzorgende:
‘Werkezels’ zijn het, de verzorgenden die de ruim zestigduizend hulpbehoevende ouderen in de verpleeghuizen door de dag heen helpen. Dat er zoveel fouten worden gemaakt, komt door de drukte en de krappe budgetten. Het personeel ziet dat zelf als geen ander: ‘Ik heb jaren in een groot verpleeghuis gewerkt. Breek me de bek niet open wat daar allemaal gebeurt wat men niet weet.’

Zoekt u ondersteuning na het ontdekken dat een bewindvoerder of mentor een zorgafhankelijke oudere misleidt. Of neemt u waar dat een oudere urenlang in ontlasting of urine zit. Of vermoedt u dat een oudere vernederd of geslagen wordt door een zorgprofessional. Of zit u met vragen over onderzorg, ontspoorde zorg of mishandeling van zorgafhankelijke ouderen? Ouderenbescherming Nederland
Postbus 5256
6130 PG Sittard
info@ouderenbescherming.nl

contactformulier:
http://www.ouderenbescherming.nl/contact.html

Toegevoegd na 52 minuten:
gewonde verzorgende = gewone verzorgende

Sorry dat ik even hier inspring.Ik werk zelf in de verzorging (niet als verzorgster maar ben dicht in de buurt)en merk altijd op dat de familie het altijd zo goed weet wat een moeder of vader ,,nodig hebben,,.En staan ook vaak klaar met allemaal oordelen over het personeel.
Nou ik zou zeggen ,kom maar even een weekje mee draaien en oordeel dan zelf.
Het is niet voor niets dat er zoveel wordt geklaagd over personeels tekort in de verzorging.
Veel personeels leden willen heel erg graag de verzorging geven die volgens de familie (die er vaak maar 1 keer in de week ,is het niet 1 keer per 14 dagen of nog minder komen)nodig is zoniet willen zij graag tijd besteden aan aandacht en persoonlijke verzorging.
Praktijk is echter dat er gewoon veel en veel te weinig personeel is omdat soort aandacht te geven.
Dat ze morfine krijgen is niet voor niets ,en niet om ze alleen te laten slapen.
Slapen willen die mensen graag ,om geen pijn meer te voelen en niet meer aan de situatie te denken waarin zij zich bevinden.
Vooral bij oudere mensen duurt het heel lang voordat zij genezen ,wil je dus beweren dat zij al die tijd pijn moet lijden?Nee toch?
En waarom zou je niet een beetje aandacht aan je eigen moeder geven ?Die jou jarenlang heeft verzorgd,waarom niet?Dan kunnen de personeels leden weer andere mensen helpen die geen familie meer hebben ,waar niet meer naar omgekeken wordt.Dat is pas triest ,mensen die gewoon helemaal niemand meer hebben.
Sorry hoor maar ik schrik gewoon van je onbegrip en gebrek aan inzicht in deze gang van zaken.
Misschien heb ik je een andere kant kunnen laten zien van de verzorging ook al is dit maar een klein kantje.
Kranten staan echt niet voor niks met berichten over de slechte personeelsbezetting in de verzorging.

Morfine is een opiaat, dat valt onder de opiaten wet. Wat betekend dat het niet 'te pas en te onpas' wordt toegediend.
Er is op medicatie, die valt onder de opiaten wet, extra controle op voorschrijven en toedienen.

Wat zijn de afspraken over pijn bestrijding?
Wat verwacht de familie van de revalidatie?
Welke hulp verwacht de familie bij het eten?

Allemaal vragen die de familie eens moet doornemen met de verzorgende en de behandelend arts.

Het is zo makkelijk om te klagen, maar verzorgende moeten wel weten wat er in de ogen van de familie niet goed gaat.
Mijn ervaring (20 jaar ziekenverzorgende in verpleeghuizen) is dat men open staat voor suggesties van familie.

Maar een 90 jarige die een heup breekt en gaat revalideren, daar kan je geen wonderen van verwachten. Ik ken maar weinig mensen van die leeftijd die weer lopend terug naar huis kunnen.
Niet alleen lichamelijk, maar vooral ook geestelijk heeft dit een enorme invloed op mensen op een zeer hoge leeftijd.
De opname in het ziekenhuis, de operatie, de opname in het verpleeghuis, zijn vaak erg ingrijpend.

Voordat je je een beeld vormt van hoe het toegaat in een verpleeghuis is het misschien beter om je eerst eens goed op de hoogte te stellen van alle feiten.

Misstanden zijn er overal en waar mensen werken worden fouten gemaakt en vaak kan het ook wel beter als dat het nu is in verpleeghuizen.

Maar alles valt en staat bij een goede communicatie tussen de bewoner/familie en de verzorgende/arts.

De verplegenden en verzorgenden kunnen niet op eigen initiatief zomaar een morfinespuit geven, daar zullen afspraken over zijn (bovendien moet elke morfineverstrekking ongeveer drie keer gecontroleerd worden).
Morfine wordt niet gegeven omdat iemand klaagt en dan op die manier even zoet gehouden wordt - ze krijgt het dan omdat ze pijn heeft en andere pijnstillers misschien niet werken.

Wat het eten betreft: dat herken ik. Daar zou het personeel ruim de tijd voor moeten hebben en die is er vaak domweg niet, hoe belangrijk het eten ook is. Je hebt maar zoveel tijd, en in veel verpleeghuizen is er echt structureel te weinig tijd en te weinig personeel.
Dat is verschrikkelijk, maar er wordt niets aan gedaan van 'bovenaf'.

Ik ben na jaren werken in verpleeghuizen gestopt omdat ik niet meer bijvoorbeeld iemand snel snel in bed wilde moeten wassen omdat dat sneller was dan iemand in bad doen - dat kost meer tijd, maar je zag de mensen opfleuren door het bad zelf èn door de tijd en de aandacht.

Ik zeg ook al jaren: alle Tweede Kamerleden zouden een verplichte stage moeten doen: eerst een maand op bijstandsniveau leven met hun partner en/of gezin, in een huis met spullen die al oud zijn en een koelkast die het bijna begeeft en dergelijke, en daarna mag het Kamerlid een tijdje "bijkomen" in een verpleeghuis, met medicatie die ervoor zorgt dat ze niet zelfstandig kunnen lopen en nauwelijks kunnen praten.
Volgens mij is dat de enige manier om te zorgen dat er iets gebeurt voor die sector - want de bewoners hebben ook geen enkel machtsmiddel, ze kunnen niet staken bijvoorbeeld...