Wie heeft er ervaring met "latten" NA het samenwonen?

Ik heb ervaring in het latten na het samenwonen. Mijn partner en ik zijn de relatie begonnen met latten, een aantal jaar daarna zijn we gaan samenwonen en na bijna 6 jaar samenwonen ging het niet meer. Ik voelde me verstikt. We waren wel aan honderdduizend draadjes met elkaar verbonden en dus het definitief afkappen van de relatie ging gewoon niet. Niet met en niet zonder elkaar konden we. Toen zijn we dus weer gaan latten en dat doen we inmiddels al ruim 10 jaar.

Het is niet altijd ideaal, op een regenachtige zondagmiddag b.v. kan ik me best alleen voelen als hij in zijn eigen huis is. Maar vaker heb ik het gevoel dat ik het beste van beide werelden heb. We zijn voor elkaar nog altijd het belangrijkste, ik heb het fijne gevoel dat er iemand achter mij staat. Ook heb ik alle vrijheid om te doen en laten wat ik wil en dat geldt voor hem ook. We vertrouwen elkaar en laten elkaar vrij. Hij heeft zijn eigen vriendenkring en ik heb mijn vriendinnen. Ik betaal mijn eigen huishouden, auto, motor, krant en andere luxe dingetjes. Hij betaald zijn leven en ergens in het midden komen we elkaar tegemoet.

Deze manier van leven leert me wel wat meer wat de essentie van het leven is. Vaak zie ik bij stellen dat ze het elkaar (onbewust) moeilijk maken omdat ze elkaar niet vrij laten. De een meent dat ie iets te zeggen heeft over hoe de ander moet denken of doen en vice versa. Ze houden elkaar in een soort wurggreep waar ik het helemaal Spaans benauwd van krijg.

Hoe ik mijn leven leid is verre van het traditionele leven en ik heb me nooit druk gemaakt om wat anderen er van vonden.