maakt iedereen gebruik van zijn of haar intuïtie, of bestaat het zonder intuïtie van alles te doen?

Mijn moeder en mijn zus hebben een hele goede intuïtie, waar ze op kunnen vertrouwen. Maar mijn eigen intuïtie heeft er al zó vaak faliekant naast gezeten, dat ik er maar niet meer op vertrouw. Hierbij gaat het dan vooral, om het kunnen vertrouwen van andere mensen, die je nog niet zo goed kent : ik ben door mijn 'misse' intuïtie al uitgebuit, bedrogen, en voor goedgelovige naïeveling verkocht.
Ik kijk nu maar de kat uit de boom, en investeer pas, als ik met m'n verstand heb vastgesteld, dat iemand dit waard is...
Daarentegen heb ik een goed-ontwikkelde empathie, waardoor ik weer iets beter in staat ben mensen te helpen die een beetje vast lijken te lopen.
Daar gaan mijn moeder en mijn zus dan voor een ander denken wat goed voor ze zou zijn, en mensen 'sturen', wat soms weerstand op kan roepen bij die mensen.

Dus je kunt je intuïtie leren negeren, zonder daarbij als een gevoelsarme stier door de porseleinwinkel te stuiteren.

Maar een goede intuïtie, die te vertrouwen is, is een heerlijk iets om als kompas te kunnen gebruiken.