Waarom zie je soms witte sterretjes als je te snel op staat?
1.7K
1.7K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Het beste antwoord
Als je ligt, hoeft het lichaam geen moeite te doen om het bloed naar je hoofd te krijgen - dat gaat eigenlijk bijna vanzelf.
Als je staat, moet het lichaam wél moeite doen. De aderen in je benen moeten samentrekken om te voorkomen dat alle bloed naar je benen zakt, en het hart moet anders pompen om het bloed naar je hoofd te krijgen.
Die overgang kost even tijd. Dat geldt voor iedereen, maar het geldt wat sterker voor mensen die een wat lage bloeddruk hebben.
Sta je plotseling op, dan hebben je hersenen heel even wat minder bloed, en dus wat minder zuurstof. Daardoor vallen sommige functies even gedeeltelijk uit.
Het zicht is één van de eerste functies die gedeeltelijk uitvallen. Daar komen die sterretjes van.
Toegevoegd na 2 minuten:
De remedie is simpel: langzamer opstaan. Als je uit bed komt, kun je bijvoorbeeld eerst even op de rand van je bed gaan zitten, en dan pas langzaam opstaan.
Wat ook helpt als het effect maar heel licht is: als je loopt, doe dat dan "met verende tred". Als je stilstaat, ga dan afwisselend op je tenen en op je hele voet staan. In beide gevallen span en ontspan je je kuitspieren continu. Je kuitspieren zijn een belangrijke "spierpomp" - ze helpen actief mee met het omhoogpompen van je bloed.
(Lees meer...)
Als je staat, moet het lichaam wél moeite doen. De aderen in je benen moeten samentrekken om te voorkomen dat alle bloed naar je benen zakt, en het hart moet anders pompen om het bloed naar je hoofd te krijgen.
Die overgang kost even tijd. Dat geldt voor iedereen, maar het geldt wat sterker voor mensen die een wat lage bloeddruk hebben.
Sta je plotseling op, dan hebben je hersenen heel even wat minder bloed, en dus wat minder zuurstof. Daardoor vallen sommige functies even gedeeltelijk uit.
Het zicht is één van de eerste functies die gedeeltelijk uitvallen. Daar komen die sterretjes van.
Toegevoegd na 2 minuten:
De remedie is simpel: langzamer opstaan. Als je uit bed komt, kun je bijvoorbeeld eerst even op de rand van je bed gaan zitten, en dan pas langzaam opstaan.
Wat ook helpt als het effect maar heel licht is: als je loopt, doe dat dan "met verende tred". Als je stilstaat, ga dan afwisselend op je tenen en op je hele voet staan. In beide gevallen span en ontspan je je kuitspieren continu. Je kuitspieren zijn een belangrijke "spierpomp" - ze helpen actief mee met het omhoogpompen van je bloed.
14 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Dit is op zich een goede fysiologische verklaring voor de duizeligheid, maar de vraag was: "waarom sterretjes"? Waarom niet bv. verminderde scherpte of een donkerder beeld.
Cryofiel
14 jaar geleden
Oh, ik dacht dat je bedoelde waarom er "iets" gebeurde, niet waarom je specifiek sterretjes ziet.
Goed, ik zal een poging doen.
We praten over het uitvallen van een systeem. Bij dat uitvallen kan er van alles gebeuren - wat er precies gebeurt, hangt af van welk deel van het systeem als eerste uitvalt, en welke delen er nog meer uitvallen.
In de praktijk blijkt dat de verschijnselen van persoon tot persoon verschillen. Dat komt doordat bij de ene persoon andere gebieden als eerste uitvallen dan bij de andere persoon.
Ik zie bijvoorbeeld bijna nooit sterretjes. Bij mij wordt het beeld juist wel donkerder, delen van het beeld vallen soms zelfs weg, en ik zie grote oranje-achtige vlekken.
Sterretjes kunnen ontstaan als de cellen die direct na de lichtgevoelige cellen zitten, deels uitvallen. Dit zijn de zenuwcellen die tussen het netvlies en de eigenlijke oogzenuw zitten.
Het oog doet namelijk al aan een soort voorbewerking van het beeld. Daardoor hoeven de hersenen niet meer zoveel te "rekenen". Je zou kunnen zeggen dat het oog niet alleen een beeldsensor is, maar ook een pre-processor.
Eén van die voorbewerkingen is het signaleren van contrasten tussen naast elkaar liggende lichtgevoelige cellen. Ziet de ene lichtgevoelige cel veel licht en de daarnaast liggende cel weinig licht, dan is het niet zo dat beide signalen naar de hersenen worden gestuurd en dat de hersenen dan maar moeten uitzoeken welke van alle "pixels" naast elkaar liggen én een groot helderheidsverschil vertonen; in plaats daarvan geeft het oog al door dat er op die ene plek een groot helderheidsverschil is.
(Dat komt uit de evolutie: zulke scherpe contrasten duidden op iets dat van belang kon zijn om te overleven, dus dan moet je snel kunnen reageren.)
Goed, bij jou kunnen er twee dingen aan de hand zijn.
De eerste mogelijkheid is dat de lichtgevoelige cellen zelf wat te weinig zuurstof krijgen, en daardoor enigzins willekeurige signalen gaan doorgeven. De preprocessor-laag ziet dan hier en daar - stomtoevallig ontstane - helderheidsverschillen, en zal die naar de hersenen sturen. Jij ziet dan op willekeurige plekken helderheidsverschillen, en die zie je als sterretjes.
De tweede mogelijkheid is dat juist de preprocessor-cellen wat te weinig zuurstof krijgen. Dan werken de lichtgevoelige cellen nog normaal, maar verzinnen de preprocessor-cellen hier en daar, af en toe, een groot helderheidsverschil. Ook in dat geval zul jij dit als sterretjes zien.
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Indrukwekkend verhaal... kan er niets tegen inbrengen.