De meeste mensen hebben 5 tenen aan elke voet. Hebben al deze 10 tenen een functie?

We weten dat alle gewervelde dieren die op het land leven (de viervoeters) afstammen van voorouders die vele miljoenen jaren geleden leefden en vijf tenen hadden. Dit kan men afleiden uit talrijke fossiele vondsten. Nog langer geleden, toen vissen de stap zetten naar het landleven, waren er 8 "tenen".

In het algemeen is het zo dat in de loop van de evolutie het gemakkelijker is om anatomische kenmerken te verliezen dan er nieuwe bij te winnen. We zien dan ook bij de evolutie van gewervelde landdieren dat er vaak een verlies is aan tenen. Bij het paard bijvoorbeeld hebben de oudste fossiele voorouders vijf tenen, jongere fossielen hebben er vier, dan drie en ten slotte één enkele teen, of hoef genoemd. Dit stelde de dieren in staat om sneller te lopen en daardoor aan roofdieren te onstnappen.

Natuurlijke selectie leidde dus tot een vermindering van het aantal tenen.

Wij, mensen, zijn afkomstig van aapachtige voorouders, net als mensapen, apen en halfapen. Die leefden in de bomen en konden vijf beweeglijke tenen goed gebruiken om zich aan takken vast te grijpen. Later in de evolutie, vanaf ongeveer 6-7 miljoen jaar geleden gingen onze voourouders minder en minder in de bomen (er waren in hun leefgebied minder bomen), en gingen ze meer en meer rechtoplopen. Tijdens die evolutie van rechtoplopen zijn onze tenen steeds minder beweeglijk geworden (vergelijk ze wat dat betreft met de vingers aan de handen) en werd onze andere tenen steeds kleiner. Onze andere tenen hebben dus in feite weinig nut.