Hoe weet je dat je jezelf verliest? of aan het verliezen bent?

Je hebt het nooit zo goed door. Het zijn kleine aanpassingen die je maakt in je mening (vaak), die later van jou lijken te zijn. Je betrapt jezelf er soms op, maar doet er vaak niets mee.

Je merkt het als je afstand neemt en bekijkt of je iets wel eigenlijk wilt/vindt. Vaak zien mensen in je omgeving een stuk beter dat je je aanpast aan de mensen om je heen, dan jij. Je wilt het niet zien of je kunt het niet zien en denkt dus dat de mensen om je heen 'moeilijk doen' of kritisch zijn over de persoon/personen waaraan jij je aanpast.

Zelf ben ik er heel gevoelig voor en heb 6,5 jaar lang in een relatie gezeten waarin ik mijn eigen identiteit volledig opzij heb geschoven voor 'ons' (hij ook hoor, maar ik paste me vooral erg veel aan hem aan). Zijn muzieksmaak was de mijne, zijn beslissing was de mijne en ga zo maar door. Je denkt zelf dat je zelf die keuzes maakt, maar achteraf weet je wel beter (en was al dat gezeur van de mensen om je heen toch niet helemaal ongegrond).

Ik heb in de loop van de tijd wel geleerd dat te bespeuren, omdat ik weet dat ik er gevoelig voor ben. De vrienden waar ik veel om geef, zijn degene die mij ook het meest (kunnen) bewerken. Dit doen ze echt niet bewust, dat doe je vaak zelf.

Gewoon goed opletten. Bedenk wat JIJ belangrijk vindt en bedenk ook goed wat je onderscheidt van je vrienden/familie/etc. Je moet jezelf eerst vinden om jezelf niet te kunnen verliezen.

Toegevoegd na 10 minuten:
Beetje onduidelijk in het stukje met 'de mensen om je heen'. Bedoel de 2e keer dus mensen die opmerken dat je je aanpast.