Ik ben op zoek naar literatuur over verdriet/rouw na de diagnose ass, bij jongeren. Heeft iemand hier tips voor?

Heel interessant, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Er zijn boeken geschreven door ass-ers, misschien heb je daar iets aan? En anders misschien eens informeren bij Colette de Bruin, zie link. Succes!

Toegevoegd na 3 minuten:
Fiederelsje, ken jij Riet Fiddelaar-Jaspers? Zij heeft veel te maken met jongeren en adolescenten die moeite hebben met hun rouwproces, of er gewoon nog midden in zitten, maar wel obstakels tegen komen. Ik denk dat je haar kent trouwens, in ieder geval van naam.
Ik ken haar omdat ze mij heeft begeleid bij het begeleiden van een leerling met een zeer gecompliceerd rouwproces en ik vond het echt een prachtmens. Ze weet waar ze het over heeft, maar weet ook heel goed wat lastig kan zijn (rouw en incest, rouw en autisme, rouw en ADHD enz.)

Hier gevonden: http://www.addonline.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=1958&sid=c8269a8403fddd2c04212df2cb827de6

Misschien niet echt een antwoordt op je vraag, maar denk wel dat je er iets aan hebt, ik vroeg mij namelijk af of je de fases van het rouwproces kent?
Ik heb dit vroeger aan de hand van een simpel voorbeeld geleerd: Na ieder "verlies"groot of klein kom je in deze fases terecht soms kort soms lang - stel je fiets wordt gestolen (ook een verlies) op het station - je komt waar je fiets hoort te staan - en je denkt: HE? heb ik mijn fiets misschien ergens anders neer gezet en gaat zoeken { ontkenning}
vervolgens kom je tot het besef dat je fiets echt gestolen is en wordt boos : wel hier en der gunder zijn ze nu helemaal etc etc {boosheid} - Daarna wordt je verdrietig - het was zo een fijne fiets en nu heb ik niets meer { verdriet } om tenslotte te berusten : nu ja niets aan te doen op dit moment etc { berusting} de verschillende fases { } kunnen door elkaar heen lopen en ook lopen ze niet altijd volgens bovenstaand patroon, ook kun je weer terug vallen van b.v. verdriet opnieuw in boosheid.

Maar als het goed is beland je uiteindelijk altijd in de berusting - hoewel dat voor sommige mensen in sommige gevallen heel lang duurt of nooit komt.

Vooral de boosheid wordt vaak niet begrepen - ook door de gene die zelf het verlies lijden niet - deze kunnen soms boos zijn op "heel de wereld".........

Het weten van bovenstaande heeft mij al vaker geholpen mijzelf en anderen beter te begrijpen.

suc6 met je studie
Stapper