Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Wat is dit: je kijkt iemand aan en op een of andere manier lijkt diegene heel dichtbij te komen.

Misschien moeilijk uit te leggen, het klinkt niet echt logisch denk ik.
Ik heb het vooral als ik vermoeid ben, maar soms ook gewoon. Als ik dan iemand een tijdje aankijk, is het net alsof diegene heel dichtbij me is. Het hele gezicht en verder niets zie ik. Ik vind het heel eng en kan met moeite mijn ogen van diegene afhalen en dan is het ook weg. Maar dan kijk ik weer en komt diegene weer heel dichtbij. Horen wat die persoon zegt doe ik op dat moment even niet, echt een hele vreemde gewaarwording.
Soms heb ik het ook met voorwerpen (alleen het kijken dan, niet het horen wat ze zeggen :) ).

Herkent iemand dit? En wat is het, wat veroorzaakt het?
Komt het door de ogen, de hersenen??

Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
1.7K
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
goeievraag +1, ben benieuwd naar het goede antwoord. Heb er ook wel eens last van!

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (5)

Tunnelvisie! Zeker als je moe bent, is het voor de hersenen moeilijk om alle informatie die ze binnen krijgen te verwerken. Als je dan naar iemand zit te staren, zeker naar een gezicht (hersenen zijn nogal gefocust op gezichten), dan negeren je hersenen alles daar omheen. Zodoende lijkt het dus alsof het gezicht heel dichtbij komt, omdat het beeldvullend is. Als je op gaat letten, dan is "de betovering verbroken", omdat je dan weer andere impulsen krijgt en het weer in de context ziet.

Dit is wat autorijden als je moe bent ook gevaarlijk maakt; je blijft staren naar je voorganger en kan de afstand daarheen niet meer goed inschatten en ziet die overstekende koe niet.

Als je je best doet dan lukt het je ook met andere dingen (zo deed ik het net bij de thermostaat van de verwarming)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Bedankt voor je antwoord!
Ik heb tunnelvisie even opgezocht, en er wordt vooral vermeld dat het zicht bij glaucoom (e.d. aandoeningen) ook tunnelvisie is. Maar daarbij zie je een groot deel van het beeld niet meer, en is je gezichtsveld veel kleiner. Dus klopt dat dan niet, of is 'tunnelvisie' een erg breed begrip? Wat je antwoord betreft; daarin herken ik het precies! Ik doe mijn best liever niet, ik heb het juist nogal vaak en hoef er dus niet echt op de oefenen :)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Dat is inderdaad niet de "tunnelvisie" die ik bedoel; ik weet niet of wat ik bedoel de officiele term is, maar zo noem ik dat altijd :o)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Als ik daarvoor drugs had gebruikt, dan was ik zelf ook wel tot de conclusie gekomen dat het -hoogstwaarschijnlijk- daardoor werd veroorzaakt.
Nee dus.
Misschien heel raar, maar als ik heel moe ben en ik lig in mijn kamer ofzo lijkt het soms wel eens alsof ik iets zie bewegen in mijn kamer of wat dan ook, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat het leek alsof iemand heel dichtbij was
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Kijk maar onder je, dan zie je hem wel...
Het kan zijn dat u kijkt met uw geestesoog. Ik doe het wel eens voor de grap. Je kijkt naar een object ver van je af en gaat er kort naar staren dan ineens haal je het dichtbij. Raar verschijnsel maar het bestaat.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Hmm... Ik heb zeker niet zo'n geestesoog... 'T lukt mij niet.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Die heeft u wel. Maar moet u wel eerst ontwikkelen. http://eendoodleuk.web-log.nl/eendoodleuk/het-derde-oog.html
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Een geestesoog? Nooit van gehoord, zal er even naar kijken.
Hoe heb ik dat dan ontwikkeld? Vroeger als kind had ik het wel eens met 'de raket' (Dat was een raketvormige lichtval die de deur die op een kier stond veroorzaakte), dat maakte me altijd heel bang.
Nu nog steeds als ik in gesprek ben met iemand en ik heb het vind ik het zo irritant, dan lijkt het net alsof ik gestoord wordt ofzoiets. Maar ik heb het steeds vaker, als ik maar even iets te lang naar iets/iemand kijk. Maar met bijv. de televisie of computer (waar je toch ook veel naar kijkt) heb ik het bijna nooit!
Afstemming... Je verstaat de kunst om niet te zijn op momenten van visueel contact... Doordat jij er minder bent, wordt je meer de ander... Die wordt dan groter, in je bewustzijn... Maar je bent er bang voor... En dat stopt dan het proces... En zo jojo je dan op en neer...
Afstemming is dat...

Ik laat het hierbij, jij, de vraagsteller weet wat ik bedoel een ander die het niet kan voelen vindt dit maar gezweef en gezwets, dus waarom zou ik er meer over vertellen... Jij weet nu genoeg...



(Ik wist niet tegen wie dat ik het had en vroeg mijn partner om even te kijken tegen wie dat ik het had, zij vond dat je naam ´vraagsteller´ was, vandaar het woordje ´de´ voor je naam hierboven..., toeval?)

van de antwoordgever...
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Het stopt niet op het moment dat ik er bang voor ben. Ik ben er vooral bang voor omdat ik het idee krijg dat ik er gek van wordt, en dus wend ik mijn ogen af. Als ik dan weer terug kijk is het er meteen weer dus het is niet gestopt.
Mijn naam heb ik veranderd in vraagsteller omdat ik veel vragen stel :)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
maar kun jij bevestigen of het zo is zoals ik het beschrijf voor jou? En ook dat angst je terugtrekt uit het dat wat er gebeurt...

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding