Wanner praat je over gelukkig zijn?

Ik denk dat gelukkig zijn een levensinstelling is/zou moeten zijn. Je bepaald voor een groot deel je eigen geluk, door de instelling waarmee je zaken benadert.

Ja klopt, maar die momentopname is wel fijn als die meerdere keren per dag voelbaar is, tegen meerdere keren per jaar. Dus die momentopnamen moeten wel regelmatig in je ervaring verschijnen, dan mag je praten over gelukkig zijn.

Tuurlijk is het een momentopname. Het geluk kan ook zo maar weer voorbij zijn, door een over ander incident. Toch kan je wel heel erg lang gelukkig zijn. Het is dus niet per difinitie zo dat geluk maar voor korte duur kan zijn.

Alles in het leven is een momentopname.
Wat er nu is, hoeft er straks niet meer te zijn.
Ik denk dat je niet moet praten over gelukkig zijn maar enorm genieten van die momenten (en dat kunnen er veel zijn) waarop je dat gevoel ervaart.

Vaak op momenten,dat je het(tijdelijk) niet meer bent. Dan ga je je realiseren : Toen was ik gelukkig.

Wanneer je je lekker voelt en alles gaat zoals je het wil. Toch?
Nee, niet alleen dan zijn mensen gelukkig,
Kijk naar zieke mensen, mensen die een handicap hebben, mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, mensen die aan een verslaving zijn noem maar op.

Weetje als je gelukkig wil zijn moet je het aan ergste van het erge denken. Als we ons heel ongelukkig voelen is het meestal dat het niet erger kan, want wat wij dan op dat moment mee maken is al erg genoeg. Nog erger is er altijd...

Gelukkig zíjn is een algeheel tevreden gevoel over je leven. Of daar nou prettige of minder prettige ervaringen in voorkomen maakt niet uit. Je accepteert dat wat op je pad komt en zorgt zelf voor een nuttige invulling van je leven zodat je tevreden door het leven gaat.

Je gelukkig voelen is inderdaad een momentopname. Maar dat kan bij de een dagen tot weken duren en bij de ander maar een paar minuten. Iets of iemand zorgt dan voor dat prettige gevoel.

Wanneer je alleen afhankelijk bent van het gevoel (dus die momentopnames), dan ben je voortdurend op zoek naar 'het geluk'. Terwijl 'het geluk' er altijd is. Die maak je namelijk zelf.

Als iedereen doet wat zijn/haar dingen wanneer hem dat het beste uitkomt..

Mijn echtgenote en ik zijn komende januari vierenveertig jaar heel gelukkig getrouwd.

We hebben beide het gevoel de ware getroffen te hebben.

Dat is ons geluksgevoel..is dus geen momentopname..maar een voortdurende toestand.

Gr. Ton

gelukkig zijn duurt altijd maar even,daarom probeer ik liever tevreden te zijn,dan voel je je vanzelf gelukkig.