Kun je obesitas tegengaan door dunne mensen te bestuderen?
Obesitas is een toenemend probleem. Er wordt veel aan gedaan om obesitas te verminderen.
Ik heb zelf last van het tegenovergestelde: ik moet vreten wat ik vreten kan om op gewicht te blijven. Begrijp me goed, ik ben kerngezond, mijn BMI is intussen maar liefst 21,5 (was vroeger wel anders - rond de 18,5), mijn cholesterol en mijn vetpercentage zijn prachtig.
Soms denk ik met angst en beven aan de toenemende aantallen light-producten in de winkels - zal ik ook in de toekomst op gewicht kunnen blijven?
Ik ken meer mensen die hetzelfde "probleem" hebben als ik. Zij omschrijven zichzelf in termen als "een zak botten", of "een lantaarnpaal heeft meer profiel dan ik".
Dit doet mij denken - zou er iets fundamenteel verschillends zijn aan onze stofwisseling, aan onze eetgewoontes, aan onze (misschien onwillekeurige) bewegingen, aan onze spierspanning?
Als dat zo is, zou het helpen als de wetenschap niet de dikkeren, maar juist ons, de dunnerds, zou bestuderen? Zou daar geen kennis uit kunnen komen waarmee we de dikkerds zouden kunnen helpen?
Of is dit al eens bedacht, en zijn er goede redenen om dit als een onzinnnig gedachtenspinsel terzijde te schuiven?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.