Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Is het in één keer eten van 100 g suiker, nadelig voor de gezondheid?

Het consequent eten van een grote hoeveelheid suiker, op lange termijn is natuurlijk niet gezond. Maar wat zijn nu de acute effecten van een berg suiker consumeren? Dus stel er wordt 100 g geconsumeert binnen 10 minuten, wat voel je dan en kan dit zelfs schadelijk zijn? Of valt het eenmalig wel mee?

Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
12.8K
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
100 gram suiker stelt niet zoveel voor.
Een paar flinke handen snoep met frisdrank en je zit daar al ver boven. Voor een gezond persoon kan dat acuut geen kwaad, in het algemeen is het natuurlijk wel ongezond.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Met suiker worden snelwerkende koolhydraten bedoeld. Koolhydraten verhogen je bloedsuikerspiegel of glycemie (het suikergehalte in je bloed). Als reactie hierop maakt je pancreas/alvleesklier het hormoon insuline aan, dat ervoor zorgt dat die koolhydraten als energie kunnen worden gebruikt in de cellen: 1 gram koolhydraten is gelijk aan (afgerond) 4 kcal energie. Omdat ze getransporteerd worden naar de cellen, verlaagt het suikergehalte in je bloed dus.
Op korte termijn kan 100 gram suiker consumeren dus geen kwaad zou je zeggen, buiten dat het je 400 kcal onnodige energie oplevert. Suiker is echter dus een snelwerkende vorm van koolhydraten, dat je bloedsuikerspiegel héél snel héél hoog doet stijgen, zeker als je het in zo'n grote hoeveelheid eet. Omdat het even duurt voordat je pancreas hiervoor voldoende insuline heeft aangemaakt en deze insuline zijn werk doet, blijft je bloedsuikerspiegel een tijdlang véél te hoog, waarna die (zodra de insuline werkt) plotseling weer daalt. De zogenaamde 'suikerpieken' en 'suikerdipjes' dus. Op korte termijn zorgt dit voor stemmingswisselingen, plotseling te veel energie gevolgd door een zware energiecrash, honger (door de plotse afwezigheid van de suiker in je bloedbaan), hoofdpijn en chagrijnigheid. Je gaat je gewoon niet lekker voelen, kort gezegd. Op lange termijn zijn deze pieken en dalen echter veel gevaarlijker, omdat je lichaam hierdoor minder gevoelig wordt voor de insuline, waardoor je steeds meer insuline nodig hebt voor dezelfde hoeveelheid koolhydraten. Je zit dan dus al in de pre-diabetesfase. Wanneer je alvleesklier vervolgens uitgeput raakt omdat het de hoge hoeveelheden insuline die nodig is niet aankan, gaat het dus te weinig aanmaken, waardoor je glycemie permanent te hoog blijft. Dit is diabetes type 2 (NIET te verwarren met type 1: dit is een auto-immuunziekte dat bepaalde cellen in de alvleesklier permanent beschadigt, waardoor deze geen of te weinig insuline meer kan aanmaken).

Maar nee, door één keer 100 g suiker in te nemen ga je heus geen diabetes krijgen, alleen zul je je niet optimaal voelen en weinig energie hebben, en zijn de calorieën mogelijk ook niet gewenst. Het zijn bovendien meestal 'lege' calorieën: ze stillen je hongergevoel niet goed en leveren je dus niet veel op.
Weet trouwens dat je al heel snel aan de 100 gram komt. Een zakje snoep (100-125 gram snoep) levert je dit al op.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Hartelijk dank voor het goede antwoord, 1 ding, ik dacht dat diabetes type 2 insuline receptor gerelateerd is. En daardoor de gevoeligheid voor insuline daalt. En dat de pancreas nog even goed functioneert?
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Ja en nee: dat de pancreas niet meer goed functioneert, is juist het gevolg van het feit dat de gevoeligheid van de insuline gedaald is. De insulinereceptoren reageren op de insuline, maar door de pieken en dalen in de bloedsuikerspiegel bij een ongezonde levensstijl zullen deze receptoren dat niet meer zo goed doen en worden ze dus minder gevoelig voor insuline. Dit wordt insulineresistentie genoemd. Insulineresistentie is echter nog geen diabetes, maar wel de pre-fase van diabetes type 2. Insulineresistentie kun je namelijk nog verhelpen door je levensstijl tijdig te veranderen. Wat gebeurt er als je de insulineresistentie echter niet aanpakt? De pancreas gaat extra insuline aanmaken omdat de receptoren op eenzelfde hoeveelheid insuline nu minder goed reageren; ze hebben dus meer insuline nodig om hetzelfde aantal suiker van het bloed naar de cellen over te brengen en je pancreas moet dat tekort aan insuline tegemoetkomen. Maar je pancreas kan dit niet eeuwig en oneindig blijven doen: door langdurige extra aanmaak van de extra insuline raakt deze uitgeput en blijft de bloedsuiker permanent te hoog. Pas dan spreken we van diabetes type 2. Dit kan je niet meer omkeren, maar je kunt de bloedsuiker wél met hulp van buitenaf stabiel houden. Gebeurt dit echter niet (met behulp van insuline-injecties en medicatie die de gevoeligheid voor insuline helpt te verhogen) dan blijft de glycemie te hoog, want je pancreas kan dit niet meer compenseren bij diabetes. Hopelijk is dit duidelijker! :)
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Je kunt dit mechanisme trouwens vergelijken met een huisje: zo werd het mij geleerd toen ik op mijn elfde in het ziekenhuis werd opgenomen bij de diagnose van diabetes. Misschien een wat kinderlijke vergelijking, maar zo werd het mij ineens een heel stuk duidelijker toen ik voor het eerst in aanraking kwam met al de termen, die mij nu nog soms in de war brengen. De cellen kunnen worden voorgesteld door huisjes, de insulinereceptoren met de sloten van de huisjes en de insuline met de sleuteltjes. De bloedbaan is de drukke weg met vrachtwagens langs het huis en de glucose met hout.
Om het huis (de cellen) te verwarmen (te laten werken), heeft deze hout nodig om de kachel te doen branden (glucose of suiker om de cel energie te geven). Dit hout wordt met vrachtwagens op de weg naar het huis gevoerd (in de bloedbaan wordt de glucose naar de cellen getransporteerd). Om het hout in het huis te krijgen, moet het slot van de deur (de insulinereceptor) echter eerst geopend worden met een sleutel (insuline). De sleutelfabriek (bètacellen in de pancreas die de insuline aanmaken) levert deze via de vrachtwagens aan huis.
Diabetes type 1: de sleutelfabriek is door de overheid (auto-immuunsysteem van het lichaam) gesloten (vernietigd) en kan dus geen sleutels meer leveren; de deur blijft gesloten en de huizen komen zonder hout te zitten
-> Men moet via andere wegen sleutels leveren (insuline injecteren)
Diabetes type 2: de sloten zijn veel moeilijker open te krijgen met eender welke sleutel, waardoor de sleutelfabriek meer sleutels zal moeten leveren om de deuren open te krijgen (insulineresistentie). Hierdoor draait de sleutelfabriek overuren en maakt deze grote verliezen, waardoor de fabriek uiteindelijk moeite zal krijgen om genoeg sleutels te maken voor iedereen (pancreas raakt uitgeput). Hierdoor raken niet alle houtblokken naar de juiste huizen en blijven sommige langer dan verwacht in de vrachtwagens zitten, in afwachting op de sleutel (bloedglucose stijgt).
-> De slotenmaker zorgt ervoor dat de sloten makkelijker toegankelijk zijn voor de sleutels (levensstijl aanpassen, medicatie nemen voor de insulinegevoeligheid)
-> Daarnaast worden er vaak extra sleutels geleverd om de fabriek te helpen (extra insuline toedienen)
Verwijderde gebruiker
7 jaar geleden
Duidelijk!

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding