Hoe kom ik van mijn spijt af?

Dit is gewoon keiharde rouw, en de ontkenning de avond van het inslapen, het gewoon niet wíllen dat het gaat gebeuren, is vermoedelijk de reden geweest dat je geen afscheid hebt willen of zelfs kunnen nemen. Want afscheid nemen maakt het definitief. Je bent echt niet de enige die zich daar gewoon NIET toe kan zetten.
En de volgende morgen realiseer je je dat dit "magisch denken" niet geholpen heeft, en komt de waarheid keihard binnen. Ook de wroeging die je dan voelt, is keihard verdriet.

Na verloop van tijd ga je je realiseren dat het voor het diertje het beste is geweest, en dat je op dat moment gewoon echt niet in staat was om afscheid te nemen, en dat het de uitkomst ook niet veranderd zou hebben. Je moet het een plekje zien te geven, en er als het kan veel over praten met mensen die begrijpen wat je doormaakt.

Misschien is het nog een beetje vroeg voor deze dooddoener, maar tijd heelt ECHT alle wonden, en de scherpe kantjes slijten er van af. Dat gaat bij een dier doorgaans sneller dan bij een mens. Maar zeker de eerste dagen kan het net zo rauw zijn en zo intens pijn doen. En die fase moet je doorheen.

Heel veel sterkte, en heb ook begrip voor jezelf.