Als je lichamelijk te zwak bent voor een doorsnee scootmobiel, wat zijn dan de mogelijkheden?

Mensen denken trouwens heel vaak dat het gebruik van een elektrische rolstoel alleen gereserveerd is voor mensen die helemaal niets meer kunnen met hun benen. Ik kan even staan en zo'n drie passen lopen, en mensen kijken me echt heel raar aan wanneer ik opsta uit mijn elektrische rolstoel. Veel vreemder dan wanneer ik opsta uit mijn handbewogen stoel. Maar de elektrische bediening van een rolstoel heeft natuurlijk niets te maken met je beenfunctie, maar met je armfunctie. Wanneer je beenfunctie dusdanig is dat je (buitenshuis, voor de langere afstanden, of altijd; dát doet er niet toe) een rolstoel nodig hebt, dan vraag je een rolstoel aan. Als je een goede armfunctie hebt dan wordt dat een handbewogen rolstoel, als je een slechte armfunctie hebt een elektrische. Of eventueel een tussenvorm als elektrische ondersteuning op de handbewogen stoel, afhankelijk van hoe je armen precies functioneren. Toen ik mijn elektrische rolstoel kreeg, kon ik binnenshuis nog lopen. Maar buitenshuis was ik rolstoelafhankelijk, en ik kon een handbewogen rolstoel hooguit een klein beetje vooruit krijgen met mijn voeten. Een scootmobiel had ik nooit kunnen besturen met mijn armfunctie, maar ik vond ook dat ik er te slecht voor kon lopen: de scootmobiel is meer bedoeld als vervanging voor de fiets, waar de rolstoel echt de loopfunctie vervangt. Als je niet je scootmobiel buiten kunt laten staan en een winkel door kunt lopen en indien nodig staande kunt wachten in de rij, dan is een scootmobiel gewoon geen goede oplossing meer. Grote supermarkten misschien uitgezonderd. Maar kun je een kleinere winkel niet meer lopend doorkomen, dan heb je een rolstoel nodig. En als je een handrolstoel niet zelf kunt voortbewegen, wordt dat een elektrische. Ook de transferfunctie is trouwens van belang: toen ik mijn elro kreeg, kon ik mijn armen zó slecht gebruiken dat ik niet zelf in en uit een (rol)stoel of scootmobiel kon komen, maar ik kon wél zelf uit mijn elektrische rolstoel komen, omdat die een hoog/laagverstelling heeft. Ik kan niet lang in één houding zitten, en een elro heeft veel meer verstellingsmogelijkheden. Een scootmobiel heeft over het algemeen een standaardstoel, en daar moet je het mee doen. Ik heb hele specifieke ondersteuning nodig voor mijn armen. Allemaal redenen waarom een elektrische rolstoel de betere oplossing was. Dat ik nog best - op een volledig vlakke vloer - een meter of acht kon lopen, sprak dat op geen enkele manier tegen.

Dank voor je zeer uitgebreide antwoord. Ze heeft al een scootmobiel en kan binnenshuis goed lopen met een rollator. Het is vooral de kracht in haar armen die de laatste tijd achteruit is gegaan: ze kan haar armen niet meer zo lang in de lucht houden en dus ook niet aan het stuur van een scootmobiel. Ze kan dus lopen met hulpmiddel, sommige dagen heel goed, maar ik zie haar niet uitstappen bij een winkel. Trouwens, waar laat je de rollator dan? (en fietsen doet ze al een tijd niet meer, een auto heeft ze niet.) Het zou zo fijn zijn voor haar (en voor mij) als ze een paar dingen buitenshuis weer zelf kon doen. Dan zal ik nogmaals aandringen dat ze naar een ergotherapeut gaat. Om een of andere reden houdt ze de boot af. Ze zit nu al een jaar binnen, en dat is niet goed voor een mens, zacht gezegd. Ik hoop dat dat voor de WMO een goede reden is. Nogmaals dank!

Als het goed is wel: de WMO wil de participatie van haar burgers aan de samenleving mogelijk maken. Het is moeilijk participeren als je niet naar buiten kunt. En behoorlijk deprimerend ook (been there, done that). Inderdaad is een scootmobiel lang niet altijd een handig hulpmiddel wanneer iemand ook nog andere hulpmiddelen gebruikt. Een stok of elleboogkruk kun je nog aardig meenemen achterop, met een rollator of handbewogen rolstoel wordt dat lastiger. Het kán hoor: er zijn speciale rollator-rekjes voor achterop een scootmobiel, en er zijn ook constructies om een handrolstoel mee te nemen achter zo'n ding. Maar in het geval van een rollator moet iemand dan zelf die rollator van dat rekje kunnen halen en hem er zelf weer op vast kunnen maken, en bij een handrolstoel is het een extra transfer en ook weer het losmaken van zo'n koppelstuk. Als trouwens alleen de hoogte van het stuur van de scoot een probleem is, dan is er wel een kans dat dat aangepast kan worden. Maar verwacht er niet teveel van: een scoot is echt een redelijk standaard-hulpmiddel, waar weinig echt individuele aanpassingen aan gedaan worden. Kijk je naar rolstoelen in alle soorten en maten, dan is er alweer veel meer mogelijk. De gemeente zal waarschijnlijk eerst denken aan een pas voor de regiotaxi. In de regiotaxi kan de rollator mee, en de taxi kan haar voor de deur afzetten en brengen waar ze heen wil. Als dat géén geschikt alternatief is voor de activiteiten die zij wil kunnen ondernemen, zul je dat moeten onderbouwen. Ook daar kan een ergotherapeut bij helpen, want die kent over het algemeen wel de wijze van denken bij een gemeente. Je moet dus echt bedenken wát zij buiten de deur wil kunnen doen, waarom ze dat niet samen niet jou of met iemand anders kan doen (dan kan ze immers geduwd worden in een handbewogen (leen)rolstoel), hoe vaak ze die activiteiten zou willen ondernemen, welke simpele hulpmiddelen of aanpassingen (de rollator, onderweg regelmatig even gaan zitten, regiotaxi, (buurt)bus, etc.) er zijn, of die voldoen in deze situatie en zo nee, waarom niet, etcetera. Voor alleen 'zelf boodschappen kunnen doen' zal in de meeste gemeentes trouwens heen individuele voorziening worden getroffen, men vindt al heel snel dat online bestellen daar een goed alternatief voor is - ben ik het absoluut niet mee eens, maar ik waarschuw maar alvast. Dus ik zou het breder maken als ik jou was, en inderdaad benadrukken dat ze nu helemaal de deur niet uit kan.

Natuurlijk, met kunst- en vliegwerk kan ze naar buiten, maar ik woon niet in haar woonplaats en als ik daar ben doe ik de boodschappen en de huishoudelijke klussen enzovoort. Dan is er weinig tijd (en puf) over om nog de hort op te gaan. De rest van de familie woont nog verder weg dan ik, de buren zijn bejaard en een vrijwilliger kost geld en het is een vreemde. En mensen moeten ook nog maar zin hebben. Dan vergt het zo'n voorbereiding dat het al niet leuk meer is. Plus, een rolstoel duwen hou je geen lange afstanden vol, en ook geen uren. Een regiotaxi doet ze tegenwoordig niet meer, dat is gewoon te onveilig. Wankel, incontinent, duizelig, in- en uitstappen. En wachten, want ze hebben een marge van een half uur, en dan nog het omrijden soms. Online bestellen gaat niet, er wordt daar niet bezorgd door supermarkten.
Waar het me om gaat is dat ze heel somber aan het raken is. En dat komt doordat ze feitelijk gevangen zit in haar woning. Dank voor je advies m.b.t. de motivering van de hulpvraag!

Daar ben je goed voor op weg, die motivering ;-). Ik speel ook advocaat van de duivel hé, ik vind de regiotaxi vaak niet voldoen voor bijvoorbeeld het doen van boodschappen, maar je moet er wel op rekenen dat dat de eerste suggesties zijn die de gemeente doet. Deze mevrouw (familielid, schat ik in?) woont alleen, begrijp ik dat goed? Dat is een belangrijk gegeven, want dan is er in principe niemand die een rolstoel kan duwen. Zolang het dan niet alleen gaat om uitjes met familieleden of om samen een keer wandelen (want dan is er dus iemand bij, zegt de WMO dan), is dat van belang. Maar ga hiermee zéker naar een ergotherapeut. Je hebt een verwijzing nodig van een (huis)arts, en de meeste eerstelijns ergotherapeuten komen gewoon aan huis. Een ergotherapeut kan allereerst adviseren over de mogelijkheden, en daarna ook helpen bij een eventuele aanvraag. Maar als ik verder advocaat van de duivel speel: reken erop dat de gemeente zegt op je argumenten tegen de regiotaxi dat de chauffeur verplicht is te helpen met in- en uitstappen en dat er eventueel een rolstoelbus met lift kan komen zodat ze ook met een rolstoel mee kan, dat incontinentie geen bezwaar is omdat er tegenwoordig prima inco-materiaal bestaat, en dat die margetijden nu eenmaal bij de regiotaxi horen en de reden zijn dat het systeem betaalbaar is. Allemaal op zich waar, dus als de regiotaxi tóch echt niet meer kan, moet je dat kunnen onderbouwen. Ik kan zelf genoeg redenen bedenken waarom voor iemand de regiotaxi niet zou kunnen voldoen, maar ken de persoon in kwestie niet, dus kan daar hier niets over zeggen. Maar bedenk eens in welke situaties zij de regiotaxi zou kunnen of willen gebruiken, en plan in je hoofd de rit met alles wat erbij komt kijken om na te gaan óf de regiotaxi zou kunnen in die situatie, en zo nee, waarom niet. Denk bijvoorbeeld aan de korte afstanden, zoals naar de brievenbus of de buurvrouw vier huizen verderop. Dat is niet te doen met de regiotaxi, dus als ze die afstanden niet meer kan lopen, is een rolstoel (of indien mogelijk een ander hulpmiddel) in mijn ogen vrij essentieel. Verzamel ook bewijsstukken: als geen enkele supermarkt bezorgt bij haar thuis, zorg dan dat je dat ook aantoont wanneer je dat als argument gebruikt. De ergotherapeut kan je daar ook bij helpen, maar reken er dus wel op dat zeker als er in het verleden wel gebruik werd gemaakt van de regiotaxi, de kans heel groot is dat de WMO echt op de mogelijkheden van die regiotaxi blijft hameren.

De voornaamste reden waarom ze (mijn moeder) de regiotaxi niet meer kan nemen is omdat ze erg verzwakt is geraakt door immuno- en chemotherapie. Daarom is ze het laatste jaar zo zwak en kan (en durft) de de taxi niet meer nemen. Die therapieën zal ze de rest van haar leven moeten volgen, onafgebroken. En ja, ze woont alleen en niemand van de familie woont in haar stad. Het lijkt me dat de gemeente niet kan blijven vasthouden aan de regiotaxi omdat haar gezondheid zo ingrijpend is veranderd. Bedankt voor al je tips, ik ga mijn best doen haar over te halen om naar de ergotherapeut te gaan.

Een verandering in de medische situatie is inderdaad een nieuwe beoordeling waard. Wat ik persoonlijk een probleem vind bij de WMO is dat wanneer zij de regiotaxi aanwijzen als voorliggende voorziening, ze geen rekening houden met het feit de margetijden niet alleen TIJD, maar ook ENERGIE kosten. Bij verder gezonde ouderen - een groot deel van hun doelgroep - is dat misschien niet altijd zo'n probleem, maar veel chronische ziektes gaan gepaard met een beperkte energie. Als dit geldt voor jouw moeder, is dat m.i. wel iets wat ook meegewogen moet worden. Daarbij: wanneer zij immuungecompromitteerd is, zou het gecombineerde vervoer van de regiotaxi wel eens extra risico's in kunnen houden. Heb je een idee waarom ze hier nog niet echt achteraan is geweest, ondanks het feit dat ze al zo lang thuiszit? Misschien speelt er een (al dan niet lichte) depressie mee? Ik kon al meer dan een half jaar niet zelfstandig naar buiten toen ik mijn elektrische rolstoel aanvroeg, en toen die in eerste instantie werd afgewezen, viel ik echt in een gat. Wat dat betreft kan ik me er alles bij voorstellen. Het maakt passief, maakt dat iemand niet tot actie komt en dingen niet overziet.
Wat ook kan meespelen, is een onbekendheid met de mogelijkheden. Ik zie dat wel bij ouderen: zelf was ik nog geen 20 toen ik voor het eerst problemen kreeg met lopen, en heb vrijwel altijd gedacht in termen van oplossingen. Maar ik kom regelmatig ouderen tegen die fysiek gezien méér kunnen dan ik, en toch beperkter zijn. Simpelweg omdat ze niet de juiste hulpmiddelen hebben, óf er zelfs bewust voor kiezen die niet te gebruiken. Dan kan het echt helpen om te weten wát er zoal mogelijk is, en ook om daarmee een duidelijk doel te hebben: 'even naar buiten kunnen' is misschien - hoe fijn ook - niet altijd een functioneel doel, maar als je iemand iets voor kunt houden wat echt belangrijk is voor die persoon en wat ineens weer binnen bereik zou komen door een bepaald hulpmiddel (zelf boodschappen doen, bij tante Ytje op visite kunnen gaan, weer naar de kerk kunnen, naar een bepaalde club of vereniging, mee kunnen de kleinkinderen uit school halen, etc.), dan kan de motivatie om dat hulpmiddel te gaan gebruiken soms een heel stuk groter worden. Nu weet ik natuurlijk niet hoe oud je moeder is, maar ook als ze nog maar 60 is, kan het belangrijk zijn om een goede motivatie te vinden. Of laat haar in overleg met de ergotherapeut eens een elro uitproberen ergens, zodat ze al iets van die vrijheid kan ervaren.