Hoe word je zeker over mezelf?

Denken aan je posotiefe dingen die je hebt ;)
bijvoorbeeld: je haalt een goed cijfer op school. of je hebt rechte tanden etc.

doe dingen waar je goed in bent, ga positief denken, schrijf elke avond 3 goede dingen van vandaag op, en je zult zien dat het een stuk beter word naar een paar weken, of misschien zelfs wel dagen.

ik weet niet hoe oud je bent, maar meestal komt zekerheid met je puberteit, of juist daarna.
(het kan ook zijn dat je juist onderverzekerd bent in je puberteit.)

Naar een (vreemde) stad gaan en door de stad heen gaan lopen met een aantal strategieen in je hoofd.Bijv:

Nu ga ik een kwartier lang lachen naar mensen om me heen.In dat kwartier zul je uitvinden hoe je je het fijnst voelt onder vreemde mensen en je zult zien dat mensen een lachend persoon leuk vinden en bijna iedereen lacht terug!

Nu ga ik in een kwartier 5 mensen een vraag stellen.Je kunt bijv. vragen om de tijd omdat je je mobieltje kwijt bent,waar de mcdonalds zit.Hierdoor leer je,door een enkele vraag te stellen,hoe je mensen in de ogen kijkt,hoe je een gesprek begint.En het opent vaak wel een klein praatje..

Lachen is het belangrijkste!Mensen die vrolijk overkomen worden overal graag ontvangen

Onzekerheid omtrent jezelf, wil zeggen dat je aan jezelf twijfelt dus. Aangezien dit van nature niet aanwezig is, is het tijdens de opgroei naar binnen geslopen. Dit is heel geleidelijk gebeurt en vaak dat dit proces als dusdanig niet te herkennen is. Je dagelijkse ervaringen hebben je aan het wankelen gebracht en nu kun je balans maar niet meer vinden want je blijft slingeren.

De (vroegere) benadering van je ouders, vrienden, familie en aanverwanten naar jouw toe heeft invloed hoe jij over jezelf gaat denken. Maar meestal hebben de anderen dit niet in de gaten. Als je als klein kind zijnde dagelijks kritiek op je persoon krijgt ("Je bent dom". "Dat kun je toch niet".), begint je onzekerheid te ontstaan. Zodra je onzeker begint te worden, gaat het een stuk sneller, want je gaat steeds meer aan jezelf twijfelen. Als je nog sterk bent, zal je innerlijk en uiterlijk reageren met "Ik ben niet dom." Zodra de zelftwijfel begint, ga je denken van "Ben ik dan inderdaad zo dom?" en gaat je onzekerheid met sprongen vooruit. Eindhalte is "Ja, ik ben inderdaad dom." Hoe onzekerder je bent, des te meer ben je er van overtuigd dat je niks voorstelt.

Onzekerheid heeft ook te maken met angst. Angst dat je niet goed genoeg bent. Dat je niet mooi of leuk bent. Dat je verkeerde keuzes maakt. En angst dat anderen dat ook vinden. Door deze angst neemt het vertrouwen in jezelf af. Je gelooft niet dat je iets tot een goed einde kunt brengen.

Hoeveel zelfvertrouwen je hebt, hangt af van ervaringen uit je verleden. Hoe vaker je hebt gemerkt dat je iets goed kan, hoe makkelijker het is om te geloven dat je het nog een keer kan. Ook complimenten en steun van anderen hebben invloed op je zelfvertrouwen.

Het gaat dus om je zelfvertrouwen te herwinnen. Dit kun je leren door de dingen die je doet goed te doen. Probeer niet alles goed te doen, dat kan niemand. Maar de dingen waarmee je dagelijks bezig bent (studie, hobby, je baan, sociale contacten, afspraken, op tijd komen) moet je proberen goed te doen. Lees over deze onderwerpen en probeer ze in praktijk te brengen. Vanzelf ga je merken dat je omgeving de dingen die je doet serieus neemt, ze stellen je kennis over iets op prijs, je wordt een graag geziene gast en ze gaan je complimenten geven. Dat laatste voelt heel goed en je gaat je steeds zelfverzekerder voelen en gedragen. Als je het wilt, kun je het ook, daar ben ik zeker van. Veel succes.

Misschien helpt een assertiviteits cursus wel. Dat is een cursus waarin je leert om beter voor jezelf op te komen. Basis daarvan is dat je zekerder van jezelf wordt.
Soms helpt het ook om een bepaalde hobby uit te voeren, waarin je gesteund wordt door anderen. Verder ligt het denk ik ook een beetje aan je leeftijd. Met 14 jaar is het heel normaal dat je onzeker en verlegen bent. Maar ja, daar heb je nu natuurlijk niets aan.

Wat mij persoonlijk heel erg geholpen heeft om zekerder van mezelf te worden, was toen ik danslessen ging nemen. Ik bleek gevoel voor ritme te hebben, en daar reageerden anderen heel positief op. Hierdoor werd ik steeds minder onzeker. Ik ontdekte namelijk dat ik ook iets had waar ik goed in kon zijn.

Ook een bijbaantje heeft mij geholpen om zekerder te worden. Gewoon toch proberen sociaal te blijven, en niet af te zonderen ook al ben je verlegen. En het welbekende groter, ouder en wijzer worden hielp ook. Na al die jaren zie ik nu in dat onzeker zijn gewoon een verspilling van je tijd is. Je moet gewoon genieten van het leven, en niet teveel denken aan anderen, maar jezelf gelukkig maken. Jij bent het ook waard om te leven. Toegegeven, je gaat het leven allemaal wat makkelijker zien, als je man een bijna doodervaring heeft gehad. Daarmee besef je hoe kort het leven echt is, en dat je vooral moet genieten en moet doen wat je leuk vind.

Ga iets doen. Iets ondernemen, waar je blij en gelukkig van wordt. Schrijf dingen op: wie ben jij? wie wil je zijn? wat wil je doen? waar wil je naar toe? waar wil je voor staan? En oke, je bent verlegen en onzeker, maar dat hoeft niet altijd in de weg te staan om iets te bereiken.

Om zekerder te worden is een heel proces. Het is geen makkelijk proces, maar je moet maar denken dat het vanaf nu altijd beter kan gaan. Er zijn vast wel mensen in je omgeving die je willen helpen en ondersteunen hierbij. Er zijn genoeg cursussen die je zelfvertrouwen en zelfbeeld kunnen helpen verhogen. Bovendien heb jij ook iets wat sommige mensen in verlegen mensen zoeken. Want sommige mensen vinden het wel fijn, dat zachte en verlegen karakter. Je zult waarschijnlijk niet zo snel de aandacht opeisen, je zult vast een goede luisteraar zijn, en mensen kunnen vast bij je terecht. Dat zijn positieve eigenschappen. Richt je daarop, op je positieve eigenschappen. En zoek hulp als het je echt te moeilijk wordt. Je hoeft het niet alleen te doen. Het komt vast wel goed.

Je kan beter je onzekerheid accepteren dan dat je verwoed gaat bewijzen dat je een belangrijk iemand bent. Onzekerheid is de basis van ons bestaan.

accepteer jezelf zoals je bent.dat is makelijk gezegt,denk je dan.maar bedenk dat niemand perfect is,en dat ook helemaal de bedoeling niet is.dan zou t heel saai zijn.juist de mindere kanten maken je zo menselijk.en als jezelf daarin accepteert,en durft te laten zien hoe menselijk je bent,zullen anderen zichzelf herkennen in jou.en help je anderen ook om hun onzekerheid te accepteren,en dan begin je je zeker te voelen,zal je zien..

Je zit in een heel belangrijke fase van je leven : je begint van groot kind hele jonge vrouw te worden. En dat is een overgangstijd, waarin je iedere dag geconfronteerd wordt met nieuwe situaties, waar je even geen raad mee weet.

Als kind lijkt alles zo vanzelfsprekend : je weet niet meer precies hoe je geleerd hebt zo om te gaan met de wereld om je heen, maar het gáát gewoon.
Als 'beginnende' jonge vrouw ben je al die maniertjes-van-het-kind opeens ontgroeid als een te klein geworden jas , maar je weet nog niet precies, hoe je het nu wél wilt gaan doen.
Daarbij nog je veranderende lichaam, en de mensen, die jou opeens anders gaan benaderen, andere dingen van je verwachten, heel andere dingen tegen je zeggen, met vaak een onderliggende boodschap, die je wel oppikt, maar niet precies kan verstaan....

Geen wonder dat je verlegen en onzeker bent - en de ellende is, dat al je vrienden en vriendinnen zich (vooral inwendig!!!) precies zo verlegen en onzeker en onwennig voelen als jij, dus daar kan je ook geen steun vinden.

Je moet er gewoon doorheen. Probeer er niet teveel bij stil te staan, dat je onzeker bent : houd de dingen die maken dat je je goed voelt met twee handen stevig vast.

Een paar zekerheden zijn er nu nog wel, die over zo'n 3 á 4 jaar weg gaan vallen, dus laat die nog even als een warme deken over je heen vallen : je hoeft nog even niet voor jezelf te zorgen, eten en kleding en een bed en een dak worden voor je verzorgd. Pak de verantwoordelijkheden die je wél hebt op : je huiswerk, de dingen die je in de huishouding als taken hebt, de dingen die je op je genomen hebt (oma af en toe bellen, je hobbies, dat soort dingen.

Je nieuwe wijde wereld wordt je iedere dag een beetje meer vertrouwd, waardoor jij je een beetje meer zeker gaat voelen.

Mijn moeder noemde deze tijd : de rozenknop komt elke dag een beetje verder uit....

ik was eerst ook heel verlegen en onzeker. Op een gegeven moment ben ik gewoon 'gegaan met die banaan'. Dingen opgeschreven waarvan ik dacht dat ik ze nooit zo durven en ben ze gewoon 1 keer per maand gaan doen. Zo ben ik begonnen met iets heel simpels; gesprek houden met een kassajuffrouw.

Ben er nu al jaren mee bezig, en moet zeggen dat het helpt. Het is alleen een schakel in je hoofd die om moet klikken. Bij mij was het eigenlijk dat ik bang was dat ik altijd verlegen en onzeker zou blijven. Dat ik daardoor mijzelf nooit volledig zou kunnen ontwikkelen en dat zou zonde zijn, want je leeft maar 1 keer.