zijn vroege pubers vaak wat kleiner als volwassene?

ik weet dat deze regels gebruikt worden om lengten van kinderen te "voorspellen" .
Ik heb er altijd een " maar" bij..
Ik kom uit een groot gezin van 11 kinderen. Allemaal van hetzelfde ouderpaar. Ouders beiden rond 1.75. De kinderen zijn nu allemaal volwassen. De lichaamslengtes lopen enorm uiteen.
Vrouwen: de kleinste 1.60 m, de grootste 1.75 m.
Mannen : de kleinste 1.73 m , de grootste 2.06 m Een ander groot gezin met 14 kinderen heeft ook grote en kleine "volwassen exemplaren". De kleinsten rond 1.60 m en de grootsten rond 2 meter. Om die reden neem ik de voorspellingen van lichaamslengtes met een flinke korrel zout.

ik ben zelf eigenlijk 173,8 in de ochtend, ongeveer 174 dus, maar gedurende de dag krimp je ongeveer 1 centimeter. ik at in mijn puberteit wel elke dag bruin brood met kaas, vis at ik ook wel, voornamelijk sardines en ansjovis alhoewel ik bijna alle vissoorten wel lustte. groenten als tomaten, komkommer, sla, wittekool, paprika en wortels vond ik lekker, chocomelk dronk ik als meeste in de familie waarbij ik ook elke dag ijsthee of multivitaminesap meenam naar school , eieren at ik ongeveer 1x per week en frisdrank hadden we nooit in huis dus dat heb ik nauwelijks gedronken, sporten deed ik redelijk, ik ben op mijn 12e gestopt met taekwondo waarna ik op m'n 14e ben gaan voetballen, ook buiten de club voetbalde ik veel en sinds mijn 16e ben ik met het voetballen gestopt en heb ik op mijn 17e fanatiek fitness gedaan waarbij ik veel bruin brood met kaas waardoor ik breed werd. maar toch kan ik wel zeggen dat mijn eetlust sterk was gedaald, ik veel ben afgevallen (ik was slank maar niet extreem dun) en ik toch wel bijna elke dag friet at om te kunnen overleven, daarnaast sliep ik ook niet goed. in de middag was ik altijd doodmoe terwijl ik s'avonds maar niet kon slapen door mijn smartphone die me wakker hield. ik was ook vroeg behaard. al deze dingen doen me twijfelen of het nou mijn schuld is dat ik korter ben geworden dan mijn vader of dat het echt genetisch is omdat ik op mijn moeder lijk en vroeg in de puberteit kwam. volgens de GGD was ik namelijk rond m'n 14e al uit de groeispurt.

nee ik vind het niet erg om wat kleiner te zijn, ik ben nooit kleine genoemd, integendeel . ik hoor juist vaak dat ik niet echt klein ben of niet zo groot ben. ik zou me echter schuldig voelen als het mijn schuld is en dat ik best de 180 cm had kunnen halen die mijn late puber broertje waarschijnlijk wel gaat halen.

Al mijn broers en zusters hebben gezond gegeten. Toch zijn er lengteverschillen.

Waarom zou je je schuldig voelen over je gedrag van vroeger, je hebt geen misdaad gepleegd. Je bent minder lang dan je broer, so what? Ik begrijp best dat je niet leuk vind, maar veranderen kun je het niet, denk aan je positieve punten, in plaats van, had ik niet beter..

ik denk ook wel dat het allemaal genetisch is bepaald en niks te maken heeft met mijn leefstijl aangezien ik vaker mensen heb gezien die kleiner dan mij zijn en nog eerder zijn gaan puberen aangezien ze 165 cm lang zijn en al rond hun 15e een volledige baard hadden. ik ben nu zelf 19 en heb voor 80% een baard en ben daarom waarschijnlijk 8/9 cm groter. en volgens mij zijn de meeste pubers niet zo gezond aangezien de huisarts het zei en ik vaker hoor dat tieners niet goed slapen. in dat opzicht ben ik dus waarschijnlijk niet veel ongezonder geweest omdat ik nooit heb gerookt of alcohol heb gedronken. wel at ik bijna elke dag friet met frikandellen waarbij ik de frikandellen een tijdje verving met panga filets. sporten deed ik redelijk rond mijn 14e en ik lustte gelukkig bruin brood met kaas of boter.

@crea mannen willen natuurlijk allemaal zo lang mogelijk zijn, en ik ook. maar ik heb er echt geen problemen mee als ik dankzij genetische aanleg wat kleiner ben. daar kan ik dan namelijk niks aan doen. maar het is toch wel balen als je door je eigen fout misschien 5 cm kleiner bent geworden. en omdat mijn broertje nu langer is ben ik dat gevoel steeds meer gaan krijgen omdat ik niet zo gezond leefde alhoewel hij ook niet "meneer gezond" is. hij sport niet echt, eet heel weinig en is pas goed gaan slapen sinds zijn diagnose met de ziekte van fyver. hij mag daardoor minder lang naar school. maar hij is wel een late puber en ik een vroege puber. maar aangezien ik andere mensen zie die ook net als mij vroeg zijn gaan puberen ook rond hun 12e vrij lang waren en nu rond mijn lengte zijn ondanks dat ze gezond aten denk ik dat het allemaal genetisch zijn. ik had trouwens wel een goed immuunsysteem en heb nooit een ziekte gehad.

De berekening is niet zozeer een voorspelling alswel een grove schatting. En in jouw geval pas je precies in het gemiddelde.
Bij hele grote uitschieters zit er vaak verderop in de familie wel degelijk een patroon met hele lange of hele korte mensen, of een aandoening die de groei kan beinvloeden. Maar echt invloed op je lichaamslengte heb je eigenlijk niet of nauwelijks, dus je daar schuldig over voelen is echt totaal nutteloos en niet nodig. Mijn beide dochters halen de 1.62 / 1.63 net, mede door hun vroeggeboorte en groeivertraging die ze al hebben opgelopen in de baarmoeder. Ik kan me daar wel schuldig over gaan voelen, maar daar worden ze niet langer van. De jongste leek wat langer te kunnen worden, maar kwam twee jaar eerder in de puberteit dan de oudste. En naast haar vriend van 1.70 (toch volbloed Duitser) lijkt ze nog best wel lang ;-) Je lengte wordt pas echt een probleem als je onder de 1.50 blijft (en nergens bij kunt) of boven de 2 meter (met grote kans op rug- en gewrichtsklachten).

@elsiloo :
Dus je vraag is: kan het zijn dat ik door mijn "minder gezonde" periode, nu minder lang wordt. Heeft mijn gedrag invloed op mijn lengte. De termen die je gebruikt om je gevoel uit te leggen : "tegen mensen op moeten kijken", "minderwaardig voelen" , onzeker, etc, leiden af van je werkelijke vraag. Je bent wel erg gefocust op je lengte. Tot op de mm meet je jezelf, zelfs twee keer per dag.
Probeer het los te laten. Je bent zo lang als dat je bent. Punt.

Ik vind het zelf altijd een interessant vraag in hoeverre je leefstijl invloed heeft op je lengte. Zelf ben ik 1.65 meter; ik heb van mijn 11e tot 17e anorexia gehad. Toch denk ik niet dat dat invloed heeft gehad op mijn lengte. Mijn overtuiging is, maar die kan ik niet heel goed onderbouwen, dat groei zoiets essentiels is dat je dat bijna niet kunt 'tegenhouden'. Ik kende ook een meisje met anorexia dat er echt dramatisch aan toe was (34 kg), maar desalniettemin van 1.62 naar 1.74 is gegroeid.

Bij leeftstijl moet je niet alleen denken aan eten. Voldoende slapen is bijvoorbeeld ook heel belangrijk, omdat groeihormoon alleen in je slaap wordt aangemaakt (wat niet hetzelfde is als dat je alleen 's nachts groeit trouwens). Een belangrijke invloed op onze groei de afgelopen pakweg 50 jaar is bijvoorbeeld de centrale verwarming geweest. Jezelf warm houden kost energie, maar hoeveel 50-minners hebben het in hun leven nog echt langdurig koud gehad ? Die verwarming is een duidelijk onderdeel van onze leefstijl ; comfort, luxe en gebrek aan gebrek. De meesten van ons kunnen dus bij goede gezondheid ons volledige groeipotentieel benutten. Het meisje uit je voorbeeld was zonder anorexia misschien wel 1.80 geworden ; dat zijn dingen die we gewoon niet weten. Ik heb twee te vroeg geboren, dysmature kinderen, waarvan de een eet als een anorexische hamster en de ander als een uitgehongerde bouwvakker, en ze zijn 1.61 resp. 1.63 geworden .