Zit er kwik in een gloeilamp?

Spaarlampen bevatten kwikdamp, een zwaar metaal, dat terecht kan komen in het milieu. Zo kan het kwik in de voedselketen terechtkomen en een nadelig effect hebben op de volksgezondheid. Spaarlampen moeten daarom als ze kapot zijn worden verwerkt als klein chemisch afval. Hoewel hier geen harde cijfers over zijn wijst alles er op dat slechts een klein tot zeer klein deel van alle spaarlampen als chemisch afval aangeboden wordt, waardoor spaarlampen een aanzienlijke milieuschade tot gevolg hebben door het vrijkomen van kwik.

Indien een spaarlamp kapot valt op de grond dient men zeer voorzichtig te werk te gaan vanwege de gevaarlijke kwikdampen. Om deze kapotte spaarlamp op te ruimen dient men zeker geen stofzuiger te gebruiken.

Onder andere Philips en Osram werken aan spaarlampen waarin de kwikcomponent is vervangen door xenon. Spaarlampen op xenon-basis kunnen bij het gewone afval gedaan worden. Xenon, een edelgas, geleidt ook heel goed, al is de geleiding minder efficiënt dan bij kwikdamp. Hierdoor is meer energie nodig. Op milieutechnische gronden zal dan een afweging moeten worden gemaakt wat het zwaarste weegt. Een eveneens energiezuinig alternatief zonder kwikdamp of xenon is de ledlamp.

Er bestaat ook zoiets als een kwiklamp:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwiklamp

In een 'echte' gloeilamp (een ouderwetse, die nu nauwelijks meer te koop zijn, onder meer omdat ze veel energie gebruiken) zit geen meetbare hoeveelheid kwik.

Een gloeilamp werkt doordat de metaaldraad door haar elektrische weerstand zo heet wordt dat ze licht gaat geven; de bol van de lamp bestaat uit lucht (of stikstof) onder heel lage druk (er wordt een zo goed mogelijk vacuum gemaakt in de lamp, maar er blijft altijd een heel klein beetje lucht over; een andere mogelijkheid is dat de lampen in een zuurstofarme atmosfeer worden gemaakt en daarna zo goed mogelijk vacuum gezogen worden). Dat is dus een geheel andere manier van licht uitzenden dan gebeurt in een natrium- of kwiklamp, een LED lamp en een spaarlamp. De gloeidraad van de ouderwetse gloeilampen bestaat doorgaans uit wolfraam, maar ook metalen als osmium en tantaal zijn wel gebruikt; een vereiste is namelijk dat van het metaal niet te veel mag verdampen (als dat wel gebeurt, brandt de draad letterlijk op). zie de bron!