Als je valt en je hebt dikke stevige spieren en je spant ze aan, beschermen deze spieren dan je botten tegen eerder breken?

Het lijkt mij juist onlogisch om ze aan te spannen, door ze aan te spannen staan je spieren strak oftewel hard, dit zal de kracht van de schok/klap door geven aan je bot. Als je spieren niet aangespannen zijn, zijn ze zacht en deuken ze in, dit zou al een hoop van de schok/klap absorberen voordat het bot geraakt word. Of dit veel verschil zou maken weet ik niet. Maar ik denk dat een slappe spier het beste beschermt, zie het als een soort kussentje voor je bot.

Vooral het ontspannen van je spieren is belangrijk. Dat zie je aan de verschillen in letsel dat mensen oplopen bij verschillende soorten van vallen en onwel worden: mensen die flauwvallen, worden slap en zakken als het ware als een plumpudding in elkaar. Die 'glijden' zo'n beetje op de grond. Bij flauwvallen breken mensen eigenlijk nooit iets. Mensen die door bijvoorbeeld epilepsie vallen en buiten bewustzijn raken, hebben vaak spiertrekkingen en hele gespannen spieren. Hierbij komt het regelmatig voor dat mensen iets breken of dat er iets ontwricht (=uit de kom) raakt.

Lenigheid beschermt ook de botten wel een beetje tegen breken, maar lenigheid zit niet alleen in je spieren: mensen die hypermobiel zijn, dus een groter dan normale bewegelijkheid hebben in hun gewrichten, lijken minder snel iets te breken bij een val of ongeluk dan mensen met een normale bewegelijkheid. Maar hypermobiliteit maakt wel de gewrichten kwetsbaarder, zodat deze mensen wel weer gemakkelijker iets verzwikken of iets luxeren (=ontwrichten, dus uit de kom raken). Daarbij zijn er verschillende oorzaken voor hypermobiliteit en ligt daar in sommige gevallen een bindweefselafwijking aan ten grondslag, en een aantal van die afwijkingen kenmerkt zich ook weer door een verminderde botdichtheid. Wanneer daar sprake van is, zullen mensen juist sneller iets breken. Maar iemand die een normale botdichtheid heeft en heel lenig en/of hypermobiel is, zal waarschijnlijk minder snel iets breken. Ik zeg trouwens *waarschijnlijk* omdat ik niet weet of hier echt goed wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan, maar artsen en therapeuten die veel werken met hypermobiele patiënten, nemen dit wel vrij algemeen aan. Bij een grotere bewegelijkheid van de gewrichten zullen eerder de gewrichten doorbuigen of dus inderdaad uit de kom raken, zodat de botten minder snel breken.

Je kunt alleen wanneer je valt in veruit de meeste gevallen niet kiezen om je spieren al dan niet aan te spannen, omdat je dan handelt uit een reflex en de tijd waarin je een beslissing zou kunnen nemen, veel te kort is. Je raakt dus vrijwel altijd de vloer al voor je hebt kunnen besluiten wat je gaat doen.