Wat is erger? borderline of manische depressie?

Voor zover ik er ervaring mee heb (niet persoonlijk), is borderline moeilijker te behandelen dan manische depressie. Manisch depressieven kunnen vaak lange stabiele periodes hebben als ze hun medicijnen slikken.

Hangt van de ernst van de stoornis af. Manisch depressief is het ergste, want daar kom je nooit meer vanaf. Borderline wordt na het 50ste stukken minder.

Ik denk dat het allebei even erg is.
Je bent beperkt, en er zijn vele liefdevolle mensen nodig die om je heen staan en je kunnen helpen.
Er is veel geduld en volharding nodig om deze mensen te helpen.

Ik heb een paar vrienden met een bipolaire stoornis, zoals een manische depressie tegenwoordig heet. En daar gaat het goed mee, zolang ze hun medicijnen innemen en regelmatig het lithiumgehalte in hun bloed laten controleren.
Ik had een vriendin met borderline, maar dat is voorbij. Borderliners zijn veel heftiger, achterdochtiger, radelozer en redelozer. Met hen is het veel moeilijker om vriendschappen in stand te houden.

Is de vraag echt relevant?

Het klinkt mij een beetje als: Wat is erger, een been breken of een arm? Tegen een boom of een hek?

Het feit is dat je ziek bent en dat is erg! Ieder huis heeft zijn eigen kruis. Ik durf met redelijke stelligheid te zeggen dat als je je kruisje mocht ruilen met een ander, en je weet echt alle in's en out's dat je waarschijnlijk weer je eigen kruis oppakt!

Zie ik het verkeerd, moet ik meer achtergrond kennen alvorens dit te kunnen zeggen? Corrigeer me dan maar..

Ik zou zeggen voor de persoon zelf borderline.Omdat er dan geen enkele dynamiek in het rimte van de patient zit.Voor de omgeving zal het manische depressie zijn,vooral voor de omgeving die de patient niet goed kent maar slechts oppervlakkig.Zij zullen niet snel weten waar ze aan toe zijn bij iemand met Manische depressie.

Borderline

Ik vind het een beetje een rare vraag, het is zoiets als appels met peren vergelijken.
Borderline is namelijk een persoonlijkheidsstoornis, zoals dit al zegt is het dus iets wat in je persoonlijkheid zit en er is geen aanwijsbare biologische grond dus is er ook geen medicijn tegen. Je kunt wel iets tegen de symptomen doen maar de stoornis zelf kun je niet wegnemen. Je kunt er hooguit beter mee leren omgaan. Dit resulteert erin dat men momenteel denkt dat het mogelijk is om over een borderline persoonlijkheidsstoornis heen te groeien. Of dit werkelijk het geval is, is niet met zekerheid te zeggen.

Manische depressiviteit, of zoals het nu heet een biplolaire stoornis, valt onder de stemmingsstoornissen en deze vallen dan weer onder de mentale stoornissen. Bij bipolaire stoornissen is wel sprake van een biologische component en het is ook mogelijk hier medicatie tegen te slikken. Door het slikken van de medicatie kunnen de episodes, waar iemand die aan een bipolaire stoornislijdt last van heeft, als minder hevig worden ervaren. Echter is de huidige medicatie geen geneesmiddel, dus de stoornis gaat er niet mee weg het is alleen beter hanteerbaar.

Dus wat erger is? Het hangt ervan af wat jij als erger ervaart. Ik zou van beide liever geen last hebben.