Ik ben al meer dan 2 jaar ongesteld, maar durf het tegen niemand te zeggen en durf er ook niet voor naar de dokter toe. wat moet ik doen???

Een huisarts heeft een geheimhoudingsplicht. En huisartsen vinden niks raar. Ze hebben al veel ergere dingen gezien.
Ga dus naar je huisarts toe. Als jij je niet prettig voelt bij de huisarts dan zou ik overstappen naar een andere huisarts.
Maar als jij daadwerkelijk al 2 jaar lang continu ongesteld bent, dan is het wel verstandig om het te gaan bespreken.

Misschien is er een vriendin aan wie je het kunt vertellen. En wil die met je mee gaan. Geloof me er is niets vreemds aan. Alle mensen zijn anders. Dit hoeft helemaal niks ergs te betekenen maar het is wel belangrijk dat dit uitgezocht wordt.
Daarbij lijkt het me heel erg lastig. Er zijn makkelijke manieren om je menstruatie te reguleren. Dan ben jij op een hele simpele manier van je lastige probleem af.

Ik lees je vraag als dat je al meer dan twee jaar achtereen bloedverlies hebt, (vrijwel) zonder onderbreking, dus niet dat je twee jaar geleden voor het eerst ongesteld bent geworden en verder een normale cyclus hebt.

Je moet hiermee naar je huisarts gaan. Dat klinkt heel simpel en ik begrijp wel dat je nu denkt dat je daar weinig aan hebt, maar het is echt de enige oplossing. Uiteindelijk is dit een probleem waar je vanaf wilt en waarvan het ook nodig is dat er naar gekeken wordt. Hier kunnen zoveel verschillende oorzaken voor zijn dat het weinig zin heeft om daarover te speculeren. Maar nog los van de oorzaak kun je door langdurig bloedverlies bloedarmoede krijgen en zal ook je huid geïrriteerd raken door het langdurig en continu gebruik van tampons en/of maandverband. Tenslotte maak je je er zorgen over. Dat alles is reden genoeg om medische hulp te zoeken.

Neem iemand in vertrouwen. Elke vrouw menstrueert een groot deel van haar leven en er zijn er weinig die nog nooit te maken hebben gehad met kleine of grotere problemen rondom hun menstruatie. Er is vast wel een vrouw in je omgeving van wie je begrip en hulp kunt verwachten. Weet je niet hoe je moet beginnen? Schrijf het op, stuur iemand een mail of sms, of schrijf/mail alleen "ik wil je iets vertellen wat ik moeilijk vind", zodat die ander je de ruimte kan geven. Bel desnoods eens een telefonische hulplijn om te 'oefenen' in het vertellen van je klachten.

Probeer met die persoon na te gaan waar je bang voor bent bij de huisarts en ondervang dat. Bijvoorbeeld door iemand mee te nemen, door om extra tijd te vragen bij de assistente, of - als je dat fijner vindt - door te vragen of je bij een vrouwelijke collega terecht kunt als jouw huisarts een man is. Huisartsen hebben letterlijk dagelijks te maken met patiënten die ergens bang voor zijn of die hun klacht bijna niet durven te vertellen, dus je kunt echt op begrip rekenen, zéker als je je angst ook uitspreekt. Ben je bang voor een lichamelijk onderzoek, spreek dan af dat dit in elk geval niet plaats zal vinden tijdens het eerste consult, zodat je eerst wat meer op je gemak bent. Dan maak je gewoon de week daarop een tweede afspraak; één extra week op zo'n langdurige klacht zal medisch gezien geen verschil maken. Ik acht de kans sowieso vrij groot dat de huisarts geen meerwaarde zal zien in een eigen gynaecologisch onderzoek en je zal doorverwijzen, maar ook daar kun je je angst bespreken en zo'n afspraak maken als je anders niet zou durven.

Toch doen. Je dokter heeft geheimhoudingsplicht. Ikzelf was ook steeds onophoudelijk ongesteld. Ik heb allerlei onderzoeken gehad, het hoeft niks ernstigs te zijn, maar je put wél je lichaam uit zo! Bij mij is de spiraal verwijderd die ik had en was er een bepaalde pil die hielp. Sindsdien heb ik geen bloedingen meer van die aard. Dit is nu twee jaar geleden. Laat je zeker onderzoeken. Het geeft jou ook meer rust, en alleen een arts kan jou helpen. Vraag desnoods iemand mee naar je arts. Mocht je toch nog iemand te binnen schieten die je het toch wel durft te vragen. Woon je in omgeving Enschede dan wil ik wel met je meegaan. Ik weet het nu toch al ;-) Succes!