Welk stofje in je hersenen of lichaam zorgt ervoor dat je dingen durft?

Ik denk dat de stof adrenaline hier voor zorgt, een adhder maakt meer adrenaline aan als de gemiddelde persoon en durft ook veel meer. Ook is na een 'lefactie' je adrenaline gehalte vaak hoger.

Dat is niet één enkel stofje.

Bij (geen) angst zijn verschillende hersengebieden en verschillende "stofjes" (neurotransmitters) betrokken.

Wikipedia zegt o.a.:
"Neurotransmitters zijn stofjes die in de hersenen boodschappen kunnen overbrengen door aan te grijpen op een receptor. Een drietal neurotransmittersystemen, te weten die voor gamma-aminoboterzuur (GABA), serotonine (5-HT) en glutamaat (Glu), spelen een belangrijke rol bij de regulatie van angst.[9] Deze systemen zijn complex;ze hebben een "direct" effect, ze beïnvloeden elkaar, en ook nog andere neurotransmittersystemen."

Het gedeelte van de hersenen dat een belangrijke rol speelt bij hoe snel je angst voelt (of juist niet), is de amygdala.

Je hebt het over "fight, flight, freeze" als overlevingsreacties of in Nederlands "vechten, vluchten, vervriezen".

Vooreerst is er een groot verschil tussen jongens en meisjes (mannen en vrouwen). Normaal hebben mannen gradueel meer risico's ondergaan bij hun opleiding tot man, al vervaagt dat een beetje in onze huidige tijden (ten voordele van sommige 'vechtvrouwen', ten nadele van 'emotiemannen').

Het durven van jou, verwijst dan vermoedelijk naar "fight" of het durven vechten, of eigenlijk ook soms het durven vluchten als je denkt dat je snel genoeg weg kan om te overleven.

Adrenaline en noradrenaline zijn twee vrij belangrijke processen die daarbij elkaar gaan stimuleren en meteen ook al de rem aanzetten dat je niet uit de bocht vliegt of toch nog controleerbaar blijft. Als je alleen adrenaline zou hebben, slaan je hersenen snel "tilt" (meisjes "panikeren" dan ook sneller en gaan bijvoorbeeld "niets meer doen" bij een neigende auto-ongevalsituatie of hun handen gewoon van het stuur halen, terwijl mannen dikwijls nog gaan proberen bij te sturen, wat goed kan zijn, maar soms ook slechter kan zijn).

De adrenaline is niets anders dan een drug die tegelijk de zenuwbanen qua pijnperceptie vermindert en alle spieractivatie verhoogt, samen met natuurlijk de zeer gedetailleerde perceptiezenuwbanen vanuit de zintuigen die haarscherp en zeer snel gaan registreren om bij te sturen. De noradrenaline zal dan bij de eerste wegebbing van het gevaar al kunnen ingrijpen om terug te normaliseren en weer normaal te denken.

Het denken speelt trouwens minder een rol dan we als mens geneigd zijn te... ja: denken. Hoe rationeler een mens immers, hoe minder hij zal geneigd zijn zich in risicovolle situaties te begeven waar je vraag kan opduiken. Hij zal immers meer en meer ontwijkingsgedrag vertonen door zelfs niet naar pretparken te gaan.

Heel concreet: mijn hond ging mee op de Ankogelbeklimming in Oostenrijk en durfde meer door het vertrouwen in mij (leiband aandoen betekent gevaar en goed luisteren naar zijn/haar baasje). Maar plots werd het zo steil en de stenen pad zo gevaarlijk terwijl langs beide zijden van de richel plots een dodelijke diepte opdook, dat de hond plots via noradrenaline stopte en omdraaide en niet meer verder wou. Dat was ook voor mij het moment om te zeggen dat we foto's konden nemen voor Facebook maar dat we niet meer risico zouden nemen en dat topic noemt Fear op

https://www.facebook.com/jeanmarc.vanbelle/posts/855485181136940