Hoe kan ik na 30 jaar de dood van mijn moeder alsnog verwerken?

Toen ik 5 was heeft mijn moeder zich van het leven beroofd. Ik heb geleerd mijn gevoelens en verdriet weg te stoppen. Ik merk nu, 30 jaar later dat ik last heb van verlatingsangst. Ik heb het vermoeden dat ik het verlies nooit hebt verwerkt. Kan ik dit alsnog doen? En zo ja hoe?

Verwijderde gebruiker

10 jaar geleden

in: Gezondheid

884

884 keer bekeken

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (3)

Als je uit de omgeving van Utrecht komt, dan kun je hier terecht:
http://www.humanitasutrecht.nl/project-steun-bij-rouw/
Als je ergens anders woont, dan kun je contact opnemen met Humanitas voor hulp bij jou in de buurt.
http://www.humanitas.nl/
Je kunt bij hen terecht met alle tegenslagen uit je leven.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

10 jaar geleden

Je moet het niet verwerken maar onder ogen zien, als ze wist hoeveel ze voor je betekende leefde ze nog maar met als kom je niet verder. het is gebeurt je moet hier niet voor vrezen, je moet je zelf bewijzen dat je de werkelijkheid onder ogen kan zien.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

10 jaar geleden

Weet je de reden van haar zelfmoord? Feit is dat jij het niet kon voorkomen. En wellicht waren de redenen toen van je moeder achteraf niet redenen om toen die keuze te maken. Echter het gebeurde valt niet terug te draaien.

Heb je ooit over deze gebeurtenis met iemand, vader tantes, ooms, vrienden moeder of eigen vrienden partner gesproken?

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

10 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

10 jaar geleden

Ik heb hetzelfde gedaan met andere zaken. Er niet over praten. Heb het ook gezien dat mensen die ik lief had niet praten over zaken die een grote invloed hadden of hebben pp het leven. Weg stoppen is NIET de oplossing. Je beland in een negatieve spiraal. Ik dacht altijd. Ik wil mensen niet lastig vallen met mijn problemen of vinden dat ik mij aan stel. Dat terwijl praten juist de oplossing is. Zoek contact met iemand die heel dichtbij je staat en er het liefst altijd al voor je was. Probeer daarmee te praten. Als dat niet lukt of de ander snapt het niet. Het niet snappen hoeft geen onbegrip of afwijzing te Zijn. En als dat niet oplucht dan met de huisarts en dan therapeut. Je hoeft je nergens voor te schamen. Ik ben een man van 1,93 m en huil bij een film als nanny Mac fee. (Oke wel alleen bij mensen die ik vertrouw)

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000