Heeft een kind alleen maar het DNA van de vader? Of hoe gaat dit in z'n werk? Kan het kind niet alleen DNA van de moeder krijgen?

Wat het leuk maakt zijn de uitzonderingen, daar moet je dus meer over vertellen.

Ik vind dit anders al een heel mooi uitgebreid antwoord op de vraag.

Nadeel van uitzonderingen is dat ze afleiden van de basis. Als je de basis nog niet doorgrondt, leiden de uitzonderingen alleen maar af. Maar ik kan er wel kort iets over vertellen. De grootste uitzondering zijn de geslachtschromosomen. Bij de mens heeft de vrouw XX, de man XY. Dat wil zeggen dat de vrouw van elk gen twee exemplaren heeft: op elk X-chromosoom liggen dezelfde genen; twee X-chromosomen, dus twee genen van elke soort. Heel gewoon dus, zoals ik in mijn antwoord al beschreef. De man heeft een X- en een Y-chromosoom. Die Y is eigenlijk een X waar een stuk ontbreekt. Dus voor drie van de vier poten van de X heeft de man ook een dubbel stel genen, net zoals voor alle "normale" (niet-geslachtsgebonden) genen. Maar voor één van de vier poten van de X heeft de man maar één gen, namelijk alleen dat gen dat op de vierde poot van de X ligt. Die poot ontbreekt op de Y. Vandaar dat mannen meer erfelijke ziekten hebben dan vrouwen. Vrouwen hebben van *alle* genen twee exemplaren. Mannen ook, *behalve* van de genen die op de ontbrekende poot van het Y-chromosoom liggen: daarvan hebben ze maar één exemplaar. Als één van de twee genen beschadigd is, heb je altijd nog het andere gen. Afhankelijk van het gen waar het om gaat, merk je helemaal niets (het andere gen neemt het volledig over), of heb je een lichte afwijking/ziekte (het andere gen neemt het niet helemaal over). Maar zit het beschadigde gen op die ene poot van het X-chromosoom en ben je een man, dan heb je geen zelfde gen op het tweede chromosoom, want daar ontbreekt het. Dan zal een beschadiging dus meteen flink merkbaar zijn.