Waarom herinnert een mens zijn jeugd (van 0 tot ongeveer 6 jaar) niet meer?

Question

Lees de 16 antwoorden op deze vraag en bekijk vele andere vragen over gezondheid op Goeievraag.

 · Accepted Answer

Tot en met zes jaar is wel HEEL erg laat, hoor.
Maar inderdaad slaan we onze vroegste herinneringen niet op. Althans, niet in het bewuste deel van onze hersenen waar de herinneringen zitten. In de primitievere hersendelen worden ervaringen uit die  vroegste kindertijd wel degelijk als gevoelens / emoties opgeslagen.

Maar herinneringen zitten in de hoogste delen van de hersenen, de zogenaamde frontale kwab, en dat is voornamelijk een kwestie van rijping. Pas na een aantal jaar zijn de hersenen zover uitgerijpt, dat de eerste herinneringen beginnen te komen. Dat is wel enigszins afhankelijk , grappig genoeg, van de intelligentie, en de eerste herinnering vindt meestal plaats tussen het tweede , twee-en-een-halfste  en vijfde levensjaar. Veel vroegere herinneringen zijn vaak herinneringen die opgeroepen danwel in leven gehouden zijn door beelden, bijvoorbeeld foto's van het evenement.

Eerste herinneringen zijn ook heel vaak herinneringen aan belangrijke of significante gebeurtenissen, die blijkbaar genoeg indruk hebben gemaakt OM te onthouden. Maar ook heel banale eerste herinneringen komen voor hoor ; blijkbaar heeft het als kind dan toch veel indruk op je gemaakt.

Mijn eerste herinnering is dat ik mezelf naar school zie lopen. Ik kan de school en de weg nog PRECIES beschrijven, en ook welke kleren ik aan had, maar er zijn geen foto's van. Volgens mijn moeder was ik toen nog geen drie en liep ik naar de peuterklas, krap vijftig meter verderop, en wilde ik per se alleen lopen.  Blijkbaar vond ik dat heel spannend, want mijn volgende herinnering is van zeker twee jaar later.

 · Answer

Omdat in die jaren het lange termijn geheugen nog niet klaar is.

 · Answer

Ikke wel! Ik kan teruggaan tot ongeveer 3 jaar en ik ben 40!
Ik denk dat het te maken heeft wat je allemaal hebt meegemaakt op die leeftijd. 
Een traumatische ervaring op 3 zal je zeker nog herinneren. Maar meestal is die periode zonder zorgen.

 · Answer

Het is trouwens van 0 tot 3 jaar. Vanaf je derde levensjaar sla je herinneringen op. Het heeft met de groei en structuur van je hersenen te maken. Vandaar dat je niets tot erg weinig van voor je derde levensjaar kunt herinneren. Mijn eerste herinnering is van toen ik drie was en eendjes voerde.

 · Answer

Ik heb herinneringen van toen ik 8 of 9 maanden was, dus je stelling klopt niet. Zeker als je kijkt wat mensen hierboven schrijven. De meeste mensen kunnen zich dingen herinneren vanaf een jaar of 3-4 (kleuterschool bv).
Waarom je daarvoor niets kunt herinneren heeft denk ik voornamelijk te maken met de ontwikkeling die daarna plaats vindt. Mijn dochter kon zich, toen ze 9 jaar was een hoop herinneren van toen ze 2-6 jaar was. Nu ze bijna 15 is zijn die herinneringen grotendeels verdwenen. Ze heeft in de tussentijd zoveel nieuwe indrukken en herinneringen opgedaan die waarschijnlijk veel meer indruk hebben gemaakt, dat ze de vroegere, minder indrukwekkende, herinneringen hebben verdrongen. 
Zoals je al begrijpt zal de indruk die een situatie of gebeurtenis op iemand maakt ook wel een rol spelen. Ik kan me bv van de kleuterschool (ik was 4) herinneren dat er een vogel tegen het raam is gevlogen en dat die dood was, ik kan me sinterklaas en carnaval herinneren en de keer dat ik in de hoek moest omdat ik te veel had gekletst, maar de minder indrukwekkende zaken kan ik me niet herinneren, tenzij er foto's van zijn gemaakt...
Dat laatste, foto's, werken ook mee aan het onthouden van herinneringen, net als het steeds opnieuw vertellen van het verhaal van de gebeurtenis.

Denk er maar eens overna, je kunt je van vorig jaar ook niet zo heel veel meer herinneren, alleen de dingen die indruk hebben gemaakt, en waar foto's van zijn...

 · Answer

Ik ben een schipperskind en ik heb 2 heel vroege herinneringen in de vorm van beelden.

In de ene zie ik twee rode voetjes over een houtenplank lopen. 
Later zag ik een heel oude foto van mezelf terug . Daarop draag ik een grijs jasje en.. kleine rode lakschoentjes! Ik kan niet ouder dan ongeveer 1 1/2 jaar geweest zijn.

In mijn tweede herinnering loop ik weer over hout.. maar tot mijn verbazing ruik en zie ik zand in plaats van water.
Waarschijnlijk zijn mijn ouders met mij aan wal op visite gegaan en liepen we door een opgebroken straat. 
Echt een wonderlijke sensatie voor een schipperskind. Ik denk dat ik onbewust heb aangenomen dat onder die stenen water zou liggen. Ik kan destijds niet ouder dan 3 geweest zijn. Waarschijnlijk jonger.

En nog steeds voel ik wat van die verbazing en moet ik altijd glimlachen als ik door een opgebroken straat over houten planken moet lopen. De geur van dat zand ook.. heel apart.

Dus je ziet.. je kunt wel degelijk vroege herinneringen hebben.. als de situatie maar " indrukwekkend" genoeg was.

 · Answer

Ik kan ook terug gaan vanaf 4 jaar zelfs de kleuterschool weet ik nog.Dus dat gaat niet voor iedereen op.

Toegevoegd na 50 seconden:
Ik had geen zorgen rond die tijd ,heerlijke jeugd gehad en ik ben 49 jaar.

 · Answer

Ik vind dat zo'n onzin, dat mensen dat zo vaak blijven zeggen. Ik kan me dingen herinneren vanaf mijn tweede jaar. Niet zoveel als op latere leeftijd uiteraard, maar ik herinner me toch aardig wat dingen. Ik weet nog exact hoe ons huis er destijds uit zag en bepaalde gebeurtenissen. Sommige mensen zeggen dat ik mij dat niet kan herinneren, dat ik waarschijnlijk foto's heb gezien of verhalen heb gehoord. Maar dat is niet waar. Van mijn kamer destijds zijn geen foto's en niemand die mij heeft verteld hoe mijn kamer er uitzag. Ik heb mijn moeder met haar mond open doen staan toen ik haar vertelde hoe mijn kamer er uit zag. Ik herinner me bijv. ook dat ik twee jaar was en dat mijn moeder in het ziekenhuis lag. Ik zie het zo weer voor me dat ik bij aankomst in het ziekenhuis in haar kamer haar zie liggen in het ziekenhuisbed. Ik kreeg een aap, een knuffeltje van haar samen met een motor. Ik heb staan te krijsen toen het bezoekuur was afgelopen en mijn vader heeft me mee weg gedragen. Thuis kon mijn vader geen kant met me op en ik verstopte me vaak onder een stoel. Ik ben als kind altijd heel bang geweest om mijn moeder kwijt te raken. Dus misschien zoals eerder werd genoemd, onthou je trauma's beter. Maar ook dingen die niet traumatisch zijn geweest herinner ik me nog. Ik herinner me nog erg veel van de kleuterschool.

 · Answer

ik kan me heel goed herinneren wat ik meemaakte toen ik 3 jaar was.

 · Answer

Dat is per mens verschillend en zal ongetwijfeld te maken hebben hoe je verstand zich heeft ontwikkeld, maar ook uit welk millieu je komt.
Mijn vrouw herindert zich niets van die tijd en zelfs ook niet van een paar jaar daarna. Ik wijt dit aan het millieu waarin ze is opgegroeid. Mijn herinneringen gaan voor bepaalde onderwerpen terug naar 3 a 4 jaar. Ik weet wat voor cadeautjes ik soms kreeg op sinterklaas, wat voor kleding ik droeg en wat voor kattekwaad ik uithaalde. Wel waren dat momenten die vaak indrukken achterlieten. Er is dus geen sluitend antwoord te geven op je vraag.

 · Answer

Dat verschilt per persoon. De een kan zich veel herinneren en de ander niks, maar de meeste iets er tussen in.

 · Answer

ik heb al heel veel zinnige antwoorden gelezen, maar de (naar mijn bescheiden mening belangrijkste) ontbreekt nog.

Tot je een jaar of twee, drie bent, sla je de dingen die je meemaakt op als beelden, geur, geluiden etc, maar daarna leer je steeds meer spreken en taal verstaan, en sla je dingen ook op als "verhaal". Vanaf dat moment komen herinneringen in een ander deel van de hersenen terecht, waarvandaan ze later, als je heel veel met taal doet, veel makkelijker terug te vinden zijn.

Je eerste herinneringen zijn er dus wel, maar zijn beelden, geuren etc. Ze kunnen dus vaak alleen opgeroepen worden door hetzelfde weer te ruiken (stratemakerszand) 
of het zjn herinneringen die je wel weet, maar niet kan omschrijven. En dingen die diepe indruk hebben gemaakt op je.

 · Answer

Helaas kan ik mij een ongeluk herrinderen van toen ik net 2 was... maar wat ik voor mijn 3e verjaardag heb gehad natuurlijk niet meer. Ik denk dat je belangrijke dingen onthoud en je geheugen verder vrij selectief is in wat je moet onthouden.
Bepaalde geuren zal je zeker onthouden, ook muziek alleen weet je het niet meer.
Ik weet bijvoorbeeld dat mijn kraamverzorgster dettol moest gebruiken om schoon te maken en ik had een onzettende hekel aan deze geur.
Mijn moeder vertelde dus dat ik elke dag 2 maal in een badje dettol moest zitten vanwege dat ongeluk wat dus zeker geen pretje was. Heel raar dat je dus na ruim 20 jaar nog onbewust weet dat die geur geen prettige herrindering is. 
Gelukkig misschien dat je niet alles kunt herrinderen want ik denk dat je dan best gestoort wordt. Soms komen er vlagen boven en meestal was dat een leer proces van vroeger wat je liever wilt vergeten... ( eerste afspraak, al je valpartijtjes dat je net leerde lopen, je gestuntel bij dansles, ruzies met vriendjes etc..... je weet meestal alleen de leuke dingen nog.)

 · Answer

Ik heb genoeg herinneringen van die tijd hoor! Ook al van toen ik twee jaar was.

 · Answer

De meeste mensen herinneren zich dingen die ze op 3-jarige leeftijd meemaakten.

Als het onderwerp je interesseert lees dan het boek, een goed leesbaar boek, van Douwe Draaisma, hoogleraar geschiedenis van de psychologie aan de universiteit van Groningen:
"Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt".

 · Answer

Voor mij gaat deze stelling ook niet op. Ik kan me nog dingen herinneren uit mijn babytijd. Mijn wieg stond een tijd in een soort voorkamertje van de badkamer. Ik sliep tegen een kale muur, waaraan een geel, rechthoekig blok was bevestigd. Mijn ogen waren daarop gefixeerd.
(Ik moet al een iets oudere baby zijn geweest, want ik kon verder dan 20 centimeter kijken.) In mijn wieg lag een geel beertje, dat op een dag zomaar een brom gaf. Ik schrok daar zo van, dat ik begon te huilen. Iemand (?) haalde mij uit de wieg, want de volgende scene die ik me herinner was bij de kachel waar twee lachende ouders mij probeerden te troosten.
	Ik heb veel later aan mijn moeder gevraagd waar mijn wieg stond. En dat was inderdaad precies op die (wat vreemde) plek. Onder dat blok in het voorkamertje.
Mijn ledikant stond daar ook, maar dan andersom. En dichter bij de deur. Ik weet nog dat ik daarin lag. Ik had een geel jasje aan. Ineens verschenen er twee lachende hoofden boven mijn bed. (Mijn moeder en zo bleek later tante Jo.)
Ik herinner me hoe ik leerde lopen tussen grote zus en kleine zus. Ik weet nog hoe ik op mijn oma afrende (zij is overleden toen ik bijna twee was) En nog een aantal dingen meer. Van de kleuterschool herinner ik mij nog heel veel dingen. Zeker de eerste dag. Ik weet ook nog hoe ik deed en dacht. Ik was qua gedrag extreem lief en verlegen. Maar mijn gedachten waren niet altijd fraai.

Waarom herinnert een mens zijn jeugd (van 0 tot ongeveer 6 jaar) niet meer?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (15)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: